Zwarte Vlek

Zetten we de motor aan, of sparen we onze diesel? Naar de Galapagos is het zo'n 850 mijl varen vanaf Panama. Om dat hele eind op de motor te kunnen varen, zouden we zo'n 500 liter diesel mee moeten nemen en dat kan niet in ons bootje. En we zijn toch een zeilboot?

De Stille Oceaan doet haar naam eer aan. Het is stil, windstil en dat duurt al bijna 2 etmalen. We proberen te zeilen maar als de windmeter op 0 staat en de zee zo glad als een spiegel is, halen we de zeilen neer. Dan maar drijven op de stroom. Dit gaat een uurtje goed maar dan zet de stroom ons de verkeerde kant op. Toch maar de motor aan. Bij elk kleine zuchtje wind hoop ik dat dit de wind is waarop ik zit te wachten. Bij elk wolkje aan de lucht hoop ik dat het wind meebrengt. Helaas mijn geduld wordt op de proef gesteld. En na nog een nacht op de motor, trekt tijdens mijn ochtendwacht geleidelijk de wind aan. Ik rol de fok uit en zet de motor uit. Heerlijk zo zonder het geluid van de motor, alleen het kabbelen van de zee als achtergrond geluid bij het opkomen van de zon. Als Ben wakker is hijsen we het grootzeil en glijden de mijlen weer onder ons door.

'Ben!' gil ik, ik schrik als voor de boot opeens een zwarte vlek uit het niets opduikt en het geluid van een plons in de donkere nacht verdwijnt. Een walvis aanval? Ben is diep in slaap want er komt geen reactie, terwijl mijn hart nog stevig in mijn keel bonst. De zwarte vlek is een dolfijn die komt spelen. Hij springt en zwemt rond de boot. In de verte zie ik nu dolfijnen als torpedo's door het water schieten om ons bootje eens van dichtbij te zien. Dit keer schrik ik niet van al het gespetter en geplons rond de boot.

De Stille Oceaan is misschien wel wat stiller met wind maar niet qua dieren. Behalve de dolfijnen van vannacht, zagen we er al een paar een meter of 2 door de lucht duikelen, een aantal roggen springen en voeren we bijna over een schildpad heen. Ook qua vogels is het een drukte van belang. Welke vogels het zijn weet ik niet maar ze zijn groot, wit en hebben een zwarte rand op de vleugels.

Wat mij verder verbaast is de grote hoeveelheid boomstammen, plastic flessen, slippers, emmers en ander vuilnis wat hier ronddrijft. Op de Atlantische oceaan zag je zelden iets voorbij drijven, hier is het meer regel dan uitzondering. Ik moet helaas toegeven dat ik ook schuldig ben aan deze plastic vervuiling. Ik dacht dat de afdruipbak van de afwas leeg was, maar er bleek nog een tupperware deksel in te zitten...

Vandaag is dag 4 en dag 4 is nog altijd een feestdag aan boord van de Blauwe Pinquin. En als het een beetje blijft waaien hebben we nog maar een feestdag, maar misschien ook wel twee. We houden jullie op de hoogte!

Groeten Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com