Stokstaartje houdt de wacht

Een jaar of twee geleden was er een real-live-natuur-docu-soap op Discovery Channel over een familie stokstaartjes. Wekelijks was het wel en wee van deze elegante diertjes te zien en werd bij mij het respect voor de naamgever van deze diertjes als ze de horizon naar vijanden afspeurden groter. Als ik tijdens mijn wacht in de kuip om de tien minuten opsta en om me heen kijk, de horizon afspeur op vijandelijke boten of donderwolken, voel ik me soms net een stokstaartje. Ik drink wat thee, eet een boterham of zink in gedachten en tien minuten later richt ik me op, speur de horizon af, ga weer zitten en maak een sudoku. Tien minuten later sta ik weer met mijn hoofd boven de buiskap de horizon af te turen, waarna ik weer ga zitten en verder ga waar ik gebleven was. En zo gaat het uren, dagen achter een, dag en nacht.

We zijn nu 16 dagen onderweg en hebben nog 1060 nm te gaan. Momenteel is het windkracht 6 met vlagen van 30 knopen en dat is aan de golven goed te merken. De boot slingert van links naar rechts, van voor naar achter en wij doen krampachtig een poging om rechtop te blijven staan. Af en toe klinkt er een 'aaaauuuw' 'aaarggggg!' of een ' grrrrrrrrrrrr' als een van ons weer gelanceerd wordt, uiteraard landend op een blauwe of beurse plek van een eerdere landing. Ondanks deze golven die ons al enige dagen bezighouden proberen we lekker te blijven koken. Dit zorgt af en toe voor een kleine extra frustratie als de yoghurt op het aanrecht ligt of de piepers in de gootsteen. Maar we gaan de goede kant op!

Voor de mensen die mij een beetje kennen, is het geen nieuws dat ik toch zeker 99 % a-muzikaal ben. Die ene procent zorgt er nu al nachten lang voor dat ik een nummer in mijn hoofd heb. Nou, niet een heel nummer, maar vier regels, waarvan ik de tekst ook niet helemaal weet. Kortom ik sta continue op repeat, met een kras op de cd. Het nummer dat in mijn hoofd zit (vraag me niet hoe het er komt) is 'Ademnood' van Linda, Roos en Jessica. Om niet helemaal gek te worden van de vier regels ben ik verder gaan denken. Zo heb ik uiteraard een heleboel aflevering GTST (goede tijden slechte tijden) herinnerd, als fan van het eerste uur heb ik (bijna) elke aflevering tot 2005 gezien. Zo herinnerde ik me ook de discussie om de televisie. Om 20.00 uur was het tijd voor het NOS-journaal bij ons thuis en er was geen tweede televisie. Na weken van afstandsbediening verstoppen, batterijen verwijderen en het signaal verstoren van de afstandsbediening, kwam er een tweede televisie. En mocht ik, de puber-prinses boven op mijn ouders' slaapkamer GTST kijken en was de rust weergekeerd.

Bij lange afstanden is het toch grappig om te merken hoe ik elke keer stiekem rekensommetjes maak over ETA (estimated time of arrival). In principe rekenen we 100 mijl per dag voor onze Pinquin. Nu doen we al een aantal dagen zo'n 150 mijl per dag dus hoor ik een stemmetje achter in mijn hoofd '1060 delen door 150 is nog 7 dagen!' Hierna klinkt mijn donkere relativerende stem 'maar houdt rekening met 10 dagen', gevolgd door een hoger stem die roept 'hou je mond, dat wil ik niet weten' .

Ik ga nu naar buiten om stokstaartje Ben af te lossen. In de tijd dat ik zit te typen heeft hij al drie golven zout water over zich heen gekregen.

Groeten vanaf 06' 08,9 S 121' 17,9 W
Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com