De Stille Oceaan doet haar naam eer aan. Het is stil, windstil en dat duurt al bijna 2 etmalen. We proberen te zeilen maar als de windmeter op 0 staat en de zee zo glad als een spiegel is, halen we de zeilen neer. Dan maar drijven op de stroom. Dit gaat een uurtje goed maar dan zet de stroom ons de verkeerde kant op. Toch maar de motor aan. Bij elk kleine zuchtje wind hoop ik dat dit de wind is waarop ik zit te wachten. Bij elk wolkje aan de lucht hoop ik dat het wind meebrengt. Helaas mijn geduld wordt op de proef gesteld. En na nog een nacht op de motor, trekt tijdens mijn ochtendwacht geleidelijk de wind aan. Ik rol de fok uit en zet de motor uit. Heerlijk zo zonder het geluid van de motor, alleen het kabbelen van de zee als achtergrond geluid bij het opkomen van de zon. Als Ben wakker is hijsen we het grootzeil en glijden de mijlen weer onder ons door.
'Ben!' gil ik, ik schrik als voor de boot opeens een zwarte vlek uit het niets opduikt en het geluid van een plons in de donkere nacht verdwijnt. Een walvis aanval? Ben is diep in slaap want er komt geen reactie, terwijl mijn hart nog stevig in mijn keel bonst. De zwarte vlek is een dolfijn die komt spelen. Hij springt en zwemt rond de boot. In de verte zie ik nu dolfijnen als torpedo's door het water schieten om ons bootje eens van dichtbij te zien. Dit keer schrik ik niet van al het gespetter en geplons rond de boot.
De Stille Oceaan is misschien wel wat stiller met wind maar niet qua dieren. Behalve de dolfijnen van vannacht, zagen we er al een paar een meter of 2 door de lucht duikelen, een aantal roggen springen en voeren we bijna over een schildpad heen. Ook qua vogels is het een drukte van belang. Welke vogels het zijn weet ik niet maar ze zijn groot, wit en hebben een zwarte rand op de vleugels.
Wat mij verder verbaast is de grote hoeveelheid boomstammen, plastic flessen, slippers, emmers en ander vuilnis wat hier ronddrijft. Op de Atlantische oceaan zag je zelden iets voorbij drijven, hier is het meer regel dan uitzondering. Ik moet helaas toegeven dat ik ook schuldig ben aan deze plastic vervuiling. Ik dacht dat de afdruipbak van de afwas leeg was, maar er bleek nog een tupperware deksel in te zitten...
Vandaag is dag 4 en dag 4 is nog altijd een feestdag aan boord van de Blauwe Pinquin. En als het een beetje blijft waaien hebben we nog maar een feestdag, maar misschien ook wel twee. We houden jullie op de hoogte!
Groeten Miek
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
WOW flipper, dierenvrienden. Gezellig. Wat zul jij uiteindelijk hebben genoten :-). Kus Patries
BeantwoordenVerwijderenoooh, hopelijk blijft die wind een beetje waaien (zodat jullie niet geheel en al gefrustreerd op de galalapagos aankomen, terwijl wij ons in de tussentijd kostelijk hebben vermaakt in ecuador) en hopelijk blijft die stomme aswolk de rest van de week verre van amsterdam of madrid (anders zijn wij gefrustreerd!)...
BeantwoordenVerwijderenhad je al gehoord dat je tip om bananen te eten voor het afrijden geholpen heeft? één banaan bleek ook voldoende te zijn, dus wij hebben sinds gisteren een rooie vlek voor de deur staan :)
Ik was met haar alleen
BeantwoordenVerwijderenWe keken naar elkaar
We spraken van de liefde
Het was toch zo mooi
Het leek een droom die nacht
Dat had ik niet verwacht
Ze keek me aan en zei
Wanneer is dit voorbij?
Geluk was toen dichtbij
Ik weet nog wat ze zei
Ik vertrouw op jou
Breng mij nu gauw naar huis
refrein:
Manuela (5x)
We reden door de nacht
De radio heel zacht
Het kon niet mooier zijn
't Leek een eeuwig refrein
Ik raakte zo verward
En reed opeens te hard
Ze lachte nog naar mij
Maar toen was het voorbij
Een auto kwam eraan
Het is zo snel gegaan
Wat heb ik door mijn schuld
Haar aangedaan
refrein
Ze lag daar zwaargewond
Een glimlach om haar mond
Alsof ze zeggen wou
Het lag niet aan jou
Het was een ongeluk
Toch is mijn leven stuk
Ik bid tot God dat hij
Haar teruggeeft aan mij
De dokters vechten door
Ze weten niet waarvoor
Wat heb ik door mijn schuld
Haar aangedaan
refrein (2x)
Zwaai even naar isla del coco voor ons. Marc en Caroline.
BeantwoordenVerwijderenHoera! Wij barsten bijna van de voorpret, ik hoop op een groots en verjaardaglijk weerzien. Bij voorkeur met een cocktail. Op een reuzeschildpad.
BeantwoordenVerwijderenof een dolfijn!
BeantwoordenVerwijderenvandaag heeft steven als een heuse bink met onze eigenste auto (een rooie!) een spannend ringetje en bougies voor de bp gehaald, en heb ik zodoende ontdekt dat ik ook geen kaart kan lezen als die op een gps geprojecteerd staat.
en de harde schijf is ook binnen dus die staat barstensvol vreugdevolle foto's!