Bonnie's zomerjas

De Pinquin voelt incompleet. Ben is vrijdagavond vertrokken voor een bezoek aan Nederland. Zijn broer Vincent gaat trouwen en daar moet hij toch bij aanwezig zijn. Na twee jaar zo intens samen geleefd te hebben is het wennen. Opeens is het stil en leeg aan boord en is het bed erg groot. En ik moet opeens mezelf vermaken.


Dit laatste gaat goed. Van Pylades, een Iers zeiljacht mag ik de naaimachine lenen en kan ik eindelijk een zonnehoes maken voor de bijboot. Bijboot Bonnie begint te verweken door de UV straling van de zon. Het enige om dat verweken te remmen is een hoes maken die het zonlicht tegenhoudt. De stof en het plan lagen al even waardoor ik tijd genoeg heb gehad om rond te kijken naar andere bijboten en het beste van alle hoezen te combineren, in theorie. In praktijk is het toch een beetje anders maar na ruim twee dagen puzzelen en heel wat meters stikken zit Bonnie's nieuwe zomerjas (bijna) als gegoten. Bezig zijn met een hoes voor je bijboot is ook goed voor je sociale contacten. Iedereen heeft wel een idee over hoe je het moet maken. 'Hier moet je het verstevigen' of 'Niet vergeten dit vast te maken' of 'Hoe zorg je dat het op de plek blijft zitten?'



Ik heb erg veel plezier in het naaien en heb nog stof liggen uit Tahiti. Ik besluit een zomerjurk te maken voor donderdag, de dag van de bruiloft. Bij gebrek aan een patroon pak ik een stuk krant en een stift en zet ik wat lijnen. Met dit 'patroon' knip ik de onderdelen uit de stof. Nadat ik de zijnaden heb gestikt is het wel een beetje te wijd. En er ontstaat spontaan een achternaad in de jurk om haar in te nemen. Na vier uurtjes heb ik een feestjurk klaarliggen voor donderdag. En ik ben best tevreden over het eindresultaat.

De Pinquin ligt nog in de haven in Noumea. Dit is de hoofdstad van Nouvelle Calédonie en is Franstalig. Mijn Frans is zeer beperkt dus elke keer een uitdaging als ik op pad ga. Gelukkig zijn de mensen erg behulpzaam en proberen mijn handen en voetenwerk te begrijpen. Tot nu toe is het me nog elke keer gelukt te vinden wat ik zocht. Wat wel jammer is, is dat er veel rotzooi overal rondslingert. Ook hier in de haven drijft nogal wat rond, maar tijdens het hardlopen langs de kade zag ik drie clownsvisjes (Nemo's) zwemmen tussen het koraal. Mijn eerste Nemo buiten Walt Disney!

Het blijft niet onopgemerkt onder de medezeilers dat ik alleen aan boord ben. Ik krijg zelfs de vraag of ik dat Nederlandse zeilmeisje Laura ben. Dank je wel. Volgens mij is zij ongeveer de helft van mijn leeftijd.



Op donderdag besluit ik dat het ook in Noumea feest moet zijn. Ik bak zo'n 35 kleine appelcakejes en ga de steiger af. In mijn beste Engels en Frans vertel ik dat het een feestdag is, omdat Vincent en Linda trouwen en dat ik dit met hùn wil delen omdat mijn man er niet is. Iedereen is enthousiast en blij voor het bruidspaar. Ik vermaak me uitstekend en krijg op veel boten een rondleiding. Booteigenaren zijn trotse mensen. Zo mag ik ook een kijkje nemen op een 18 meter motorboot. Ik krijg de volledige tour, inclusief een kijkje in de inloopkast onder het bed, geniaal.

Aap heeft zijn stropdas omgedaan

Ik kan me nog wel even een paar dagen vermaken maar kijk wel uit naar het moment dat Ben terugkomt en team Blauwe Pinquin weer compleet is. Nog 5 nachtjes slapen...

Groeten
Miek

Op verzoek: mijn feestjurk