Jura

Tussen Ierland en Schotland zit een stuk Ierse zee dat de Northern Channel heet. Daar kan het heel hard stromen. Ook varen er veel grote boten. Vanuit het schattige plaatsje Glenarm in Noord Ierland steken we over naar Schotland. We hebben het zo uitgekiend dat we maximaal profiteren van de stroom. Twee uur voordat het getij draait staat er vlak langs de kust al een tegenstroom de goede kant op. We varen daarom heel dicht langs de kant. Dichter dan ooit. Wat het extra spannend maakt is dat we in potdichte mist varen. Iets wat we normaal nooit zouden doen, maar we hebben hulp. We varen namelijk samen met Daniel, een Zweed die solo zeilt op zijn boot Luna. Hij heeft radar en een volledig vergelijkbare boot. We blijven dus vlakbij elkaar terwijl hij op de radar tuurt naar grote schepen, vissers en ander onheil.

Als het getij draait neemt ook de wind toe, we krijgen steeds meer stroom mee en de mist trekt op. We racen gezamenlijk met negen tot tien knopen naar de overkant, terwijl de wind steeds verder aantrekt. Het is een geweldige zeildag, al blijft het eng om met tien knopen snelheid over de grond een mistbank in te zeilen als je midden in een shippinglane vaart. Na twee uur racen zijn we veilig aan de overkant en wordt het zicht langzaam beter. We zien het eiland Islay uit de wolken opdoemen en daar binden we vast aan een steigertje. Het is grijs en grauw en er valt een koud buitje, maar we zijn in Schotland! We hebben nog nooit zo'n perfecte zeildag gehad in zulk ogenschijnlijk kloteweer. Dankzij de radar van Daniel en een maximale getijdestroom.

Port Ellen is gehuld in de heerlijke turfgeur van de lokale wiskystokerijen. Er zijn er maar liefst acht op dit kleine eilandje. De volgende ochtend vaart Daniel weer verder en staan wij om tien uur al in de destilleerderij van Laphroigh. Daar loop je vanuit het dorpje zo naartoe. Laphroigh is lekker spul, al drink ik het liever wat later op de dag. 'S middags gooien we de trossen weer los, er is niet veel wind maar een heerlijk zonnetje warmt ons op. We laten ons met het getij twintig mijl verder naar het eiland Jura stromen en daar ankeren we bij Craighouse in een briljant baaitje. Het plaatsje bestaat uit een whiskystokerij en een handvol huizen. We ankeren pal voor de stokerij van Jura en gaan naar de kant. In het hotel drink ik een glaasje van het lokale destillaat. Het smaakt goddelijk. Dan maken een geweldige wandeling rond de baai. Het gras is net gemaaid en het is volledig windstil. Het ruikt lekker en het avondzonnetje schijnt op ons bootje dat rustig voor anker ligt. Het is een paradijselijk plekje. Alle regen, mist en kou zijn in een klap vergeten. Da's maar goed ook want we hebben nog steeds geen goed petroleumkacheltje kunnen vinden.

Groeten
Ben