Schoolreisje

We zijn er achter dat je het op de oceaan ook druk kan hebben als het windstil is. We kwamen gisteren tijd te kort. Op het weerbericht zagen we dat er vrijdag nauwelijks wind was. Windstilte kan erg frustrerend zijn omdat je zeilen klapperen en je niet vooruit komt. Om deze dag toch snel te laten verlopen hadden we donderdag een paar taken voor vrijdag bedacht. We moesten brood bakken, de Zuid-Afrikaanse gastenvlag maken, het grootzeil bij het tweede rif verstevigen, douchen en water en diesel in de tanks doen. Dit zou een relaxte dag vulling zijn, als het hierbij zou blijven.

Tijdens mijn ochtendwacht begin ik voortvarend met het brooddeeg kneden en een witte vlag naaien. Ik moet bezig blijven anders raak gefrustreerd over onze snelheid. We gaan op de motor maar met 2 knopen de goede kant op, omdat we ook zo'n 2 knopen stroom tegen hebben. Als Ben wakker wordt gaan we ontbijten en ga ik slapen terwijl de geur van gebakken brood uit de oven komt. Van slapen komt niet zo veel want na 30 minuten roept Ben ' Ik zie een zeilboot aan de horizon...nee, ik zie er twee!' Omdat het twee zeilboten samen zijn weten wij dan dat het A Small Nest en Go Beyond moeten zijn, die samen opvaren. Er wordt over de marifoon wat gekletst tot Willem van A Small Nest vraagt of we ook een stukje vis willen. 'Lekker!' en zo motoren wij langzaam verder in de windstilte terwijl Willem zijn motor een beetje harder zet om met een half uurtje bij ons te zijn. Ben heeft in de tussentijd de Quest-tijdschriften in een zak gedaan en zo vliegt tijdens het passeren een kilo Wahoo onze kant op terwijl de Quests bij hun op het dek belanden. Na een tijdje gekletst te hebben geven zij weer gas en wordt de afstand langzaam weer groter. Nog wat verbijsterd staren we ze na. Zo dichtbij hebben we de afgelopen twee en een half jaar nog geen boot gezien op de oceaan. Een hele nieuwe sociale ervaring rijker.

Na een kwartier horen we Mads en Willem over de marifoon. Go Beyond heeft besloten om tijdens de lunch te gaan drijven en dan ook even te zwemmen zodat A Small Nest weer wat dichterbij kan komen. Dan roept Mads ons ook op om ons ook uit te nodigen voor dit zwemfeestje. We besluiten de motor een beetje harder te zetten. De tijd die dit het kost om de afstand in te lopen gebruiken we om water en diesel in de tanks te doen en het zeil alvast schoon te maken zodat we het later kunnen plakken. Ondertussen lunchen we en doen onze zwemkleding aan. Om iets voor drieen sluiten we aan bij de twee drijvende boten midden op de Indische Oceaan op 28'01.2 Z 42'55,3 O. Het is een onwerkelijk gezicht om twee boten daar te zien drijven. En niet alleen drijven maar ook nog mensen te zien die van die boot afspringen in het water. Nog even is er de angst om te zwemmen in zulk diep water maar dan spring ik er ook in om dan weer snel naar de zwemtrap te zwemmen. Het is heerlijk en stiekem voel ik me heel stoer.

Tijdens een oversteek acht je jezelf alleen op die blauwe vlakte totdat dit verstoord wordt door een boot. In de meeste gevallen is dit een tanker die meestal binnen een half uur weer achter de horizon is verdwenen en waan je jezelf weer alleen. Als je dan twee zeilboten ziet, met wie je ook nog eens kan praten dan is dit beeld wel helemaal verstoord. Van A Small Nest horen we bijvoorbeeld dat Little Coconut, een ander jacht ook in de buurt is, zo'n 15 mijl naar het noorden. En aan de zuidelijke horizon vaart een visser en ten noorden passeert een tanker. Het is druk op deze blauwe vlakte. Tijdens het zwemmen vragen we ons af wat de tanker die ons passeert denkt als hij op zijn radar kijkt. 's Avonds via de SSB wordt deze vraag beantwoord. Op het moment dat wij daar dreven, is net achter de zuiderlijke horizon het Duitse zeiljacht Symi ons gepasseerd en die hadden contact met die tanker via de marifoon. De tanker vertelde haar dat er drie zeiljachten samen leken te dobberen...en dat klopte dus.

Na een half uurtje varen we weer verder en douchen ons nog even zoet af. Go Beyond en A Small Nest volgen ons al snel en halen ons in. Ondertussen is ons zeil schoon en droog en kunnen we het verstevigen om het daarna wee te hijsen. Tegen de schemer verdwijnen onze vrienden definitief uit zicht. Wat een geweldige dag en wat een heerlijke vis. Hoe een 'gewone' zeildag opeens kan veranderen in een schoolreisje op de oceaan. Tegen de avond komt de wind langzaam terug en kan de motor uit. We zeilen weer.

Groetjes van de blauwe vlakte
Miek

28'31.7 Z 41'38.4 O

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com