"Kijk. We gaan dus terug naar Europa via Zuid-Afrika. Dus dan varen we zo, via Darwin naar Cocos Keeling, hier, en dan zo richting Mauritius, Reunion enzo, en dan hup, zo naar Zuid Afrika." En dan staat je vinger opeens in Durban of Kaapstad.
Momenteel zijn wij bezig die vinger die zo makkelijk en snel over de wereldkaart glijdt, vertraagd en in Real-time na te spelen. Een paar duizend keer vertraagd kauwen we momenteel mijlen weg op een oceaan die niet bekend staat om zijn comfortabele overtochten. Vandaag zijn we halverwege tussen Cocos Keeling en Rodrigues gekomen. We hebben nog 960 mijl voor de boeg. Het waait tussen 5 en 6 Bft en de golven zijn af en toe enorm. De golven komen uit 2 verschillende richtingen en dat is soms heel vervelend. Tot nu toe is het- behalve erg oncomfortabel, nog goed te doen. We hebben kleine zeiltjes staan en de boot gaat prima door, over of langs de golven. Er slaat wel veel water in de kuip en we worden continu nat, dus dragen we de hele tijd onze zeilpakken. Gemiddeld breekt er elke wacht minstens een golf in de kuip. Soms loopt dan het water in je kraag en langs je rug naar beneden. Als het dan ook nog pikkedonker is en een beetje koud, dan denk ik wel even aan die vinger, die zo moeiteloos deze etappe op de kaart heeft getrokken.
Maar je kunt nou eenmaal niet rond de wereld zeilen zonder alle mijlen zelf te maken. Alle ruim dertigduizend mijlen. Een stuk of vijf, zes per uur. En daarom zijn onze pakken van al het zout behoorlijk wit uitgeslagen, liggen we niet alleen maar voor anker te genieten bij tropische eilandjes en zetten we ons schip niet op een dieplader om het weer in de achtertuin te laten afleveren.
Om de dag bakken we brood en tweemaal daags kletsen we met een handvol andere boten die om ons heen varen. Een Duitse boot heeft zijn windvaan-zelfsturing verloren en moet op de hand sturen, ze varen minder dan 10 mijl van ons vandaan en sturen nu al vierhonderd mijl op de hand. Met zijn tweeën en nog bijna duizend te gaan. Vergeleken daarmee hebben wij het makkelijk. Eergisteren was het ruiger en toen hebben we een blik Canneloni opengetrokken. Dat hadden we al twee jaar aan boord omdat we kant en klaar eten heel vies vinden. Maar met een gebakken uitje en een scheut rode wijn was de Canneloni zowaar een succes bij windkracht zes. Er sloeg wel een golf over toen we net gezellig buiten zaten te dineren. We gebruiken nog maar zelden ons zoutvaatje in de keuken.
Groeten van 15'46 Z 79'47 O
Ben
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
telex: bemanning van De Blauwe Pinquin uw bericht vanaf Eiland Cocos Keeling Australie is ten twaalfde september in het jaar tweeduidendelf in Amsterdam in uitstekende conditie en goede orde ontvangen, wij groeten u en wensen u een behouden vaart!
BeantwoordenVerwijderenOempa Loempa's waren in de jaren '70 film oranje mannetjes met groen haar. Volgens wikipedia waren het in het boek (1964) oorspronkelijk zwarte pygmeeën, maar omdat critici dat racistisch vonden is het in een latere druk aangepast. Ze komen trouwens uit Zuid-Amerika, niet uit Afrika.
BeantwoordenVerwijderengefeliciteerd met ons!
BeantwoordenVerwijderenBen en Miek,
BeantwoordenVerwijderenhet is al weer een tijdje geleden dat ik wat schreef,ik zit nu achter mijn nieuwe computer
de oude heeft het inbrekers gilde wat zich op dit moment in Haarlem ophoud meegenomen met nog een hele boel spullen, op zee zullen jullie er weinig last van hebben maar hier wordt het zowat een plaag,
maar aan allen negatieve dingen is er toch ook positief nieuws kon meteen een 3 D televisie kopen. wat me het meest zeer doet is dat ze een fles whisky gejat hebben die ik van jou vader 23 jaar geleden kreeg voor mijn verjaardag ik nam er elk jaar een klein slokje van helaas dit is niet te vervangen.
Ik wens jullie nog een hele goede vaart richting zuid afrika .
groetjes Jan v Dijkman