Over de lijn

De laatste paar dagen van ons verblijf op Ascension staat er een flinke deining rond het eiland. Aan land gaan is daardoor een evenement van kermisachtige proporties. Eerst bind je je bijboot vast aan een vlot. Dat vlot trek je vervolgens met een lang touw naar de kop van de pier. Daar is een zwemtrap en een betonnen platformpje en er hangen lange touwen waaraan je je kunt vasthouden. De golven zijn zodanig dat het hele platform geregeld volledig onder water loopt. Timing is alles. De lijn waarmee je het vlot naar de kant trekt komt strak te staan als het water na een hoge golf weer terugtrekt. Dat hou je niet vast op de hand en dus moet je het vlot laten vieren. De zwemtrap waar je op afspringt is daarbij ook nog spekglad. De volgende poging: Op het topje van de golf het vlot aantrekken tot vlakbij de zwemtrap, en er dan snel afspringen de kade op. Als je te lang wacht stroomt het water weg en duikt het vlot weer naar beneden, soms wel twee meter. Spring je te snel, dan komt het vlot achter je aan omhoog en word je overspoeld met een grote golf die het hele platform overspoeld. Met een droog pak en zonder blessures aan land komen is op Ascension een hele prestatie. Voor de terugweg geldt hetzelfde.

Voor de duizenden schildpadden die hier hun eieren op het strand komen leggen gaat het net iets anders. Zij komen elke nacht aan land, graven een diepe kuil, leggen daarin 150 eieren en kruipen dan weer moeizaam en uitgeput de zee in. We gaan 's morgens vroeg het strand op en zien een paar late klanten langzaam weer de zee in sjokken. De meesten hebben 's nachts hun zaakjes al gedaan. In de avond gaan we met een stel biologen het strand op en mogen van dichtbij meekijken hoe een joekel van een schildpad haar eieren legt. De schildpad is in een soort trance tijdens het leggen, en dus kunnen wij even meegluren zonder dat ze bang van ons wordt. Na anderhalf uur is ze klaar met leggen en ingraven van de eieren en komt ze weer bij haar positieven. Als er ook nog een paar andere schildpadden aankomen waggelen, trekken we ons stilletjes terug voor ons eigen avontuur: heelhuids in onze bijboot komen.

Inmiddels zijn we vijf dagen onderweg en hebben we 643 mijl afgelegd. Vijf dagen zeilen met de wind van achteren, 's nachts een grote volle maan en overdag veel zon. Vandaag onze eerste grote tropische bui overgehad. Het heeft 2 uur geregend en er was veel wind. Vannacht zullen we de evenaar oversteken en zijn we weer op het noordelijk halfrond. Na bijna twee jaar op het zuidelijk halfrond verheugen we ons op de terugkeer in het ons vertrouwde deel van de wereld. De Grote Beer laat zich iedere nacht steeds prominenter zien en langzaam schuift het Zuiderkruis wat lager aan de zuidelijke sterrenhemel.

De dolldrums liggen op ons te wachten ten noorden van de evenaar. Dit windstiltegebied met veel buien en onweer moeten we door om aan de andere kant ervan de noordoost passaatwind op te pakken. Als we die hebben gevonden wacht ons 2000 mijl aan de wind zeilen naar de Azoren. We zijn nog wel even bezig, maar voorlopig vermaken we ons uitstekend aan boord en verheugen we ons op een nieuwe mijlpaal.

Groeten van het zuidelijk halfrond
Ben

----------
radio email processed by SailMail