Viva Falmouth

Na een grijze en natte zeildag zijn we vanavond in Falmouth aangekomen. Een beschutte haven in een riviermonding, waar we verder nog niets van gezien hebben. Bij aankomst maar meteen de laatste Hollandse piepers gejast en verorberd. Trots op Nederland, weetje. We hebben heerlijk gezeild maar wel wat hobbelig, en met het slechtste zicht tot nu toe. Af en toe 2 mijl om de boot, of misschien wel minder, want het is lastig in te schatten hoe ver je nu eigenlijk kunt kijken als er niet zoveel te zien is. Als er opeens een dikke tanker tevoorschijn komt schrik je wel even. Maar gelukkig lag ie voor anker. Toen we Falmouth aanliepen werd de grijze deken heel even opgetrokken en konden we even zien waar we eigenlijk waren. Even later ging het gordijn weer dicht en voeren we weer in de grijze grauwigheid. In mijn hoofd was ook al niet veel kleur, ik ben nog wat brak.

Gisteren waren we in Fowey en we arriveerden daar pecies voor de jaarlijkse feesten. Roeiwedstrijden, vuurwerk, bierdrinken, dat soort dingen. Wij wisten van niks, maar toen we terugkwamen van een bijbootexpeditie de rivier op, was de hele rivier bij het stadje gevuld met bootjes, allemaal versierd met gekleurde lampjes. Even later werd een groot vuurwerk afgestoken. We hebben het vanuit de bijboot aanschouwd en zijn daarna nog even wezen meefeesten met de locals. Fowey is een prachtg stadje aan de monding van een rivier. Vroeger waren het hier strijdlustige baasjes en de locals zijn trots op hun reputatie. Niet te bijdehand doen in de kroeg dus. Het bleek allemaal reuze mee te vallen, en ook hier zijn de mensen, zoals overal in Engeland, erg lief. We liggen aan een drijvend ponton en kijken uit over het stadje. Toen we net vastlagen kwam er een een groter boot die was volgeladen met Hollandse platbodems voorbij varen.De boot leek veel te groot voor het smalle riviertje waar hij uitkwam, en zijn deklading was helemaal bizar. Een maf gezicht, aken, botters en tjalken die op 30 meter hoogte voorbij schuiven met een mooi historich Engels stadje op de achtergrond. Geen idee waar die boten naartoe gingen of wat ze daar deden, een had een USA gastenvlag gehezen. Het zal toch niet?

We hebben een wifi abonnementje gekocht voor een paar pond en kunnen nu dus een weekje surfen vanaf ons plekje in de rivier.Dat is erg fijn. We hebben het wereldnieuws even tot ons genomen. De situatie rond Jan Smit lijkt gelukkig wat gestabiliseerd. Wij van de Blauwe Pinquin vinden dat elke gezonde Hollandse Jongen een moeder als die van Jan verdient.

Falmouth is de sprinkplank voor boten die naar het Zuiden willen. Waaronder wij dus. De aankomende dagen gaan we de boot en onszelf klaarmaken voor het oversteken van de Biskaje en de begravenis van Michael Jackson.

Ben