We beginnen zowaar te twijfelen. Ligt Nieuw Zeeland hier echt ergens? Het land komt maar niet in zicht uit de regenachtige mist waar we de laatste uren doorheen varen. Het is nog maar vijf mijl. Waar is dat land toch? De wind is helemaal ingezakt en we hebben 10 mijl voordat we de Bay of islands invaren de motor moeten aanzetten. Jammer, want we hebben de hele overtocht gezeild, en hadden graag onder zeil Opua binnen gevaren. Maar er is een limiet aan de hoeveelheid zeilgeklapper die je kunt verdragen. Als het zicht dan ook nog maar 50 meter is en je verwacht elk moment een olietanker te zien opdoemen dan is de keuze snel gemaakt. De motor staat dus bij als we vrijdagmorgen vanuit de mist eindelijk iets zien opdoemen.
koffievisite 20 mijl buitengaats
Maar dat is geen land! Uit de mist komt langzaam een gigantisch oorlogschip tevoorschijn. Ze varen recht op ons af en dat is een imposante gewaarwording. Moeten we nu bang zijn? Ik voel me die U-boot kapitein uit Das Boot als ik met onwelriekende oksels en een baard van 8 dagen door mijn verrekijker sta te turen om in te schatten welk gevaar ons nu weer bedreigt. Maar dat valt gelukkig mee. De oorlogsbodem vaart erg langzaam op ons af en maakt dan een wijde cirkel om ons heen. Ik roep hem op op de marifoon en hij vertelt dat ze aan boord komen voor controle. Gezellig en we hebben onze coke toch al op, en even later ligt er een dikke speedboot langzij die drie man aan boord zet. Aardige gasten van de douane, met helmen op en echte pistolen, die dezelfde vragen stellen als het vliegtuig van gisteren ook al stelde.
"Geen wapens aan boord ? Geen dieren?"
"Nee meneer!"
"En jullie hebben geen snode plannen?"
"Nee meneer!"
"Nou da's mooi. Welkom in Nieuw Zeeland! En mijn opa komt ook uit Holland trouwens"
Ze maken nog wat foto's van ons logboek en dan zijn ze weer vertrokken. Met hun 400 pk Rib worden ze binnen 10 seconden weer omhoog gehesen aan boord van hun moederschip, die de hele tijd 100 meter naast ons voer en elke minuut luid de misthoorn liet klinken. Niks saai hier op zee!
Leuke Big Brother ervaring: Fly-by 100 mijl uit de kust. Ze wisten zelfs mijn naam.
Nou en nu zijn we dus in Nieuw Zeeland. Hoe het hier is vertellen we je later nog wel. In ieder geval mooi, kneuterig en goed georganiseerd. Alsof ze de jaren vijftig in een nieuw jasje hebben gestoken. De voordeuren staan hier nog gewoon open en iedereen zegt gedag. Je kunt hier binnen een dag waarschijnlijk wel 200 fietsen stelen. Dat had Herman Brood moeten weten. Die ging vroeger met een busje naar Oostenrijk om fietsen te jatten omdat niemand daar zijn fiets op slot zette.
Net als in de Tour wordt er niet gestopt voor kleine reparaties
Het inklaren was een eitje en de marina erg goedkoop, dus daar liggen we nu even een paar dagen om te ontzilten. Alles is namelijk heel erg zout geworden. We zijn in het thuiswater van de Blauwe Pinguin! Die kleine jongens zwemmen hier gewoon rond. Onze boot is een ware heldin, wij zijn heelhuids en veilig halverwege onze wereldreis en we hebben 15.734 mijl op het log staan. Het voelt reusachtig goed om hier te zijn.
Groeten
Ben