Er je pet naar gooien

Wat een rotstreek! Ik sta op om even om me heen te kijken en een windvlaag rukt mijn favoriete petje van mijn hoofd. Woesh..! Hup weg, de oceaan in. Het waait erg hard en de zee is te ruig om even om te draaien. Ik gooi er met mijn pet naar, maar dan wel raak. Het petje lijkt er ook wat verbaasd bij te liggen, opeens tussen de golven in ons kielzog. Het wordt snel kleiner en verdwijnt dan achter een hoge golf. Ik zwaai het petje vaarwel. Ik heb het sinds Nieuw Caledonië vrijwel dagelijks opgehad. Ruim veertienduizend zeemijl hebben we gevaren, en al die tijd hield mijn petje mij het hoofd koel. Ik voel ook inderdaad meteen de behoefte opkomen om alle controle te verliezen en woest briesend om me heen te meppen. Gelukkig zakt dat snel weg en zoek ik in een la vol mutsen en petten een nieuw petje uit. Niet zo'n mooie als de vorige, maar ook blauw.

De wind die mijn petje van mijn hoofd heeft opgewipt probeert hetzelfde met de golven. Die schieten de lucht in en worden in korte tijd almaar hoger. Een gigantische bui schuift voor ons langs naar het Westen en wij pakken het staartje ervan mee. Een paar uur lang waait het flink en is de boot een nog hobbeliger hobbelpaard dan het de afgelopen twee weken al was. Alles zit onder de zoutkorsten want het water vliegt voortdurend op en over de boot. Ondanks alles hebben we het prima naar de zin. We hebben wel wat extra zenuwen om alles heel te houden, zo midden op de oceaan, maar over het algemeen gaat het best lekker. We zijn inmiddels wel gewend aan de helling van de boot en het water dat af en toe overkomt. We hebben genoeg eten en water aan boord en we zitten lekker in ons ritme. We hobbelen door een tijdloze zone, waar het leven erg overzichtelijk is, en de omstandigheden bijna elke dag hetzelfde. Tot vandaag dus. De afstand die we nog moeten tot de Azoren lijkt maar niet veel kleiner te worden. Na bijna drie weken op zee hebben we nog ruim 1000 mijl te gaan. Bijna een derde van de totale afstand.

Gisteren zijn we onze lijn van twee jaar geleden gekruist. We zijn dus nu ook officieel rond de wereld gezeild. Anderen mogen daarvoor best hun petje af nemen Mijn petje heeft het feest daarvoor nog net mogen meemaken. Er beet zowaar een dikke tonijn in ons aasje en naast overdadige hoeveelheden sushi was er muziek en animatie. De avondvullende techno-polonaise party met DJ Freddy Voorbips werd echter afgelast vanwege de hobbelige zeecondities. Het vuurwerk maakte veel goed. Veel vallende sterren, die de hemel fel verlichten. Als je dan toch ergens met je pet naar gooit kan het maar beter zo'n machtig mooie oceaan als dit zijn.

Groeten
Ben

----------
radio email processed by SailMail