Onderweg naar Suwarow

Het blauw van de oceaan is weer zoals het moet zijn. Diep levend blauw, als het bloed van de allermooiste planeet die je kent. De tijd tikt om naar Nieuw Zeeland te varen, dus we hadden het even benauwd. Het was een poosje dreigend donkerblauw, dat ons omringende oceaanwater, want we hadden geen idee hoe erg ons motortje eraan toe was.

Na 3 maanden verlaten we Frans Polynesië in de overtuiging dat we hier weer naartoe gaan. Ooit. Ooit is een vage belofte, maar we hebben gemerkt dat als je ervoor kiest, vage beloftes snel en concreet je leven in kunnen galopperen. Als een stel ondeugende ridders op kerngezonde paarden. Niets is leuker om te beseffen dat jij de baas bent over die ridders. Maar je bent ook hun knecht, en je moet hun harnassen poetsen tot je handen bloeden. En de paarden voeren en de zwaarden slijpen. Dat gaat ook niet vanzelf. Maar dan ben je de koning van je eigen leven, en voordat je het weet zet je je troon op weer een ander uniek plekje van de wereld.

Onze troon is onderweg naar een piepklein atolletje midden in de oceaan. We varen met zes knopen in de richting van het atol Suwarow. Onze motor heb ik weer gefixt al hebben we hem momenteel niet nodig. We racen met 15 knopen wind en stroom mee over hele hoge golven noordwest-waarts en hebben nog zo'n 400 mijl voor de boeg. De mensen van de werf in Raiatea hebben ons fantastisch gematst. We betalen uiteindelijk maar een prikkie voor hun hulp, advies, onderdelen en liggeld.

CNI Raiatea Carenage is de werf
de mensen zijn er lief maar het stinkt er naar de verf
problemen groot of klein, je krijgt er altijd goede raad
en het fijne gevoel dat het ze niet alleen maar om de centen gaat
De wasmachine die er staat wast witter dan het witste wit
en de oude werfbaas klappert soms wat met zijn kunstgebit
maar neem het hem eens kwalijk, hij runt een uiterst puike tent
Ga er beslist eens kijken als je in die streken bent

Om de beentjes weer even op de grond te krijgen: een van de drie verstuivers was gaan lekken zodat er in een cilinder dus geen compressie meer was. Bij onze Volvo zitten de verstuivers in speciale koperen hulzen die in het blok geperst zijn. Die huls zorgt voor een goede afdichting. Die afdichting was dus niet goed meer, maar de huls kon niet worden vervangen. Alleen supergetalenteerde en in geheime Zweedse bossen gedrilde Volvo monteurs met speciale tools kunnen die hulzen eruit trekken en vervangen. Je raadt al dat die niet in de buurt waren. Sterker nog, het gehele continent Oceanië moet het zonder zo'n kunstenmaker stellen.

Dus moesten we iets anders verzinnen. Larry, onze Canadese vriend van de boot Tao8 hielp mee en fungeerde als 'senior mechanical adviser'. Uiteindelijk hebben we een koperen ring op maat gemaakt die we onder de verstuiver konden leggen. In al mijn drieste amateursleutel-aandrang heb ik nog wel eerst het schroefdraad van de retourleiding op een der vertuivers gesloopt, een banjerbout gebroken en het binnenschroefdraad van een dieselfilterbehuizing geschandaliseerd. Met hulp van Larry en Thierry, de mecanicien van de werf, is alles uiteindelijk helemaal in orde gekomen. Alle verstuivers zijn nog even getest op de testbank en Thierry wilde niets hebben voor zijn hulp en advies.

Hoera dus, en hopen dat de motor heel blijft. Na zo'n tijd weer de zee op gaan is altijd spannend, ook zonder motor reparaties. Binnen in het atol is het rustig en kalm en veilig, buiten staan dikke golven en heersen andere krachten. Nu we eenmaal weer een flink stuk de oceaan op zijn komen we weer in de greep van het leven op het water. Wij alleen met de boot, de golven, de wind. Alles moet heel blijven, de buitenwereld is heel ver weg. Een overzichtelijk bestaan.

Ik verheug me op onze bestemming en geniet van het zeilen. Miek maakte zojuist ontzettend lekkere tortilla's en ik probeer iets te vangen met onze sterk verbeterde cederhouten tonijnplug. Aan ons ongeplande bezoek aan Raiatea hebben we goede herinneringen overgehouden en de eilanden die we gisteren heel dicht gepasseerd zijn, Bora Bora en Maupiti zien er veelbelovend uit. Die vage belofte aan onszelf gaan we inlossen, al moeten we daarvoor nog een hoop harnassen poetsen.

Groeten
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com