De Blauwe Pinquin en het Douane-Diesel-Debacle

Het is gelukt, we zijn de grens van Nederland dan toch gepasseerd.

Dit ging niet zomaar. Op Woensdag vertrokken uit Scheveningen. De motor moest het doen. Met samengeknepen billen tussen de pieren door, hij doet het nog…
Nog een uurtje mee laten lopen, hij bleef het doen. Bij de maasmond zetten we de motor bij , want helaas was de oversteek precies in de wind. Gelukkig loopt het dieseltje zoals het hoort.

De wind wordt als maar minder en we zetten de motor bij om de Roompot, waar we zullen overnachten, bij daglicht te halen. Nog geen twee mijl voor de sluis, geen zuchtje wind, de stroom bijna slack, stopt de motor, opeens, niks meer…het zou toch niet…. Hij heeft het de hele dag goed gedaan, en nu, in het zicht van de finish… : diesel op!! De jerrycans leeg, geen druppel meer. Wat een sukkels. Heel druk met reparaties aan de motor geweest en dan vergeten om genoeg diesel mee te nemen!

We roepen de sluiswachter op of hij ons helpen kan. ‘ik heb geen boten meer buiten’ is zijn antwoord. Spoedig daarop klinkt het over de marifoon ‘hier de Yerseke 77, wij komen nog naar binnen en kunnen ze een sleepje geven. We hebben nog een uurtje werk.’ We zijn blij maar een uur duurt lang, rond dobberend, zonder enige voorstuwing vlak voor de stormvloedkering van de Oosterschelde, net te diep (10 meter) om een anker uit te gooien. Het wordt donker en er ontstaat na anderhalf uur enige twijfel of ze ons vergeten zijn.
Na twee uur wachten doemt er in de verte een licht op, zouden dat onze redders zijn? Als ze dichterbij komen zetten ze de schijnwerper aan, wij blij. Het zijn twee jongens (23 en 24 jaar) die net voor zichzelf begonnen zijn en 10 minuten omvaren geen probleem vinden. Ze slepen ons naar binnen terwijl een beetje beduusd achter ze aan sturen. Voor de sluis leggen ze de Blauwe Pinquin netjes bij een andere boot langszij alsof ze niet anders doen. We drinken een biertje met ze en gaan slapen. Yerseke 77 bedankt!

De volgende ochtend op zoek naar diesel. De dichtstbijzijnde plek is de Marina en anders Zierikzee. Niet op loop afstand, geen bushalte in de buurt. Aan het einde van de steiger is een vissertje bezig diesel te tanken, rode diesel. We weten dat het niet mag, maar met 5 liter kunnen we naar de Marina. Ben gaat het vragen, we kunnen 5 liter van ze kopen, geen probleem. We starten de motor, hij loopt weer. Gelukkig toch geen motorpech, alleen een beginnersfout. De sluis gaat open en we varen er in op weg naar Roompot Marina om te bunkeren. We leggen de boot vast, kijken omhoog, een douane beambte. Ben zegt maar meteen: ‘U komt voor de rode diesel in onze tank?’ ‘Vaart u maar even naar de steiger buiten de sluis’ is het antwoord. We vertellen het verhaal, de sleep, de diesel, het bunkeren in de Marina. Ze luisteren naar het verhaal, twijfelen of het een boete moet worden maar zijn toch goed van humeur. Als we naar de Marina varen, daar de rode diesel af tappen en dan vullen met ‘gewone’ witte diesel, komen zij kijken en is het goed. Een opluchting. Het had een dure 5 liter kunnen worden.


We bunkeren en gaan weer terug, de sluis door en zetten koers richting Oostende. Het is redelijk bezeild en de stroom doet de rest. We zijn blij als we rond een uur of 18uur de eerste gastenvlag kunnen hijsen. Dat er nog veel mogen volgen!
Donderdag liggen we verwaaid met waarschuwing 7. Een goede reden om eens wat van Oostende te bekijken. En van daaruit zijt gij gegroet!

Miek