zondag 9 mei 2010

Zwarte Vlek

Zetten we de motor aan, of sparen we onze diesel? Naar de Galapagos is het zo'n 850 mijl varen vanaf Panama. Om dat hele eind op de motor te kunnen varen, zouden we zo'n 500 liter diesel mee moeten nemen en dat kan niet in ons bootje. En we zijn toch een zeilboot?

De Stille Oceaan doet haar naam eer aan. Het is stil, windstil en dat duurt al bijna 2 etmalen. We proberen te zeilen maar als de windmeter op 0 staat en de zee zo glad als een spiegel is, halen we de zeilen neer. Dan maar drijven op de stroom. Dit gaat een uurtje goed maar dan zet de stroom ons de verkeerde kant op. Toch maar de motor aan. Bij elk kleine zuchtje wind hoop ik dat dit de wind is waarop ik zit te wachten. Bij elk wolkje aan de lucht hoop ik dat het wind meebrengt. Helaas mijn geduld wordt op de proef gesteld. En na nog een nacht op de motor, trekt tijdens mijn ochtendwacht geleidelijk de wind aan. Ik rol de fok uit en zet de motor uit. Heerlijk zo zonder het geluid van de motor, alleen het kabbelen van de zee als achtergrond geluid bij het opkomen van de zon. Als Ben wakker is hijsen we het grootzeil en glijden de mijlen weer onder ons door.

'Ben!' gil ik, ik schrik als voor de boot opeens een zwarte vlek uit het niets opduikt en het geluid van een plons in de donkere nacht verdwijnt. Een walvis aanval? Ben is diep in slaap want er komt geen reactie, terwijl mijn hart nog stevig in mijn keel bonst. De zwarte vlek is een dolfijn die komt spelen. Hij springt en zwemt rond de boot. In de verte zie ik nu dolfijnen als torpedo's door het water schieten om ons bootje eens van dichtbij te zien. Dit keer schrik ik niet van al het gespetter en geplons rond de boot.

De Stille Oceaan is misschien wel wat stiller met wind maar niet qua dieren. Behalve de dolfijnen van vannacht, zagen we er al een paar een meter of 2 door de lucht duikelen, een aantal roggen springen en voeren we bijna over een schildpad heen. Ook qua vogels is het een drukte van belang. Welke vogels het zijn weet ik niet maar ze zijn groot, wit en hebben een zwarte rand op de vleugels.

Wat mij verder verbaast is de grote hoeveelheid boomstammen, plastic flessen, slippers, emmers en ander vuilnis wat hier ronddrijft. Op de Atlantische oceaan zag je zelden iets voorbij drijven, hier is het meer regel dan uitzondering. Ik moet helaas toegeven dat ik ook schuldig ben aan deze plastic vervuiling. Ik dacht dat de afdruipbak van de afwas leeg was, maar er bleek nog een tupperware deksel in te zitten...

Vandaag is dag 4 en dag 4 is nog altijd een feestdag aan boord van de Blauwe Pinquin. En als het een beetje blijft waaien hebben we nog maar een feestdag, maar misschien ook wel twee. We houden jullie op de hoogte!

Groeten Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

6 opmerkingen:

  1. WOW flipper, dierenvrienden. Gezellig. Wat zul jij uiteindelijk hebben genoten :-). Kus Patries

    BeantwoordenVerwijderen
  2. oooh, hopelijk blijft die wind een beetje waaien (zodat jullie niet geheel en al gefrustreerd op de galalapagos aankomen, terwijl wij ons in de tussentijd kostelijk hebben vermaakt in ecuador) en hopelijk blijft die stomme aswolk de rest van de week verre van amsterdam of madrid (anders zijn wij gefrustreerd!)...
    had je al gehoord dat je tip om bananen te eten voor het afrijden geholpen heeft? één banaan bleek ook voldoende te zijn, dus wij hebben sinds gisteren een rooie vlek voor de deur staan :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik was met haar alleen
    We keken naar elkaar
    We spraken van de liefde
    Het was toch zo mooi
    Het leek een droom die nacht
    Dat had ik niet verwacht
    Ze keek me aan en zei
    Wanneer is dit voorbij?
    Geluk was toen dichtbij
    Ik weet nog wat ze zei
    Ik vertrouw op jou
    Breng mij nu gauw naar huis
    refrein:
    Manuela (5x)
    We reden door de nacht
    De radio heel zacht
    Het kon niet mooier zijn
    't Leek een eeuwig refrein
    Ik raakte zo verward
    En reed opeens te hard
    Ze lachte nog naar mij
    Maar toen was het voorbij
    Een auto kwam eraan
    Het is zo snel gegaan
    Wat heb ik door mijn schuld
    Haar aangedaan
    refrein
    Ze lag daar zwaargewond
    Een glimlach om haar mond
    Alsof ze zeggen wou
    Het lag niet aan jou
    Het was een ongeluk
    Toch is mijn leven stuk
    Ik bid tot God dat hij
    Haar teruggeeft aan mij
    De dokters vechten door
    Ze weten niet waarvoor
    Wat heb ik door mijn schuld
    Haar aangedaan
    refrein (2x)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zwaai even naar isla del coco voor ons. Marc en Caroline.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoera! Wij barsten bijna van de voorpret, ik hoop op een groots en verjaardaglijk weerzien. Bij voorkeur met een cocktail. Op een reuzeschildpad.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. of een dolfijn!
    vandaag heeft steven als een heuse bink met onze eigenste auto (een rooie!) een spannend ringetje en bougies voor de bp gehaald, en heb ik zodoende ontdekt dat ik ook geen kaart kan lezen als die op een gps geprojecteerd staat.
    en de harde schijf is ook binnen dus die staat barstensvol vreugdevolle foto's!

    BeantwoordenVerwijderen