Alderney heet ons welkom

een beetje brak zitten we in de jachtclub van Alderney aan een kopje thee. We hebben een zware nacht gehad, niet op het water, maar in een quarry (steengroeve) na een overweldigde fakkeltocht en vuurwerkspectakel. Het was het einde van de feestweek van dit eiland en wij waren er bij. Het was erg indrukwekkend om 1000 mensen met een fakkel door een dorpje te zien lopen en uiteraard hadden wij ook een fakkel gekocht.



Komend van Cherbourg, op weg naar Alderney moet je langs Cap de la Hague waar het behoorlijk kan stromen. We voeren op een aandewindse koers met windkracht 4 op gegeven moment zo’n 12 knopen over de grond. Best spannend want echt heel veel sturen kan je dan niet meer. De Cap de la Hague voorbij op naar Alderney voeren we 330 graden op het compas maar stroomden we een koers van 290 graden over de grond. Dit was de juiste richting en zo stroomden we bijna de haven binnen.

De volgende les stond op ons te wachten. In Alderney heb je geen marina waar je confortabel aan een steiger ligt, maar kan je voor anker of lig je aan een mooring. Deze mooring moet je oppikken en je lijn er door halen (en voor de zekerheid nog twee extra). Wij blij dat er niet te veel golven staan. Noem het beginnersgeluk maar de Blauwe Pinquin lag al na één poging vrolijk op de golven te dansen achter haar mooring. Bonnie (de bijboot) is blij, eindelijk mag ze ook meedoen aan deze vakantie. We halen haar uit de bakskist, blazen haar vol lucht en dan is het leven van onze Bonnie volmaakt, ze drijft. Vanaf nu is zij onze ‘steiger’ tussen boot en wal.


Maar wat helpt nu het beste tegen een kater. Thuis trek je de trainingbroek aan en gaat lekker hangen voor de buis, beetje zappen, beetje eten, beetje drinken. Hier wordt je wakker, doe je het luik open, kijkt de mooie natuur in, golft uit je bed en huurt een fiets. Op een mountainbike is het hier goed uitkateren. Ik krijg bijna de neiging om oorlogje te gaan spelen zoveel forten kom je hier langs de kust tegen tussen de vele vogels die ik nog niet eerder heb gezien. Op het westpuntje van het eiland heb je uitzicht op de Ortax (een rots) waarop zoveel Gannets (een prachtige witte zeevogel) zitten dat hij helemaal is vol gescheten (fijn detail).

Om de verkoop van het huis en het succesvol volbrengen van de eerste drie weken grote vakantie te vieren besluiten we een pizza te gaan eten in St Anne, waar het voelt als een lotgenoten groep voor quarry-katers.

We besluiten nog één dag te blijven.

Miek