plaatjes kijken

eindelijk een beetje internet, dus wat foto's van onze Atlantische oversteek

De Kip van Gisteravond

Sint Kitts, zaterdagavond. We liggen voor anker en duiken de bijboot in op weg naar het hoofdstadje. Vanmorgen hebben we besloten om niet naar het zuiden te gaan, maar een rondje te maken langs de eilanden hier in de noordhoek. Nu stappen we in Bassterre aan de wal en lopen een muur van geluid tegemoet. Op straat staat een geluidsinstallatie die op Pinkpop niet zou misstaan. Maar hier staat ie dus gewoon ergens op straat. Snoktyfusharde beats blazen ons bijna fysiek omver. Er staan een stuk of 30 man omheen, verder doet iedereen gewoon zijn ding. Het geluid is zo hard dat je er een voorgevel mee zou kunnen omverblazen. Elke communicatie is onmogelijk, en na een paar minuten in de straat voel ik mijn ingewanden trillen. Niet erg uitnodigend om te gaan dansen. We lopen maar een stukje door. Bassterre is een lekker shabby stadje, er zijn amper kroegen, iedereen is op straat en we belanden in het voetbalstadion. Daar is vanavond gespeeld en nu is er een afterparty. 3 Rappers een drumstel en toetsenist blazen de boel omver. Vette raps, kinderen die rondrennen op het podium, het lokale mongooltje die mee mag hiphoppen, het is een vrolijke bende. Wij zijn verreweg de enige blanken en worden hartelijk welkom geheten. Vincent mag op het podium meeswingen en slingert en passant nog even een goeie freestyle de ether in.

Om negen uur gaat het geluid in het stadion eraf en komt de politie. Alle kinderen worden door de agenten naar huis gestuurd. De band gaat opruimen en wij lopen terug het stadje in. De muziek staat inmiddels nog harder, en er zijn muzikanten bezig. Dezelfde loeiharde en snelle beats waar wordt overheengerapt door uiterst stoere MC's. Zouden ze wapens dragen? Wederom krijgen wij een warm onthaal, het handshake-clap-hello brother-begroetingsgebeuren is niet van de lucht. Maar de muziek is zo hard dat we er na en paar minuten genoeg van hebben. Nog even wat eten en dan terug naar de boot.

En daar gaan we de fout in. We zijn als onwetende Europeanen een Kentucky Fried Chicken ingestapt. En dat, weldoorvoede lezer, is een vergissing van Bijbelse proporties waar de culinaire doodstraf op staat. Aan wat ons daar vervolgens werd voorgeschoteld refereren we nu nog steeds als 'De Kip van gisteravond' en we projecteren er het gehele wereldleed op. Wat een gore vette smerige blubberige ongeinspireerde zooi is dat! Broodjes zo vet als oliebollen, kippepoten met een slappe vette deegbal eromheen en friet die van vettigheid uit elkaar valt. Geserveerd door personeel dat je lijkt dood te wensen, en die wens doormiddel van het geserveerde voedsel eigenlijk ook in de praktijk brengt. We hebben genoten van dit uitstapje in het voorgeborchte van de culinaire hel. Vervolgens waggelen we al boerend en oprispend terug naar de bijboot. De nachtrust wordt voortdurend verstoord door keiharde boeren en verwensingen aan het adres van Kolonel Sanders, de oprichter van KFC, en naar verluid lijstduwer van de PVV.

We varen nu naar Sint Eustatius. Daar wacht ons het vertrouwde Koninkrijk der Nederlanden. Daar is een kabinet gevallen zo hoorden wij gisteren. Ik moet dus binnenkort naar huis terug om tegen Wilders te komen stemmen. Als jullie dat nou ook doen komt het misschien wel goed. Als de PVV de verkiezingen wint stoppen wij met dit blog, verf ik mijn haar blond en publiceren we alleen nog in het arabisch.

Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Nevis

Voor het eerst sinds we in de carieb zijn is het lekker rustig op de ankerplaats. Sterker nog we zijn er meestal alleen. We liggen voor een mooi palmstrand en de strandtent waar we voor anker liggen heeft hangmatten en ze letten op je bijboot als je op pad gaat. Eergisteren was hier een karaoke avond en toen hebben we de hele tent een beetje op zijn kop gezet. Het publiek wist niet wat ze overkwam toen de boel even werd platgewalst met een freestyle rap van MCBrutel&Rutte. En passant hebben we wat Amerikanen leren poolbiljarten, werden onze blonde prinsessen gezellig belaagd door 'toch wel heel soepel bewegende en ritmische' locals en zagen we wat het effect kan zijn van een duizendpoot op een dansende menigte.

Het vangen van vis gaat hier wel heel gemakkelijk. We trekken ze zonder veel moeite achter elkaar uit het water. Al is het wel van belang goed te weten wat je vangt, want er zijn veel vissen giftig door een bepaalde bacterie in het koraal. Bij twijfel schuiven we de vis dus weer terug in het water. In het dorp hier hebben we even wat locals om advies gevraagd, zodat we voortaan geen yellow tailed snappers meer terug hoeven gooien.

Nevis is erg zichzelf vergeleken met de andere eilanden die we tot nu toe bezocht hebben. Het is een prachtige, volledig begroeide vulkanische berg die rondom geleidelijk aan de zee inloopt, begroeid met tropisch bos, bananenbomen en toch ook wel een paar wietplanten. De formaliteiten gingen best gemakkelijk, vooral als je bedenkt dat we niet helemaal netjes waren uitgeklaard op de vorige eilanden, en volgens onze papieren al bijna een week statenloos hadden rondgedreven. Even stevig jokken doet soms wonderen en voordat we het wisten klepperden de stempelblokken van de lokale machthebbers hun natte inkt in onze hongerige paspoorten. St. Kitts en Nevis is een piepklein landje dat uit 2 eilandjes bestaat. Ze hebben prachtige uniformen en zijn erg trots op hun vlag. De onafhankelijkheid ( van Engeland sinds 1983) wordt hier gekoesterd en het lijkt erop dat het ze redelijk afgaat om de boel zelfstandig in goede banen te leiden. Het eiland wordt niet verpest door toeristische hoogbouw en men is niet overdreven gefocust op toeristendollars zodat de sfeer erg plezierig is. Je bent hier echt te gast.

Het is zaterdagochtend en we maken ons op om door te varen naar het Zuiden. We gaan eens bekijken hoe dicht we langs Montserrat durven varen. Dat eiland is vorige week bijna ontploft en het is natuurlijk een buitenkansje om langs een actief spugende vulkaan te varen. Daarna mikken we op Guadeloupe.

groeten
Bene

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Saint-Barth

Op Antigua doen we een spoedcursus carieb. We liggen er voor anker in een aangeharkte blanke zone, maar als we op excursie gaan komt er al gauw wat meer leven in de brouwerij. Het nautische kwartier zit vol met rijke Britten en verveeld poenvolk. Jachtvolk is eigenlijk strontvervelend en pas in een overvolle bus leren we de locals kennen. Oude vrouwtjes met jampotbrillen en aanstekelijke dikke glimlach, rastamannen met kapmessen op zak en meisjes met roze schooluniformpjes die samen zingen. Hoewel het land erg vruchtbaar is hebben de mensen het niet breed. Het eiland lijkt verdeeld tussen rijke blanke stinkerds en erg relaxte negers die weliswaar geen cent te makken hebben, maar desondanks toch erg blij zijn. Het grote slavernijgebeuren heeft hier overal duidelijke sporen getrokken. De rol van plantage-eigenaren en slavendrijvers is gedeeltelijk overgenomen door rijke blanke toeristen, maar het is tof om te zien dat er ook veel nationale trots is bij de locals, ook al hebben ze maar een piepklein landje. Het levert ons een hoop extra paspoortstempels op. Onze bus wordt ook nog aangereden van opzij en de fruitmevrouw is erg nieuwsgierig wanneer we baby's denken te gaan maken. In de hoofdstad eten we falafel en bekijken we de leegloop van een dik USA cruiseschip. Ze waggelen letterlijk met zuurstoftanks van boord om koelkastmagneten te komen kopen. Daarna snel weer aan boord.

Na een heerlijke nachtelijke zeiltocht, windkracht 3 en stroom mee, komen we bij Sint Maarten. Vlak voor aankomst trekken we ook nog een makreel én een dikke tonijn uit het water. We zijn naar de Franse kant van het eiland gevaren, dat is een stuk beter dan de volgebouwde, totaal ontregelde kermistoestand die de Nederlandse kant van het eiland eigenlijk is. Als het anker valt worden we opgewacht door Vincent en Gwenda die al op het strand staan te zwaaien. Na de eerste welkomspils zitten we al snel in een dikke 4WD, met onze zelfgevangen tonijn op schoot. Vince en Gwenda logeren bij vrienden en dat blijken al snel heel briljante lui te zijn. Zelden zulk gastvrij volk getroffen. En dan ook nog met huis plus zeezicht en zwembad vol zoet(!) water en een extra 4WD die wij zomaar mogen lenen. De BBQ gaat aan en de tonijn is goddelijk. We zijn al een paar maanden niet meer in een huis geweest. Raar hoor, al die luxe. Maar het went snel weer.

Wat is dit een idioot eiland! De Nederlandse kant is volgeplempd met rotzooi-bebouwing en volledig ontdaan van alle oorspronkelijkheid. Dit is de achtertuin van de USA en heeft helemaal niets met Nederland te maken. Maar goed, we kunnen er wel prima kopen wat we voor ons bootje nodig hebben. Charmant is het hier niet, al zijn er genoeg fantastische strandbarretjes en hebben we een hoop lol terwijl we het eiland overcrossen op zoek naar alweer een ander bootonderdeel.

Na een paar dagen komen Vincent en Gwenda aan boord en hijsen we Miek nog even de mast in ter controle. Dan varen we richting St Barts waar we nu liggen. Een verlaten baaitje aan de westkust. We liggen voor anker en ik heb net twee grote vissen gefileerd. Vincent en Gwenda zijn inmiddels ingeslingerd en we hebben vanavond een overheerlijke tonijn en een heel dikke makreel opgegeten. We zijn met een heel substantiële kater vanuit Sint Maarten hierheen gevaren. Onderweg vis gevangen en heerlijk gezeild. Windkrachtje 3 en aan de wind. Eenmaal in de ankerbaai zijn we omringd door schildpadden, minihaaien en boten van de superrijken. Het kan een stuk slechter. We willen de aankomende week zuidwaarts richting Martinique. We komen dan vlak langs Montserat en daar is de vulkaan een paar dagen geleden uitgebarsten. We hadden de berg al flink zien roken op de heenweg, maar dachten dat ie dat altijd deed. Qua vulkanen moet we nog wel een paar dingen bijleren dus.

groeten
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

JAZEKER!

De Blauwe Pinquin is de Atlantische oceaan overgestoken. Om 10 uur lokale tijd op zaterdag 6 februari valt ons anker in de zanderige grond van English Harbor op Antigua. Niet lang daarna vloog er een kurk door de lucht, lag er een schaarsgekleed meisje in het water en galmde oerkreten over het water van de ankerbaai.

Onze oversteek duurde 18 dagen en 4 uur. We hebben 2141 mijl afgelegd en dat is slechts 29 mijl meer dan de meest directe lijn op de kaart. De gemiddelde snelheid was 4,9 knoop, er zijn 2 flessen zonnebrand leeggesmeerd. Bij aankomst hadden we nog appels, kolen, pompoenen, komkommers, uien, aardappels en sinaasappels vers. En de mevrouw van de douane vond het helemaal niet erg dat ik, hoewel netjes geschoren en met een net blousje, mijn schoenen was vergeten en dus op blote voeten ben ingeklaard.

Groeten van Ben en Annemiek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

We zijn er bijna=?ISO-8859-1?Q?=85?=

Terwijl wij hier wegsmelten in de hete zon en de wind het laat afweten, hebben we nog 70 nm te gaan tot Antigua. Ben heeft vanmorgen al luidkeels 'we zijn er bijna, maar nog niet helemaal' gezongen maar heeft gelukkig besloten dit niet de laatste 70 nm te laten klinken. Zullen we morgen weer land zien? Zal Ben morgen zijn koude tappils drinken (of zal het toch ananassap worden -complimenten voor de geweldige reactie-)? Hoe zal het zijn om niet meer in het middelpunt van een watercirkel met een straal van ongeveer 10 nm te zijn? Om na 19 dagen water weer land te zien en te voelen onder onze voeten? Geen idee, maar ik heb er zin in.

Het leven op zee is lastig te beschrijven maar wil toch een poging doen.

Men neme:
Een portie Zelfredzaamheid
Een portie Vrijheid
Een portie Relaxed
Een portie Tijdloos
Een portie Volop genieten
Een portie Rust
Een portie Gezonde angst
Een portie Plezier
Een portie Spanning
Een portie Lekker eten
Een portie Avontuur
Een portie Alleen
Een snufje Zout
Een grote hoeveelheid water

Bereiding:
Snijd alle porties in hapklare brokjes. Neem, afhankelijk van deining, golven, wolken en wind, naar smaak een aantal hapklare brokjes, schep dit luchtig door elkaar. Vijf minuten laten staan en naar smaak zout toevoegen.

Tip:
Dit hoort genuttigd te worden in de nabijheid van een grote hoeveelheid water.

En dan nog een Bonusrecept voor de zondagmiddag, terwijl het buiten koud is en binnen behaaglijk warm.

Men neme:
500 gram Bloem
1 theelepel zout
1 theelepel suiker
1 zakje (7 gram) gist
200 ml (lauw) water

Mix bloem, zout en de helft van het water door elkaar. Doe de rest van het water bij de suiker en gist en laat dit 10 minuten staan. Voeg het toe aan het bloemmengsel en kneed dit 10 minuten tot een deegbal. Voeg afhankelijk van de substantie bloem of water toe. Laat dit 40 minuten staan in een oven van ongeveer 50 graden. Druk alle lucht uit het deeg, kneed het nogmaals 10 minuten. Stop het deeg in een ingevette bakvorm en plaats het opnieuw 40 minuten in de oven van ongeveer 50 graden. Zet hierna de oven aan op en bak het brood in ongeveer 30 minuten op 220 graden.

Tip:
Voeg in de tweede kneedronde appel, gewelde rozijnen, kaneel, banaan, citroenschilrasp, gember, kaas, ui, oregano of muesli toe, of een combinatie van enkele van voorgaande producten.

Groeten vanaf 17'03,7 N 060'33,1 W
Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Over buien en ander broodbeleg

Als het regent word je nat. Ook je boterham, zelfs als ie heel vers is. Een natte boterham dus, die nog warm is van de oven waar ie net is uitgekomen. Er zijn vast Amerikanen die rondlopen met tshirts waar dat op staat: Het leven is een warme natte boterham. Ons leven is momenteel een warme natte boterham. Heerlijk van smaak, zelf gebakken en af en toe wat gecompromiteerd door ongemakken die te overzien zijn.

Die buien hebben we vandaag en gisteren overal om ons heen. Ertussen is het lekker weer met een mooi windje. In de buien draait de wind raar rondjes en regent het kletsnat zoet water. Het zout is lekker van ons en de boot afgespoeld inmiddels. Je had moeten zien hoe dik de witte zoutkorsten waren geworden. Sinds Gomera hebben we niet zoveel zoet water op de boot gehad.

We proberen te mikken op een aankomst bij daglicht en daarvoor moeten we gemiddeld 5 knopen blijven varen. We zullen zien of dat gaat lukken. Op het moment varen we met variabele winden en alleen de fok erop. Het is een beetje onstabiel, maar het gaat volgens de verwachting wel weer wat constanter uit de goede hoek waaien vanavond. Hopelijk wordt de deining dan ook wat constanter want momenteel moeten we ons om de zoveel minuten schrap zetten voor een bijna salto, waarna de rust weer een paar minuten wederkeert. Soms vloeken we heel hard, vooral ik, en daarna bedenken we ons weer dat we het zo leuk vinden.

Het besef dat we er bijna zijn verdring ik door te bedenken dat we er nog niet zijn. Ik bewaar mijn euforie voor als we daadwerkelijk English harbor op Antigua binnenvaren. Dan ga ik helemaal los vermoed ik. Niet eerder. We kregen vandaag nog een berichtje van een medezeilboot die zijn schroefas had losgevaren mid-atlantisch. Hoe je dat doet wil ik eigenlijk niet weten. Gelukkig is alles weer gefixt na tig keer het water in te zijn gedoken, maar toch..

Het zeilen gaat ondertussen gewoon door. Bij alles wat we de afgelopen 15 dagen gedaan hebben, gleed continu de oceaanbodem met gemiddeld 5 knopen onder onze bipsen door. Zo ook nu, en ik vermoed dat ik die constante beweging nog ga missen als we weer stil liggen achter ons anker. Na zo'n lange tijd op zee word je toch een dynamisch geheel met je omgeving. Toen ik vanmorgen wakker werd zaten we in een dikke bui en waaide en regende het erg hard. Miek was de fok aan het reven en het ging flink tekeer. Toch had ik een volkomen ontspannen gevoel, alle golven en deining en lawaai ten spijt.

We voelen ons hier prima thuis en qua voorraden houden we het nog wel een paar weken uit. We hebben nog appels, sinaasappels, piepers, 3 soorten kolen, wortels, pompoenen en tomaten en yoghurt voor 2 weken. En dan hebben we de blikvoorraden nog amper aangesproken. Maar die patat met mayo en al dat ijskoude bier lokken steeds sterker. En een nacht lang slapen in een bed dat niet beweegt! Alleen daarom al wordt het tijd om weer eens land te gaan bekijken.
De reacties op de site krijgen we trouwens doorgestuurd en die zijn heel tof om te lezen. Zo zijn we eigenlijk een stuk dichterbij dan we daadwerkelijk zijn.

groeten van 17'13n 057'24w
Ben en Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Kosmische slinger

Het is een gekkenhuis hier. Eerst gebeurt er 2 weken helemaal niets, vandaag hebben we prompt een walvis rond de boot zwemmen en bijna tegelijkertijd een groot schip vlakbij! De opwinding die dat hier teweegbrengt is tekenend voor de staat waarin we inmiddels verkeren. Het is water, water en nog eens water dat de klok slaat. Een plotselinge uitbarsting van andere impulsen zorgt voor gepaste euforie aan boord. Een heuze walvis dus, ongeveer 10 meter, zwart met witte zijvinnen en een kek rugvinnetje. Een soort reusachtige dolfijn eigenlijk, maar dan iets suffer. Het schip was de Cape Portland ofzoiets en we hebben even grappig gekletst aan de marifoon. De Oekrainer die op de brug zat hield van Belgisch bier en Nederlandse rookwaar. Best leuk allemaal, temeer omdat we al bijna twee weken geen boot meer hebben gezien, en slechts één vliegtuig.

Momenteel staat alleen de fok omhoog en gaan we met wind van achteren 5,5 knoop vooruit. Vannacht was het nog even alle hens paraat, toen bleek dat de cardanisch opgehangen oven/fornuis bijna was losgekomen van zijn bevestiging. Miek hoorde en raar geluidje en ontdekte het naderende euvel. Met vereende krachten, een accuboormachine en in behoorlijk bonkige zee, hebben we het ding gedemonteerd en opnieuw bevestigd. De schroeven waarmee hij was opgehangen waren door alle golfslag losgekomen uit de wand. Na een uurtje zat hij weer steviger dan ooit tevoren en hebben we onszelf een hoop potentiele ellende bespaard.

Als we van wacht wisselen, valt het ons steeds meer op dat de boot precies op dat moment vrijwel altijd opeens 20 graden oploeft. Een mysterie inderdaad, en we worden er bijna achterdochtig van. Niemand beroert windvaan of zeilerij en toch gaat de boot telkens op de wissel van de wacht en graad of 20 hoger varen om even later weer terug te keren naar de normale koers. Wat zit daar achter? Miek denkt aan een intercontinentaal Eb en vloed effect, maar na een grondige analyse waaraan ik mijn gehele nachtwacht besteed heb, kom ik tot de conclusie dat we hier met een kosmische slinger van doen hebben.

Het gaat wat te ver om daar hier uitgebreid op in te gaan, maar simpel gezegd is de oploef coefficient volgens Buys Ballot direct evenwijdig met de Atlantische spectraallijnen die wij nu telkens met zo'n 8 graden te loevert verzeilen. Als dus nu een massaverschuiving van 200N met en periodiek van 3 uur en een golflengte van de halve bootbreedte wordt geinitieerd, leidt dat na een halve maancyclus tot een koersafwijking die exact overeenkomt met de hier door ons gedane waarnemingen. Dit fenomeen wordt ook wel kosmische slinger genoemd en in de literatuur zijn veel verwijzingen te vinden van zeelieden die uiteindelijk een klap van deze slinger hebben gekregen. Symptonen zijn oeverloos quasi-wetenschappelijk gezever waaraan menig nachtwacht verspild werd.

Mocht het onheugelijke feit van een klap van de kosmische slinger zich aan boord van uw schip voordoen dan blijkt uit verschillend onderzoek dat er wel degelijk effectieve remedies voorhanden zijn. De bekendste bestaande uit het immobiliseren van het slachtoffer in combinatie met het toedienen van liters ijskoude tappils, vergezeld van gefrituurde aardappelstaafjes die gedoopt dienen te worden in een emulsie van olie en eigeel. De symptomen zullen hierna snel wegtrekken. Hoewel gesteld kan worden dat slachtoffers nooit voor de volle 100% zullen herstellen van deze kwetsuur, staat de getroffene niets in de weg om na enige tijd weer een productieve en arbeidzame plaats in de maatschappij in te nemen.

kosmische groeten van 17'18N 053'03W

Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com