Ongeduld is een slechte raadgever

de overige bemanning van de Blauwe Pinquin

Tondeuze gekocht, haar eraf!

Ongeduld is een slechte raadgever, bleek maar weer eens. We hadden het wel gezien op Sint Maarten en waren klaar om te gaan. We wilden al eerder weg maar er was geen gas. Toen dat er was, hadden we alleen nog een slijtage in de lijn van het rolsysteem van de fok. Zondag zouden we de lijn even vervangen om vervolgens uit te varen. Helaas lukte het ons niet en moesten we tot maandag wachten om raad te vragen bij de tuigerij. Uiteindelijk waren we maandagavond pas klaar om te gaan en hebben besloten dinsdag bij het opkomen van de zon anker op te gaan. Vanaf zaterdag gaat het bij de Benedenwindse eilanden harder waaien en dan willen we er zijn, dus moeten we wel zo snel mogelijk weg met een afstand van 480 mijl voor de boeg.
na 3 weken de lagoon uit

Om 5 uur gaat de wekker. De zee is spiegelglad, geen zuchtje wind. We grijpen de gelegenheid aan om ons nog maar eens een half uurtje om te draaien. Uiteindelijk halen we om 7.30 uur het anker op in de verwachting dat het wat verder buiten het eiland wel zal waaien. Het is toch wel even wennen na 3 weken in de Lagoon om weer te gaan varen. Al zeilend gaat dat toch een stuk natuurlijker dan met een dreunende motor. Na ruim 21 uur motoren komt er eindelijk een zuchtje wind en hijsen we de zeilen. Wat een rust als de motor uit is!
En er is weer nassi onderweg!

Als we de Saba bank passeren gooien we een nieuw geknutseld aasje overboord. Binnen een paar minuten hebben we beet. De vis lijkt zich snel gewonnen te geven, maar als we hem helemaal binnen hebben gehaald blijkt waarom. Er was nog iemand die dacht dat dit visje een lekkere lunch kan zijn. We vangen een halve vis.
't was vast lekker...

We komen weer langzaam in het ritme van zeilen, wachtlopen, rondkijken en navigeren. Het waait ondertussen een kleine windkracht 4, maar de Pinquin komt maar moeizaam vooruit. Na een grondige inspectie, voor zover mogelijk, kunnen we niets vinden dat ons afremt, dus zal het tegenstroom moeten zijn. Of is het toch de aangroei van 3 weken in de lagoon dat ons afremt? Deze twijfel wordt al snel weggenomen als we opeens de snelheid verdubbeld zien worden. De stroom is kennelijk omgedraaid. Het waait misschien wel iets harder dan daarvoor, maar ruim 8 knopen is wel wat snel voor ons bootje. We zetten dus een extra rif in het grootzeil, waarna de boot weer controleerbaar is. Ondertussen wringen we regelmatige de handdoeken uit die in de voorpunt liggen. We hebben een lekkage maar weten niet precies waar vandaan.

We willen Bonaire graag met licht aanlopen dus met nog een kleine 200 mijl te gaan moeten we afremmen. We proberen bijliggen (een stabiele situatie met zo min mogelijk snelheid) maar dit blijkt geen succes door de toch wel erg hoge golven. We besluiten het grootzeil nog kleiner te maken door het 3 rif er in te zetten. Als deze eindelijk erin zit, is de snelheid voldoende afgenomen.
als je maar goed eet

Na een paar uurtjes zeilen ziet Ben dat er een leuver (waarmee het zeil aan de mast vast zit) is afgebroken. Bij nadere inspectie blijkt er ook een naad los te gaan en besluiten we het grootzeil te strijken en op alleen de fok verder te gaan. De boot zwenkt wat meer, maar het grootzeil gaat niet verder kapot.

Terwijl de zon opkomt varen we aan op Kralendijk. We binden de boot vast aan een mooring en gaan slapen. Ankeren is hier verboden omdat ze het onderwaterleven zo min mogelijk willen verstoren. Ankers en ankerkettingen helpen daar niet bij. Dat ze zuinig zijn op hun onderwaterleven snap ik 's middags nog een stuk beter, om de 300 meter zit hier een duikschool en in de supermarkt loopt een kwart van de klanten met een wetsuit aan. Het is hier een duikersparadijs met op dit moment 40 meter zicht onderwater!

Laatst vroeg iemand of er bij ons nou nooit iets kapot ging. Volgens mij heeft dat iets of iemand wakker gemaakt die de afgelopen tocht als een duiveltje op onze schouder is mee gelift. De omvormer doet het niet meer, een lekkage in de voorpunt, de sandaal van Ben is gescheurd, de thermoskan is lek geraakt, een leuver van het grootzeil afgebroken en een naad van het zeil los. Maar ik weet nu wel dat ik ondanks wat tegenslagen Ben weer aan het lachen kan krijgen met (geweldige) eigen songteksten.
'Al ben ik nog zo zout
ik heb een hart van goud
het is jij van wie ik zoveel houd
ik ben het die jij vertrouwd
en op wie je bouwt'
waar Ben de geweldige slotzin aan toevoegd 'en daarom ben ik met je getrouwd'

Ik ben blij dat we er zijn. Ik vond het af en toe best eng, Het was donker zonder maan, de zee was ruig en af en toe viel er een breker in de kuip. Eenmaal aan land vergeet je alles ook wel weer snel. We trakteren onszelf op een patatje oorlog en een kaassouffle en als een soort bonus zien we een leguaan lopen. Wat een indrukwekkend beest is dat.
'bekijk de wereld door een roze bril'
Wij gaan even bijkomen , snorkelen, op zoek naar een zeilmaker en de veroorzaker van de lekkage.


Bon Dia
Miek