Op de fiets

De Bus. Dus!











Na bijna een week in Whangarei spoken er nog meer vragen door mijn hoofd. Welke verfsystemen zijn er? Wel of niet een fiets kopen? Wat gaan we met onze zeilen doen? Welke kampeerbus willen we en waar moeten we op letten? Waar gaan we de kant op? Wat willen we zien van Nieuw Zeeland? Ik ben me bewust van de luxe positie waar ik in verkeer als ik in het zonnetje op het achterdek van mijn eigen boot met een versgezet kopje filterkoffie mijn hersenen aan het werk zet om de juiste beslissingen te nemen bij luxevragen.


De rolfok is opgegeten door onze voorstag








Het is een grappig fenomeen dat je een jaar lang in de tropen zeilt met eigenlijk geen mogelijkheid ook maar iets te kopen en je dus ook niks nodig hebt. Op het moment dat we hier voet aan wal zetten, hangt er in menig supermarkt een oproep voor een stadsfiets en speuren we het internet af naar een kampeerbusje. Binnen 24 uur na de oproep in de supermarkt maken we onze eerste fietsritje. Na een jaar weer fietsen voelde voor mij als het eerste ritje zonder zijwieltjes. Wat een genot om je met een snelheid van zo'n 15 km/uur voort te bewegen in plaats van 4 km/uur wandelend. En na nog een paar dagen hebben we een tweede fiets gevonden.

De keuze van de werf is ook gemaakt, Dockland5. Hier zullen we zo'n 2 maanden op de kant liggen. Maandag zullen ze de Blauwe Pinquin uit het water halen en een gedeelte zandstralen als voorbereiding voor het pimpen van onze romp. Daarna mogen we zelf aan de slag met schuurmachines, dremels, plamuurmessen en epoxy om dan te eindigen met een strak-in-de-lak Pinquin.

Met de puinhoop in ons achterhoofd van het vorige klus avontuur in Amsterdam, hebben we besloten een bus naast de boot te zetten om in te slapen. Met deze bus kunnen we dan ook de rest van Nieuw Zeeland gaan verkennen. We speuren de lokale variant van Marktplaats.nl af en nemen een kijkje bij een veilinghuis. Daar staat een oude bus die wel wat lijkt. Na een wat rokerige proefrit gaan we aan de balie wat geschiedenis van deze bus vragen. De dame kijkt in de computer, trekt een bedenkelijk gezicht en vraagt ons of we er mee het eiland willen verkennen.
'Uhh, ja, dat is wel ons plan'
'Dan wil ik jullie deze bus niet verkopen, hij is waardeloos', zegt ze zonder aarzeling.
'Er zijn al te veel problemen mee geweest, dat is niks voor jullie.'
Met grote ogen staan we haar over de balie aan te staren. Zoveel eerlijkheid hadden wij niet verwacht. En aardig als ze is belt ze dealers in de omgeving Whangarei af om een bus voor ons te zoeken, helaas. Dus nog overrompeld van deze eerlijkheid stappen wij weer op onze fiets.

Op dat moment rijdt er een busje het terrein af met 'for sale' en een telefoonnummer erop. Snel noteert Ben het nummer. Gisteravond hebben we met deze Toyota Hiace 2.9D uit 1996 een proefrit gemaakt. Vanmiddag doen we een bod...

Soms bekruipt me het gevoel dat het geld er nu wel heel snel uitvliegt. Ik stel me dan gerust dat bus en fiets ook weer verkocht worden, want ik zie ons nog niet zeilen met twee fietsen en een kampeerbus op het dek. Bovendien komt er waarschijnlijk in het maartnummer van Zeilen weer een Blauwe Pinquin-verhaal, over onze SSB-radio, en dat is ook weer goed voor de boordkas.

Zonnige groet met zadelpijn
Miek

PS. heb je nog fanmail liggen? Tot half maart:
Fam. Rutte
Dockland 5 a/b Blauwe Pinquin
211 Port Road
Port Whangarei 0110
New Zealand


Nog nooit zo'n mooi kerstpakket gezien en gekregen