Best een eindje

We zijn er. Horta, de Azoren. Zaterdagmorgen in alle vroegte stuurt Miek de boot op de kademuur af. Ik gooi een lijntje naar een jongen die wel verdacht vroeg wakker is. Hij vangt de lijn en knoopt hem vast. Ik spring de kant op en bind de achterlijn vast. Vaste grond onder de voeten voelt raar. De hele kade is volgeschilderd met duizenden kleuren. Ik spring weer aan boord en geef Miek een hele dikke zoen. Ongeschoren, volledig in oliegoed, licht vermoeid maar apetrots. Een bejaarde Azoriaan die een ochtendwandeling maakt bekijkt ons eens goed en zegt Ola. We zijn er. Wauw.

oversteek Ascension-Azoren

De sensatie van onze aankomst duurt nog steeds voort. Het is zo'n fijn gevoel om stil in bed te liggen, een sinaassappel te eten en koude pils te drinken in Cafe Sport met een bord patat. We hebben er 31 dagen over gedaan en in die tijd 3313 zeemijl op het log gezet. We hebben het als een fantastische tocht ervaren. Verreweg onze langste en meest indrukwekkende oversteek. Niet alleen door de lengte ervan maar ook door alle verschillende omstandigheden. De boot heeft er wel voor moeten werken. Tweeduizend mijl tegenstroom en hoog aan de wind zonder klagen. We zijn nog nooit zo trots op onze Pinquin geweest. We doen extra ons best om zo lang mogelijk te blijven genieten van alle sensaties die aan de wal de gewoonste zaak van de wereld zijn. groet Ben en Miek