Post!

Hieperdepiep Hoera! Waarom? Een jaar geleden zijn Ben en ik getrouwd, daarom.
Een jaar huwelijk, waarvan 11 maanden op zee. Ik voel me bevoorrecht om samen met Ben op de Blauwe Pinquin de wereld te verkennen. Ik denk niet dat zoveel mensen het gegund is om zo lang, zo intens op huwelijksreis te zijn. Heel soms is de 10 meter, die onze boot lang is een beetje te klein, maar over het algemeen voelt onze Pinquin als een riant mega-jacht.

Met nog 450 mijl te gaan, vieren we onze eerste trouwdag, het papieren-huwelijk op zee. Behalve een feestelijk ontbijt, slingers, party-muziek en belleblaasbellen die de horizon versieren, wordt de feestvreugde vergroot door alle post die we vanmorgen geopend hebben. Wordt post ook bezorgd op zee? Flessenpost, postdropping of een TNT-postkapitein? Niks van dit alles, aan boord van de Blauwe Pinquin is een heuse post-doos. Deze doos zit barstens vol brieven en kaarten te openen op vooraf bepaalde datum. Sommige brieven en kaarten zijn al meer dan een jaar geleden geschreven, soms zelfs voor ons huwelijk, andere een paar weken geleden en bezorgd door Carla.

Hetgeen wat opvalt aan deze post is de positieve verwachtingen die er van uitgaan. Want hoe weet je nou wat er in een jaar gaat gebeuren. Achteraf is het altijd makkelijk zeggen 'dat had ik wel verwacht'. We leven nu en de toekomst zit vol verwachtingen gevormd door plannen, verplichtingen en dromen en niks is mooier om daarover te fantaseren.

Zo hebben Ben en ik een heleboel ruimte gecreëerd voor dit fantaseren. Met een boot, zonder een huis en een baan staan eigenlijk alle mogelijkheden open. Zo passeren regelmatig nieuwe plannen. Om maar een paar voorbeelden te noemen. Een huisje in Friesland met een bootje voor de deur, een stadscamping op het Stenen Hoofd in Amsterdam, een broodjeszaak(imperium) in het westen des lands, een romny-loods om in te wonen ergens in de middle-of-nowhere, de loterij winnen en een droomjacht bouwen of toch maar weer terug in het 'oude' leven. Om over kinderplannen nog maar te zwijgen. Kortom we hebben nog wel twee jaar nodig om terug te komen. Eerder zijn we er niet uit, zoveel keuzes.

Maar wat zijn jouw eigen verwachtingen eigenlijk voor de komende twee jaar? En wat wat denk jij van ons? Wij schrijven hele verhalen voor de site, maar nu mag jij ook wat schrijven. Ik stel voor om nu pen en papier te pakken en je verwachtingen op te schrijven. Werk, studeren, pensioen, verkering, getrouwd, kinderen? Verhuizen, reizen of heb je ook de loterij gewonnen en wat doe je dan? Kortom schrijf het op, stop het in je sokkenlade en over twee jaar als wij terug zijn haal je het te voor schijn om te zien of je verwachtingen juist waren. Nu denk je misschien 'sokkenlade?' Als je zelf denkt, ik leg het hier neer, dan weet je het over twee jaar niet meer, maar als je het in je sokkenlade legt, dan weet zelfs ik het terug te vinden.

Succes met schrijven

Groeten vanaf 09' 16,0 Z 131' 18,0 W

Mw Rutte-Stiekema

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com