dinsdag 25 oktober 2011
Reunion Rhum Punch
We kunnen wel zeggen dat we reacties op de site willen, maar dan moeten we ook af en toe wat nieuws posten. Het is al lang geleden dat ik achter de computer kroop om jullie op de hoogte te stellen van de belevenissen, avonturen en lief en leed. Nu, maandagavond 20.15 uur zit ik achter de computer die op de kaartentafel staat in de navigatiehoek. Rechts van mij lacht de afwas me toe. Op de achtergrond hoor ik af en toe Ben, die aan boord van A Small Nest aan het pokeren is.
Lang leve Frankrijk
De afgelopen weken is er veel gebeurd, te veel om allemaal nog te vertellen. De grap is dat als je niks beleefd je alle tijd hebt om te typen, maar als je veel mee maakt er te weinig tijd is om het op de blog te zetten. Ik zal toch een korte samenvatting proberen te geven.
Zussies Stiek
Carla en Ben met hun paardenrennen-winst
Mijn zus, Carla is op Mauritius twee weken op bezoek geweest. Het plan was om samen met haar naar Reunion te varen zodat ze op beide eilanden bijna een week zou hebben. Helaas dacht het weer hier anders over en zijn we op Mauritius gebleven. Mauritius is een prachtig eiland waar veel culturen samen leven. Elk dorp wordt opgefleurd door een Hindoe-tempel in de meest prachtige kleuren, de Imam hoor je regelmatig roepen en de geuren van de verschillende keukens komen je op elke straathoek tegemoet. De markt in Port Louis is een attractie op zich, zoveel vers fruit en groente is een genot voor ogen, neus en mond. En de prijzen maken het extra geweldig, alles is zo goedkoop. Hierdoor hebben Ben en ik ook echt een vakantie gevierd, kopje koffie drinken, lunchen in de stad en zelfs nog een paar keer uit eten. Ook de kledingkast is na 2 jaar weer aangevuld.
Mauritius Markt
Na het vertrek van Carla zijn we vertrokken naar Reunion. Een van de Franse eilanden 130 mijl ten westen van Mauritius. Op weg hierheen is ons grootzeil compleet door midden gescheurd, maar gelukkig heeft de zeilmaker dit gerepareerd. Nu maar hopen dat de reparatie ons naar Zuid Afrika gaat brengen, want het kan behoorlijk spoken op de aankomende tocht naar Durban. Na de domper met het grootzeil kwamen we er ook nog achter dat dit Franse eiland geen campinggaz heeft. We zijn hier blind van uit gegaan (tot nu toe hebben we dit op elke Frans eiland) met als gevolg dat we nog voor 16 dagen gas aan boord hebben, terwijl Zuid Afrika nog zeker 20 dagen voor ons uit ligt. Gelukkig zijn er lieve mensen op deze aarde en hebben we nu een gasfles te leen van Christian, onze lokale buurman. Ook mogen we voor de overtocht naar Zuid Afrika een gasfles van Pylades, een Iers zeiljacht gebruiken. Onze kleine gasbun blijft telkens een probleem.Zielig grootzeil
We liggen nu dus in Reunion in een marina in het zuiden van het eiland, in St Pierre. Het blijft wennen om aan een stijger te liggen en niet heerlijk vrij te kunnen draaien achter je anker. Het voordeel is dat je water kan gebruiken zo veel je wilt. Wasjes doen en elke dag douchen onder de tuinslang.Elke dag douchen
Markt Reunion
Reunion is een vulkanisch eiland, met de laatste uitbarsting in 2007. Naar deze vulkaan, de Piton de la Founaise zijn we toe gewandeld. Na een prachtige rit in de auto langs kloven met goed uitzicht kom je aan bij een geweldig maanlandschap. Een enorme kale vlakte en dan een klim naar de top. De kraterrand van de vulkaan deed ons wat denken aan Ambrym, Vanuatu, alleen miste hier het borrelende lava. We hadden erg veel geluk met het weer want pas op de terugweg kwamen de wolken het uitzicht wegnemen.
Appeltaart, mmm
Door de hulp van Christian met zijn gasfles kon ik op 21 oktober 's avonds een appeltaart bakken. Het zag er namelijk even naar uit dat ik mijn 31ste verjaardag zou vieren zónder taart. Mijn verjaardag is goed gevierd. Tijdens het ontbijt heeft Ben mij bedolven onder kadootjes, terwijl A Small Nest en Tutatis door de marina voor mij zongen. Na een bezoek aan de markt hadden we genoeg fruit voor een rhum punch. 's Avonds zat de kuip vol, echt vol, met op het hoogtepunt 18 mensen, waardoor de boeg uit het water kwam. Het was erg gezellig, ik ben super verwend en het voelt goed om 31 te zijn.Feest in de kuipVerjaardagsPost!
Christian in z'n tuin
En behalve dat Christian ons helpt aan de zeilmaker en een gasfles, nodigt hij ons uit voor een bezoek aan zijn weekendhuisje in de bergen. Een prachtige plek op de top van een berg omringd door een groot fruitbomen-walhalla. Maar hierover later meer. Tot zo ver de samenvatting. Het is ondertussen stil geworden bij het pokeren. Ik denk dat Ben zo ook thuis zal komen. Ik zal de afwas maar eens even gaan doen.
Ben vangt de Avocado's terwijl Christian in de boom staat
koken op hout
Groeten
Miek
PS. Hou het november nummer van het tijdschrif Zeilen in de gaten als je over onze avonturen op het atol Suwarrow wilt lezen..
donderdag 6 oktober 2011
The smoothness of authentic luxury
Mauritius |
Wat zijn ze groot als je er dicht langs vaart. Ik vaar met vol zeil tussen de voor anker liggende vrachtschepen. De windvaan is eraf en ik stuur op de hand. Miek ligt nog heerlijk te dromen en het ochtendzonnetje beschijnt de steile vulkaanpieken van alweer een nieuw eiland. Een Panamese gastanker haalt zijn anker binnen en komt in beweging. Welke kant zal hij op draaien? Ik roep hem maar even op. “ Ja ik ben dat jacht dat hier tussen de voor anker liggende reuzen hoog aan de wind aan het opkruisen is. Nee, okee, we houden koers.” Ik maak Miek wakker. Mijn ochtendwacht brengt ons tot de rede van Port Louis, Mauritius. We hebben drie dagen gevaren sinds vertrek van Rodrigues en de boot is eindelijk weer eens goed afgespoeld door een paar flinke buien.
De havenmond van Port Louis ligt ramvol. Voornamelijk met Chinese vissersboten. Tientallen krakkemikkige schuiten in lange rijen aan elkaar vastgebonden. Een drijvend dorp vol roest, wasgoed en kettingrokende chinezen die enthousiast naar ons zwaaien. Wij doen ook voor niemand onder met onze vangst. Onze koelkast zit vol gefileerde vis. Een dorade van 128 cm, de grootste die we tot nu toe gevangen hebben. We eten er al twee dagen heerlijk van en het is nog lang niet op. Vanavond barbecueën we bij de Belgen van A Small Nest, dan komt hij wel op. Willem brouwt zijn eigen bier en doet dat, zoals het een Belg betaamt, zo goed dat hij verreweg de populairste man van de haven is. De marina is goedkoop en ligt lekker vol. Carla, de zus van Miek, arriveert de volgende dag stipt op tijd en met een koffer vol verrassingen. Het is goed om weer familie aan boord te hebben en het levert ook geweldige veel lekkers op. En cd's vol met podcasts, documentaires en bijvoorbeeld alle marathon radio-interviews van de VPRO ooit. Dat is beter dan snoepgoed tijdens lange nachtwachten. Een bezoek aan de groente- en fruitmarkt brengt ons ander snoepgoed. Zoveel heerlijk spotgoedkoop fruit hebben we bijna sinds Panama niet meer gezien en de markt is een attractie op zich. We kopen ons een breuk aan verse pompelmoesen, papaya's, mango's, ananassen, appels, peren, sinaasappels, bananen en citroenen en eten nu al twee dagen bakken vol zelfgemaakte fruitsalade.
Het eiland genoemd naar Prins Maurits heeft weinig Nederlandse trekjes meer. Het is een kolkende mix van lekkere curryluchtjes, roetwalmende Indiase autobussen en op antieke fietsen tussen de verkeersdrukte doorslingerende Chinese opa's. Na het doen uitsterven van de dodo's hebben de Hollanders hier weinig zoden meer aan de dijk gezet. Protestanten zijn ook uiterst saai als je ze vergelijkt met de huidige mix van hindoes, moslims en katholieken die hier de religieuze poet verdelen. We hebben al drie hindoetempels bezocht en die zijn minstens zo leuk als gotische kathedralen. En qua decoratie zijn de hindoes koplopers. Het reusachtige beeld van Shiva heeft Disney-achtige proporties. Er zit zelfs een rood lampje op om vliegtuigen te waarschuwen.
De kust staat vol gigantische resorts, waar ze je voor veel geld wijsmaken dat jij de enige gast op het eiland bent. Wij proberen onze hooggeëerde gast Carla in dezelfde sferen te brengen en dat lukt voorlopig uitstekend. We zijn gisteren een kijkje wezen nemen in een ' Luxury collection Resort en Spa' vijf sterren-plus, waar ze je Welness, raffinement en 'A celebration of rejuvenating nature, bathed in the smoothness of authentic getwaway luxury' desnoods met geweld tussen de oren rammen. Er staan hier tientallen van zulke resorts. De kustlijn is er de afgelopen tien jaar volledig mee volgebouwd. Je kunt op je klompen aanvoelen dat al deze extravagantie een realistische stijging van de prijs voor vliegtickets niet lang zal overleven. En dan is het nog slechts een paar eeuwen wachten totdat de kustlijn zichzelf weer in natuurlijke staat hersteld.
Groeten
Ben
PS geen reacties meer op onze verhalen? Iemand nog tips hoe we ons reagerend lezerspubliek weer wat kunnen prikkelen?
PPS Ik heb gaten in mijn onder- en bovenkant, mijn linker- en rechterkant, en in
het midden. Toch houd ik water vast. Wat ben ik?
Abonneren op:
Posts (Atom)