zaterdag 10 april 2010

En zijn staart was wel vier meter lang.



We hebben 'm denk ik wel gevonden. De beste ankerplek allertijden. Glashelder water, en we liggen naast ons eigen eiland. Dat is een volledig ongerept palmeilandje, met wit zand rondom en mooie wuivende palmbomen erop. Daar hebben we gisteren heerlijk gefikt en onze vangst gegrillt op het vuur. Een hele dikke Spaanse makreel van een kilo of 7, en die smaakte heel lekker. Van houten stronken heeft ooit iemand een bank en tafeltje gemaakt en daar zaten we onder de cocospalmen onze eigen vis op te smikkelen. Lokaal biertje erbij, koud, want de zonnepanelen doen het erg goed. Af en toe even zwemmen, en verder lekker fikken.


Even verderop liggen nog een paar bootjes, maar het voelt alsof we hier alleen zijn. Gisteren hebben we een paar boodschappen gedaan op een Kuna eiland. Dat is heel leuk, want de Kuna's zijn reuze aardig en ze bakken hele lekkere broodjes. We hebben onze voorraad mango's, ananassen, bier, paprika's en rum even aangevuld. Een dag eerder hebben we heerlijk water uit de jungle getankt bij een ander dorpje. Rio Azucar geheten. We lagen daar eventjes langzij een Colombiaanse handelsboot. Aardige gasten, die hier de cocosnoten op komen kopen (voor 15 cent per stuk). Terwijl we de watertanks aan het vullen waren kwamen de kano's af- en aanvaren. Iedereen kwam zijn cocosnoten brengen, en ondertussen hadden ze vaak ook nog allemaal verse mango's bij zich, en die heb ik toen maar van ze gekocht. Net geplukte rijpe mango's, zo van de boom. Die zijn lekker!

De vorige blogbijdrage kwam van een eiland met een internet indiaan. Op dat eiland heb ik de foto's voor ons artikel in de Zeilen doorgestuurd. (Zegt het voort, de Blauwe Pinquin krijgt weer een artikel in de Zeilen, juni editie en die dikke spiegelreflexcamera is nu dus al bijna terugverdiend) Wat blijkt nou, die indiaan, Hernando geheten, heeft zo gaat het verhaal, vorig jaar de 'lottery of the ocean' gewonnen. Zo heet dat hier als je aangespoelde coke vindt. Hij heeft een paar zakken cocaine op het strand gevonden. Dat gebeurt hier nog wel eens, en er zijn opkopers die er 2000 dollar per kilo voor geven en verder geen vragen stellen. Met dat geld heeft hij zijn satellietschotel, een koelkast en een batterij zonnepanelen gefinancierd en nu verdient hij een klein centje met internet en kouwe biertjes. Briljant toch!



Ik heb ook voor het eerst gesnorkeld met een mega manta rog. Iedereen vindt dat altijd zo'n geweldige ervaring, maar ik vond het eigenlijk doodeng. Hij zwom opeens onder de boot door toen ik net een beetje aan het onderwaterschrobben was. Het leek net alsof er twee olifantenoren aan de haal waren gegaan, met ertussenin een soort kruimeldief met tanden, en een stroomsnoer erachteraan. Hij kwam opeens recht op me af en toen heb ik het wereldrecord onderwateraccelereren verbroken. Ik ben nog niet zo'n snorkelheld. Een mooi beest, op een vogelbekdier achtige manier. En zijn staart was wel vier meter lang.



Vincent vermaakt zich trouwens ook uitstekend. Hij heeft al twee megakunstwerken gemaakt op iddylische strandjes. Bij het laatste object heb ik mogen assisteren. Dat was ook wel nodig, want zijn artistieke drang heeft hem doen besluiten een aangespoelde boomstam van minstens vijf meter lang, rechtop op het strand te verheffen. Dat is wonderwel gelukt. Drijfhout is duidelijk het medium waarmee hij zijn diepe verbondenheid met het landschap kenbaar maakt. Zijn cross-culturele beeldentaal grijpt intens aan en verbindt bevolkingsgroepen in gezamenlijke en gedeelde waardering voor de ongereptheid der natuur en het diepe respect voor de krachten die drijvende objecten schijnbaar willekeurig over verschillende tropische eilanden distribueren. Met het weder doen verrijzen van schijnbaar toevallig aangewaaid oermateriaal geeft hij de paasgedachte een nieuwe ecologische lading en verbindt hij mensen in de strijd tegen de willekeur. Ik hoop alleen dat de her en der verrezen falli van drijfhout niet plotsklaps zullen omvallen en zo een gevaar zullen vormen voor de kleine vrolijke indianen die ze in grote getalen van heinde en verre komen bewonderen.

fijne groet
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com




7 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal! Ik had vandaag wel behoefte aan een warm weer zeil verhaal. De Tijger ligt weer in Bergen aan Zee en met een water temperatuur van ongeveer 9 graden celcius een zonnetje en NW windkracht 5 was het geweldig varen maar ietwat aan de koude kant ;-)
    Groetjes

    Marc

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zucht.... hoezo jaloers?! Have fun!
    Veel liefs,
    Ilze

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat ziet het er daar mooi uit! Heel erg gaaf!
    Liefs Noortje

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ziet er super uit! Echt zo'n bountyeiland gevoel!!
    Liefs Noortje

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tjeee wat een mooie foto's!!! Op zo'n privé-eilandje zou ik ook wel een paar dagen heerlijk willen genieten en relaxen!! Geniet ervan!! Liefs Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hahaha super die kunstwerken en wat een strand. Ben....ik hoop dat er de volgende keer mooie en vooral kleine vissen langskomen. Ik denk dat ik daar ook niet zo blij van zou worden haha. Geniet ze!!! En....al een echte totempaal mogen bewonderen. Die kano´s zien er echt mooi uit. Veel plezier. X

    BeantwoordenVerwijderen
  7. goed nieuws, mijn verblijf in Panama is met onbepaalde tijd verlengd. Ik zit in een geweldig resort met zwembad vlak bij de luchthaven. ik krijg allemaal bonnetjes waar ik eten en drinken mee kan halen dus ik verhonger niet.ga morgen een taxichauffeur inhuren die me voor een prikkie de hele dag door de stad/omgeving gaat rijden. meer nieuws volgt.

    BeantwoordenVerwijderen