donderdag 13 mei 2010

Mannetje van de radio

Stel je voor. Je gaat met de bus van Groningen naar Barcelona, want daar is een leuk feest wat je niet wilt missen. Als je in Groningen instapt, begint de bus gelijk te rijden. Na een aantal kilometers door het mooie landschap heeft de eerste bus zijn halte bereikt en moet je eruit. Er komt een volgende bus, alleen weet niemand hoe laat deze komt. Je wacht en je wacht. Af en toe komt er een bus, maar het is niet de bus naar Barcalona. Uiteindelijk komt er een bus die je weer een stuk verder naar het zuiden brengt. Deze bus is de grens nog niet over als de motor uitvalt en je moet wachten op de volgende. Je wacht en je wacht, bij elke naderende bus denk je 'zou dit hem zijn?' Als je uit verveling wat vrienden belt, zitten ze allemaal gewoon in een bus naar het grote feest. En zo duurt de reis naar Spanje nu al 8 dagen en ben je net de Pyreneeën over. Zou de bus waar je nu in zit, je naar je feestje brengen?

Onze bus is de wind. Het is raar wat het met je doet. Als je geen wind hebt, word je langzaam wanhopig. Bij elke lichte rimpeling op het water hoop je dat dit de wind is waar je op wacht. Als de wind er dan is, ben je al je zorgen weer vergeten en geniet je van het zeilen over de wijde plas met water.

Elke ochtend kletst Ben via de SSB-radio met andere zeilers die van Panama naar de Galapagos gaan. Dit is vermakelijk en niet alleen voor het half uurtje dat het duurt, maar ook daarna. We kennen deze mensen allemaal niet en toch begint er nu na zo'n 8 dagen een steeds duiderlijker beeld te ontstaan van deze mensen en de overige bemanning. Of het beeld klopt dat zullen we op San Cristobal zien. Er zijn zo'n 8 boten die deelnemen aan het PanPacific net. Om 9 uur klinkt het 'this is Jan from Slipaway Slipaway for PanPacific net, are there any vessels under way, come now?
'Blue Pinquin'
'Yes, Blue Pinquin'
'Hi, we are with two people on board, current position 01degrees 06minutes North, 085 degrees 11 minutes West, over' waarna de positie herhaald wordt. 'Confirmative, all well, wind from the south 18 knots, over'
'OK, is there any traffic for Blue Pinquin' Stilte 'Are there any other vessels under way?' waarna Jim van Ceol-mor, Sara2, Clara van de Comfort Zone, Edwardo van de Tortuga, Marco Polo en Good News zich melden met hun huidige positie en wind. Aan het einde is er de vraag of iemand nog traffic wil. Nu is het de beurt aan Odol vanuit Costa Rica Mandam op te roepen. Elke dag weer, maar Mandam lijkt zich te verstoppen, hij houdt zich stil. Wat zou hier de reden voor zijn. Is Odol een stalker of schaamt Mandam zich ergens voor?

Bij alle krakende radiostemmen probeer ik me een persoon voor te stellen. Jan van Slipaway is een typisch Amerikaanse dame die het wel heel erg fijn vindt om te kletsen, type koffiejuffrouw. Ik denk dan ook dat haar man een stille, wat dikkige Amerikaan is die al lang blij is dat zijn vrouw nu even met andere mensen praat. De Ceol-mor heeft 5 mensen aan boord, een gezin met 2 jongens en een vriend. Jim is denk ik biologie leraar, ongeveer 1,75m, slank postuur. Dit in tegenstelling tot Edwardo van de Tortula, dit is een grote, stevige Braziliaan, een soort Jeromeke. Hij vaart samen met zijn vrouw Lourdes, wat een oogverblindende schone is. Clara en Korey maken hun Maidentrip. Ze hebben in Panama de boot gekocht, opgeknapt en zijn gaan varen. Clara en Korey zijn van onze leeftijd. Clara klinkt een beetje stijf, maar het lijkt of ze langzaam een beetje meer humor laat zien. Ik denk dat ze 1,70m is, slank en bruin haar met een streng brilletje, maar Ben denkt dat ze donkerblond is en zonder bril. Het echtpaar van de Sara2 hebben we ontmoet in ShelterBay Marina. Het is een echtpaar van halverwege 50 die het Hooglied meeneemt naar de wasmachines. We zullen zien met wie we vrienden maken, maar voor nu is het een bron van inspiratie.

Tijdens de lange periodes van wachten op wind, is het belangrijk om de sfeer goed te houden. En dit doen we met eten, veel eten, lekker eten. Zo heb ik het idee dat we 2 dagen geleden bij de pizzeria zijn geweest. Ben en ik hebben samen de meest geweldige pizza gedeeld. Een combinatie van een Fughi, Quatro Stagionie, Tuna, Veggi met als extra topping zwarte olijf. Heerlijk!

Wij hopen dat onze bus blijft rijden.

Groet Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

2 opmerkingen:

  1. Ook vanuit canada blijf ik jullie verhalen volgen! Wij zitten nu in Montreal, erg gave stad trouwens! Vanuit hier rijden we morgen of overmorgen naar Ottawa,dus hebben ook nog heel wat kilometers voor ons. Gelukkig zijn wij niet afhankelijk van wind maar gewoon van benzine en dat hebben ze hier wel genoeg:-)
    Ik hoop dat de wind snel komt en dat jullie weer wat sneller vooruit kunnen!

    Liefs Noortje

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha Miek geweldig. Ik hoop wel op een vervolg op dit verhaal met fantasie vs werkelijkheid. LOL. En in de tussentijd.....blijf lekker eten. Mooie nieuwe ideeën voor het receptenboek ;-, het klinkt heerlijk. Hoe is het met de wijn? Knuffel Patries

    BeantwoordenVerwijderen