Saint-Barth

Op Antigua doen we een spoedcursus carieb. We liggen er voor anker in een aangeharkte blanke zone, maar als we op excursie gaan komt er al gauw wat meer leven in de brouwerij. Het nautische kwartier zit vol met rijke Britten en verveeld poenvolk. Jachtvolk is eigenlijk strontvervelend en pas in een overvolle bus leren we de locals kennen. Oude vrouwtjes met jampotbrillen en aanstekelijke dikke glimlach, rastamannen met kapmessen op zak en meisjes met roze schooluniformpjes die samen zingen. Hoewel het land erg vruchtbaar is hebben de mensen het niet breed. Het eiland lijkt verdeeld tussen rijke blanke stinkerds en erg relaxte negers die weliswaar geen cent te makken hebben, maar desondanks toch erg blij zijn. Het grote slavernijgebeuren heeft hier overal duidelijke sporen getrokken. De rol van plantage-eigenaren en slavendrijvers is gedeeltelijk overgenomen door rijke blanke toeristen, maar het is tof om te zien dat er ook veel nationale trots is bij de locals, ook al hebben ze maar een piepklein landje. Het levert ons een hoop extra paspoortstempels op. Onze bus wordt ook nog aangereden van opzij en de fruitmevrouw is erg nieuwsgierig wanneer we baby's denken te gaan maken. In de hoofdstad eten we falafel en bekijken we de leegloop van een dik USA cruiseschip. Ze waggelen letterlijk met zuurstoftanks van boord om koelkastmagneten te komen kopen. Daarna snel weer aan boord.

Na een heerlijke nachtelijke zeiltocht, windkracht 3 en stroom mee, komen we bij Sint Maarten. Vlak voor aankomst trekken we ook nog een makreel én een dikke tonijn uit het water. We zijn naar de Franse kant van het eiland gevaren, dat is een stuk beter dan de volgebouwde, totaal ontregelde kermistoestand die de Nederlandse kant van het eiland eigenlijk is. Als het anker valt worden we opgewacht door Vincent en Gwenda die al op het strand staan te zwaaien. Na de eerste welkomspils zitten we al snel in een dikke 4WD, met onze zelfgevangen tonijn op schoot. Vince en Gwenda logeren bij vrienden en dat blijken al snel heel briljante lui te zijn. Zelden zulk gastvrij volk getroffen. En dan ook nog met huis plus zeezicht en zwembad vol zoet(!) water en een extra 4WD die wij zomaar mogen lenen. De BBQ gaat aan en de tonijn is goddelijk. We zijn al een paar maanden niet meer in een huis geweest. Raar hoor, al die luxe. Maar het went snel weer.

Wat is dit een idioot eiland! De Nederlandse kant is volgeplempd met rotzooi-bebouwing en volledig ontdaan van alle oorspronkelijkheid. Dit is de achtertuin van de USA en heeft helemaal niets met Nederland te maken. Maar goed, we kunnen er wel prima kopen wat we voor ons bootje nodig hebben. Charmant is het hier niet, al zijn er genoeg fantastische strandbarretjes en hebben we een hoop lol terwijl we het eiland overcrossen op zoek naar alweer een ander bootonderdeel.

Na een paar dagen komen Vincent en Gwenda aan boord en hijsen we Miek nog even de mast in ter controle. Dan varen we richting St Barts waar we nu liggen. Een verlaten baaitje aan de westkust. We liggen voor anker en ik heb net twee grote vissen gefileerd. Vincent en Gwenda zijn inmiddels ingeslingerd en we hebben vanavond een overheerlijke tonijn en een heel dikke makreel opgegeten. We zijn met een heel substantiële kater vanuit Sint Maarten hierheen gevaren. Onderweg vis gevangen en heerlijk gezeild. Windkrachtje 3 en aan de wind. Eenmaal in de ankerbaai zijn we omringd door schildpadden, minihaaien en boten van de superrijken. Het kan een stuk slechter. We willen de aankomende week zuidwaarts richting Martinique. We komen dan vlak langs Montserat en daar is de vulkaan een paar dagen geleden uitgebarsten. We hadden de berg al flink zien roken op de heenweg, maar dachten dat ie dat altijd deed. Qua vulkanen moet we nog wel een paar dingen bijleren dus.

groeten
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com