woensdag 28 maart 2012

Eindeloos

Op Saint Helena is geen vliegveld dus je kunt het eiland alleen per boot bereiken. Je komt er ook niet zomaar weg, het dichtstbijzijnde land is 2000 km weg. Toch is hier in 1993 een Amsterdammer uit de gevangenis ontsnapt en in een roeiboot gevlucht. Willem Merk heet hij, en hij kwam halfdood aan in Brazilië. Ik las het verhaal op een krantenknipsel in het geweldige museumpje van Jamestown.

Terwijl wij voor anker liggen arriveert de enige verbinding met de buitenwereld, de RMS St. Helena. Op de ochtend van aankomst heerst er grote opwinding in het anders erg slaperige hoofdstadje. Iedereen verzamelt zich op de kade en kijkt reikhalzend uit naar familieleden, poststukken, toeristen, vers fruit of een in Zuid Afrika bestelde nieuwe magnetron.

Er is geen echte haven dus de RMS blijft voor anker liggen en wordt met kleinere bootjes uitgeladen. Op de kade staan twee grote kranen. De grootste kraan kan 120 ton tillen vertelt de kraandrijver ons trots. Een paar jaar geleden mocht hij zelfs naar Duitsland om te leren hoe de kraan moet worden onderhouden. Met platte schuiten wordt de vracht overgezet. Het uitladen van alle vracht duurt twee dagen. De plek waar alle vracht aan land komt is ook de plek waar wij met ons bijbootje aanleggen. Het is een historisch plekje want alles op het eiland is ooit hier aan land gekomen of er weer vandaan vertrokken. Willem Merk, maar ook Napoleon die, in 1815, exact op deze plek aankwam op het eiland. Hij ging er 25 jaar later ook weer weg, maar toen was hij al 19 jaar dood.

We hebben het er maar druk mee. Vlakbij de ankerplek zijn een paar wrakken waar je mooi kunt snorkelen, waaronder die van de SS Papanui. Ook haal ik onze windvaan stuurinrichting helemaal uit elkaar omdat hij het niet goed meer deed. Een spannend klusje want we zijn volledig afhankelijk van dit apparaat. Dan wandelen we door adembenemend groen heuvelland, crossen met een oude Ford Mondeo door de binnenlanden langs restjes Napoleon en hangen heel relaxt in de lobby van het Consulate Hotel om te internetten en de geschiedenisboeken uit de bibliotheek van het hotel te lezen. We komen langzaam in de 'groove' van het eiland terecht. De tijd gaat erg langzaam op St. Helena, en dus vliegen de dagen voorbij.

Ik zie er al een week tegenop maar op woensdag klim ik de mast in om het voorstagprofiel vast te zetten. Een rotklusje, maar het moet gebeuren. Al wiebelend in het topje van de mast maak ik een foto van Miek die me helpt omhoog klimmen. Ik moet me aan alle kanten schrap zetten. Eenmaal beneden zit ik vol schrammen en blauwe plekken. We maken de boot klaar voor vertrek naar Ascension. Het water op het eiland smaakt vies, en vorige week hadden ze hier een E-Coli uitbraak in het leidingwater. We moeten het water eerst koken of er zuiveringstabletten bij doen. Die krijg ik van de meneer van het waterbedrijf. Iedereen heeft momenteel een hekel aan hem, want het slechte water is zijn schuld, zeggen ze. Je ziet het aan hem af. Hij geeft me een voorraad tabletten voor een paar jaar. En we vullen de tanks met muf smakend water. Op donderdag is er een run op het verse groente en fruit. We slaan onze slag en vertrekken op zaterdag. Al zou ik hier graag veel langer blijven.

De zee is groot en leeg. Vlak na ons vertekken onze vrienden van Go Beyond en A Small Nest. Ze sjezen ons voorbij terwijl wij de windvaan uittesten. Alles lijkt na een tijdje goed te werken. We zwaaien naar het prachtige silhouet van puntige rotsen dat achter ons steeds iets vager wordt. Nu zijn we alweer vijf dagen onderweg. Een beetje zenuwachtig, want het voorstagprofiel is weer losgekomen en ik ben bang dat het de fok beschadigd. Het weer is uiterst rustig en voorspelbaar. Windkracht 3 a 4 van achteren en een graad of 30. Net hebben we heerlijk in de kuip gedoucht. Nog 200 mijl naar Ascension Island. De boot vaart en wij proberen alles heel te houden. We zijn op het soort zee waar je eindeloos op zou kunnen doorvaren. Al zou er dan wel eens een visje mogen bijten in ons uiterst appetijtelijke lokaasje.

Groet van 10'06 Zuid 012'01 West
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

4 opmerkingen:

  1. Als een soort ramptoerist volg ik jullie... ik draai duimen dat het spul heel blijft.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. julie zouden er nu al enkele dagen moeten zijn, die laatste 84 mijl kan niet zoveel tijd kosten, maar nog geen bericht dat jullie binnen zijn. We maken ons zorgen met de berichten van "hopen dat het heel blijft".

    Hou nog steeds vast aan "geen bericht, is goed bericht". Het is waarschijnlijk heel mooi op Ascension.

    Vincent V.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik maak me geen zorgen hoor. Vergeleken met de Apollo 13 is dit allemaal appeltje eitje. Zonder kapotte spullen ook geen ruige verhalen!

    Joost

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja we zijn er hoor! Ascension is helemaal de gekste!! vanmorgen schildpaddenjacht, gisteren eiland rally, vanmiddag voorstagprofiel gerepareerd. Er was erg veel swell dus het was een nogal bumpy ervaring daarboven in de mast en mijn blauwe plekken zijn dan ook talrijk en pijnlijk, maar het voelt goed om deboel gerepareerd te hebben en ik denk dat dat ook goed gelukt is.
    msl

    BeantwoordenVerwijderen