Ultimo Bom!

actiebeeld vanuit de tram in Lissabon

Dat was even lekker varen! Van Baiona naar Lissabon is 220 mijl. Twee dagen. We hebben alle windkrachten wel zo’n beetje gehad tussen 0 en 7 Bft en zijn langzaam de zomer weer ingevaren. Allemaal wel wind uit de noordhoek gelukkig. Ideaal weer om ons nieuwe zeiltje te proberen: De Gennaker. Een hele grote lap licht zeildoek dat je vooral gebruikt als het niet hard waait en liefst dan nog een beetje van achteren. Nou dat deed het, dus wij die gigantische lap omhoog getrokken. Hij deed het meteen. Natuurlijk, hoor ik jullie denken, hoe kan een zeil het nou niet doen…? Nou we hadden hem via Marktplaats gekocht van een oud vrouwtje en wisten nog niet eens helemaal zeker of ie wel paste. Nou, hij past en hij doet het goed. En dus voeren we vrijdagnacht met 3 knopen in bijna stilte over vlak wiebelend water met heel veel sterren zachtjes zuidwaarts. Wat een feest! 3 knopen is niet heel hard, nee, maar we hadden geen haast. En het waaide bijna niet. Dan is elke knoop winst en omdat we in vrijwel volledige stilte toch nog zo prachtig vooruitkwamen was het dubbel feest.

Je kunt als wereldzeiler in spee natuurlijk heel makkelijk de postmaterialistische held gaan uithangen, maar eigenlijk zijn we natuurlijk de grootste über-materialisten die er zijn. Wat een gelukzalig gevoel kan zo’n nieuw zeiltje je dan geven. Schaamteloos.

Gaandeweg zaterdag ging het steeds harder waaien en zondagmorgen heel vroeg scheurden we met alleen een gereefde fok met 7 knopen om de Berlenga eilanden heen. We hadden bedacht dat we de eilanden gingen passeren door binnendoor te varen ( tussen eilanden en vasteland). In het donker op een ondiepte (we gingen van 1100 naar 20 meter) afdenderen op een volledig weggereefd fokje met opbouwende zee is niet het meest slimme wat je vaartechnisch kunt doen. Het ging allemaal goed en we hebben weer eens wat geleerd.

We liggen dus in Lissabon. Wat een toffe stad. Of ‘Vet leuk, hee!’, zoals twee corpsballerinnetjes tegen elkaar zeiden toen ze naast ons een tafeltje kregen aangewezen bij de authentieke toeristen tapas bar in het midden van het uiterst karakteristieke uitgaanswijkje. We gingen er zitten voor een klein hapje (eigenlijk wilden we patat) toen het er nog niet zo druk was. Maar binnen een half uur was het smalle steile straatje gevuld met muzikanten, eters, wachtende eters, en toeschouwers van dit alles. Het eten was duur en niet bijzonder, maar de plek en sfeer waren dat wel. De muzikanten waren uitzonderlijk goed. De hele wijk is een grote speeltuin van piepkleine kroegjes, donkere steegjes en maffe malafido’s. Uiteindelijk zijn we geheel authentiek en zonder toeristen in een Kaap Verdisch reggae barretje terecht gekomen, hebben vrienden gemaakt met de dikke neger van het huis en hebben vreselijk gelachen met/om de zanger/gitarist die er de hele avond optrad en de knetterstonde locals die deze tent als coffeeshop gebruikten. Miek dronk Port, ik kouwe pils en we aten lachend en onverstoorbaar kleine schaaltjes pelpinda’s leeg tot in de late uurtjes.



We waren in een uiterst opgewekte stemming mede vanwege onze succesvolle medicamentenspeurtocht. Het is verbazingwekkend makkelijk gelukt om onze laatste Hepatitis injecties te scoren. Onder de grote brug aan de rivier ligt een braakliggend terreintje met even verderop een autosloperij. Voor 25 euro kan je daar in een oude caravan illegaal je inentingspaspoort laten bijwerken en zetten ze en passant een dikke naald in je arm. Helaas geen bonnetje voor de ziekenfonds, maar wel een onvergetelijke ervaring.


Tot slot nog even iets over vissen: Ga nooit vissen als je de vangst eigenlijk niet wilt hebben. Ik heb een soort babyzwaardvis ofzoiets gevangen die nog in training was voor het echte stoere leven als vervaarlijke zeerover. Derhalve vond ik dat allemaal heel zielig. Er zat ook niet waanzinnig veel vlees aan om op te eten, dus ik baalde van mijn pretenties als visvanger. Ik weet het, een uiterst zwakke en onwenselijke eigenschap voor een jager/verzamelaar. Gelukkig kregen we hem snel weer los en het water in. Hopelijk heelt die gapende wond in zijn bek een beetje snel. Karmatechnisch was het een slecht verhaal. Een kleine smet op mijn door zon en zout uiterst blanke blazoen.

Groeten uit Lissabon
Ben