donderdag 8 december 2011

Even wachten



De beruchte Agulhas stroom staat hier in Durban vlak langs de kust. Deze stroom is erg handig want hij neemt je mee zuidwaarts. Het enige probleem is dat er zeer geregeld, en soms ook zeer onverwachts, depressies met heel harde zuidwestenwind ontstaan en langs de kust omhoog razen. Mocht jij op dat moment met je bootje zuidwaarts dobberen, comfortabel met de stroming mee, dan heb je een groot probleem. Als deze harde wind tegen de harde stroom opbotst ontstaan er namelijk vreselijk gevaarlijke zeeën. Heel hoge steile golven die veel hoger en steiler zijn dan waar ook ter wereld (denk aan gebouwen van vijf verdiepingen). Je wilt dus altijd voorkomen dat er opeens een zuidwesterstorm opsteekt. Jammer genoeg gebeurt dat hier minimaal eens per week.





Als ik 'Agulhas' intyp geeft de spellingscontrole van OpenOffice als spelling-suggestie ' lulhannes'. Dat is ongeveer de zelfde typering die de Commodore van de jachtclub hier overhad voor een zeiler die zich van al het lokale advies niets had aangetrokken en die vervolgens van zee gered moest worden. De afstand tussen Durban en de eerstvolgende haven waar je kunt schuilen is 250 mijl, minimaal twee dagen varen. Je begrijpt dus dat het nauw luistert wanneer je hier uit de haven vertrekt. En dat je beter maar wel naar de locals kunt luisteren.

Zondagmorgen half zeven. Uit de veren, bed opruimen, bijboot door het voorluik naar binnen en gaan. Althans dat was de bedoeling. De boot ligt er klaar voor. Watertanks vol, klusjes gedaan, verse proviand aan boord. Iedereen was het er al een paar dagen over eens dat zondag een uitstekende dag was om te vertrekken uit Durban. De wind zou naar het Noordoosten draaien en zo een paar dagen blijven. Net genoeg om mee naar East London of zelfs iets verder, maar Port Elizabeth te varen. En dat is precies wat je wilt. Dus vrijdag waren we braaf alle instanties ( immigratie-douane-havendienst-douane-havendienst) afgelopen om uit te checken. Klaar om na twee weken Durban richting de Kaap te varen.




Dat ik op zaterdag nog even door mijn rug ging hielp niet mee. Maar toen bleek dat de noordenwind wel heel hard zou zijn en er zelfs een gale-warning werd uitgevaardigd krabden we ons allemaal nog even achter de oren. Druk geouwehoer op de steiger. Gaan of niet? Uiteindelijk met rug als goed excuus hakken we de knoop door. We gaan niet. Twee uur later komt een boot die wel was uitgevaren terug. Die gale-warning had hem doen besluiten om te keren. Het is 4 december. Miek besluit pepernoten te gaan bakken. Die avond krijgen alle Nederlandse boten op mysterieuze wijze bezoek van de Sint. En de stormwaarschuwing doet zijn naam eer aan. Verderop in het zuiden waaien de winden met meer dan 40 knopen door de bomen. De brave kinderen aan boord Blauwe Pinquin draaiden zich nog maar eens om onder hun heerlijk warme dekbed. Volgende week beter.


groet
Ben

4 opmerkingen:

  1. hier waaien we ook weg, maar dan zonder zo'n mooie zonnebril :(

    BeantwoordenVerwijderen
  2. yooo, jullie hebben als erkend routeerkampioenen natuurlijk ook wel de eer hoog te houden! maar ja ik kijk mee op de weerkaartjes en zie ook de ene depressie na de andere voorbij denderen...
    Bij de Volvo Ocean Race (VOR) maalt men er niet om... racen is racen ! Fantastisch ook... dat die race nu zo professioneel is! Morgen vertrekken ze weer op het hoogtepunt van een dikke storm. Trouwens denk veel aan vorig jaar deze tijd op de Blauwe Pinquin in New Zealand ! grt,
    Gerlof

    BeantwoordenVerwijderen
  3. He Ben (en Miek),

    Pas je wel op met de pijnlijke rug onder dat warme dekbed. Dat vooronder heeft niet de hoogte voor een bovenlijf van jouw lengte! Anders komen jullie nooit weg uit Durban, teveel excuses. Haha
    Ik denk dat ik wel snap hoe dat gekomen is.
    Miek, hou je hem rustig. Alleen wat strech-oefeningen alleen op de steiger zijn toegestaan van de sportcoach (zelf ook met zwakke rug).

    Heb de halve zondag hier doorgebracht met het lezen van de afgelopen maanden aug+sept+okt. en was weer helemaal verdwenen hier en ergens op de indische oceaan. Dat doen jullie schrijfstijl en avonturen dus met een simpele ziel in de maatschappij hier, waar jullie ook alweer bijna naar op weg zijn.
    "Dag elf" was een mooi verhaal en tekenend voor het "op zee onderweg zijn" en bracht herkenning. Heb de "0 reacties" van het "Sorry voor het uitroeien" maar op nul laten staan en geef hier mijn reactie samengevat op alle verhalen. Die 29e september lezen jullie toch niet meer, dus daarom hier.
    De safari-park foto's zijn wel heel gaaf, vooral de cheetah met prooi, zoals al gezegd.

    Needless to say: blijf genieten en schrijven, dan doe ik het hier ook een beetje in verdunde vorm!!

    Vincent V.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben het eens met Vincent hierboven.
    Het lijkt op de kaart zo dichtbij, maar toch nog 2 dagen naar Port Elizabeth..
    Jullie safari verhalen en foto's zijn echt super. En jullie zijn zeker heel wat ervaringen rijker... Gelukkig zijn er Zulu's met een goed hart en goede adviezen.. ;-) Mijn eerste les in Kenia was: 'there are no rules in the slums' Ik ben het nooit meer vergeten. Soortgelijke verhalen als van Zulugirl... Een veilige reis nog verder!! X

    BeantwoordenVerwijderen