vrijdag 6 november 2009

We zijn er


Na 3,5 etmaal op zee zijn we op de Isla Graciosa aanbeland. De tocht was formidabel. Mooi, ontspannend, vermoeiend, prachtig. We hebben de tijd even uitgezet en kregen een voorproefje van langeafstandszeilen waarvan ik lang gedroomd heb. De invloed van het land was al snel verdwenen. Zonder haast genoten we van het prachtige landschap waar we langzaam deel van werden. Af en toe een boot aan de horizon, soms een dichtbij. De wind uit het Noorden, variërend van 5 tot 25 knopen. De hemel wisselde vaak. Onbewolkt, zwaarbewolkt, buiig, mistig en dat soms allemaal binnen een uur. Ook 's nachts konden we van de hemel genieten want het was volle maan. En de maan kwam maandagavond exact op het moment van zonsondergang tevoorschijn aan de andere kant van de horizon. Ze wisselden elkaar af. We gingen bijna denken dat dat zo hoort. De nachten waren fel verlicht. Het weer was ons goed gezind. Geen rare winden, onweer en maar een klein beetje mist. De boot deed het fantastisch. Ze is gemaakt voor het grote zoute water.

Onze bestemming is een prachtige raar klein eilandje, dat bestaat uit een paar vulkanen en een hoop zand. Woestijn bijna, met veelkleurige lavabergen, zwart gesteente en rare puisten uit de grond. Er loopt ook een handjevol uiterst bleke Duitse toeristen rond die hier met het vliegtuig heenvliegen om ecotoerisme te 'doen'. De uitgebreide verkenning moet overigens nog plaatsvinden. We zijn gisternacht om 4 uur aangekomen. De haven was vol dus lagen we langszij een ander jacht. Vanmorgen moesten we alweer weg. Geen plaats, want vol. Dat hadden we niet verwacht. Een uithoek waar bijna niemand komt, dacht ik. Vergeet het maar. Net als wij zijn nog vijftigduizend mensen met een boot aan het rondzeilen, terwijl ze volgens de heersende conventies op een kantoor zouden moeten werken. Daarom is het druk en ligt het haventje van een heel klein pietepeuterig vulkaaneilandje, bij een wildwest dorpje met zandwegen, helemaal ramvol. Dat haventje bestond 6 jaar geleden nog niet eens.

Het alternatief bleek nog beter: Met een gratis ankervergunning (want natuurgebied) die ik vanmorgen nog even snel op het gemeentehuisje heb geregeld liggen we nu voor anker in een prachtig baaitje. Voor ons strekt zich Graciosa uit als het decor van een Western. Geen wegen maar zandpaden. Kaal stuiverig landschap. Nog maar net geboren bergen. Mineralen die nog geen schaamte hebben en hun felle kleuren open en bloot laten zien. Een groot zwartvulkanisch ravijn torent boven het smalle doorgangetje tussen de twee eilanden uit. Dat is Lanzarote, de grote broer van Graciosa. Michel Houellebecq schreef een fantastisch boek over dit eiland, en over de toeristen die er rondlopen. Ik werd er erg vrolijk van.

Vandaag hebben we achter ons anker uitgerust. We genieten van de start van een nieuw hoofdstuk. En zijn weer een nieuwe hobby begonnen. Video-editing. Vooral Miek blijkt talent te hebben. Als we online zijn komt er vast wat resultaat van haar noeste arbeid op de site. Ondertussen moeten jullie de groeten hebben.

Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

6 opmerkingen:

  1. Ja met Google Earth ziet het er ook al mooi uit... leuk filmpjes !
    Kan je nu wel aan wal komen dan ?

    Ik denk dat drukte ook alles te maken heeft met de Atlantic Rally for Cruisers (ARC) 2009.
    grt,
    G

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe frits 'cradle to cradle', geschonken door Neptunus, verorberd werd door de gebroeders Rutte...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Yes, bijna tijd om elkaar te ontmoeten. Heb zin om mn bikini aan te trekken en om jullie te zien natuurlijk ;-)
    Volgende week even bij familie Stiekema langs om spullen voor jullie op te halen.
    Hasta luego!

    X

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wat heerlijk dat reis zo goed verloopt en 'mijn' oude bp zo lekker vaart. Ik lees mijn plezier regelmatig jullie blogspot. Geniet ervan en fijne dagen op en rond de eilanden. Groet Bart H.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. och jee....zoveel video-arbeit en nou heeft youtube em eraf gegooid omdat ie te lang is.... de directors cut zien we dan nog wel een keer....

    Nog een vraag van de kijkbuiskinderen. Doet het geen pijn om zoveel spannende havens langs de marokkaanse kust bakboord te laten liggen in plaats van aan te doen?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi,
    Toevallig jullie blog gevonden en opeens wist ik het weer. Ik lag met de Billy een paar boten verder in Vilagarcia ( ik ben die Belg van de Permissies). Haha !
    Momenteel ligt mijn boot in Pavoa de Varzim ( even boven Porto) op het droge en ben ik zelf sinds een weekje terug aan het werk. Bweukkk !!Jaloers hoor op jullie maar volgend jaar vaar ook ik terug 6 maandjes verder. Ik volg jullie vanaf nu !
    Slukes
    Jean
    www.sybilly.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen