vrijdag 25 mei 2012
Heldenbaai
De vloer is geveegd, de kussens geklopt en wij zijn gedoucht. Kortom wij zijn klaar voor het belangrijke bezoek van morgen. Morgenochtend arriveren de (schoon)moeders op het vliegveld van Terceira. Na het bezoek van Carla en Andrea zijn wij nog een paar dagen in Velas op Sao Jorge gebleven. Een plekje in de marina met prachtig uitzicht op een indrukwekkende volbegroeide klifwand. De weersverwachting voorspelde zeer veel wind en zware windstoten. We hadden de boot met een paar extra lijnen vastgebonden en de rolfok extra gezekerd. In windstoten van 35 knopen zou onze genua zeker aan flarden waaien. Terwijl wij met de snelle internet verbinding alle computers updaten, houden we de weersvoorspelling angstvallig in de gaten. De havenmeester kan wel zeggen dat je goed ligt, maar je weet het nooit zeker. Als het volgens het weerbericht 25 knopen waait zitten wij met blote benen te zweten in een windstille kuip. We snappen er niks van. Als we even later het dorp in lopen, zien we dikke witte rollende golven in de baai staan. De marina blijkt zo goed beschut, dat de hele frontpassage ongemerkt aan ons voorbij trekt. We besluiten ook hier een handtekening van de Blauwe Pinquin achter te laten op de bijna lege kademuur. Als we bijna klaar zijn, horen we de havenmeester roepen. 'Oeps, zou het schilderen hier niet mogen?' Maar de havenmeester is juist heel blij. Het liefst heeft hij de hele muur vol geschilderd, net als in Horta.
Als het front voorbij is getrokken, staan er golven van vier meter voorspeld tussen de eilanden. Omdat deze golven redelijk in de goed richting staan en de wind ook, gooien we woensdagochtend om 7.00 uur los. Met een rif in het grootzeil en een klein beetje genua zeilen we met ruime wind en een gemiddelde snelheid van 5,3 knopen naar Angra do Heroismo (Heldenbaai) op Terceira. Dolfijnen zwemmen rond de boot en er bijt een megavis in ons aasje. Helaas weet deze vis zichzelf na ruim tien minuten vechten van het haakje te vechten, anders hadden we onze moeders kunnen overladen met verse vis. Angra do Heroismo staat op de werelderfgoed lijst. En wij snappen nu waarom. Je wordt overladen door mooie gevels, pittoreske straatjes, prachtige parken en overweldigende kerken. Het ritme van de dag wordt bepaald door het luiden van de kerkklok. Onze moeders zullen zich hier wel vermaken.
Met de snelle (gratis) internetverbindingen is het eindelijk weer leuk om het internet af te surfen. Nu we weer in Europa zijn, komt ook Nederland snel dichter bij. We lezen het nieuws, kijken uitzending gemist en luisteren zelfs af en toe naar de radio. We zijn op de hoogte van files, hittegolf en het lenteaccord. En dan is er de visite die ons bijpraat over wat we allemaal 'gemist' hebben. Ik heb zin om Nederland binnen te varen, een nieuwe uitdaging aan te gaan en iedereen weer te zien. Heb je zaterdag 28 juli al in je agenda genoteerd?
Naast werelderfgoed is hier ook zeilerfgoed te bewonderen. Het gele Waarschip 570 'Zeilen' waarmee Henk Bezemer twee keer naar de Azoren gezeild is (waarvan een keer zonder moderne navigatiemiddelen of kompas), ligt hier even verderop aan de steiger. Ook hier in Angra: een behoorlijk lege kademuur. Misschien dat we er nog een Pinquinschildering achterlaten.
Groeten
Miek
maandag 21 mei 2012
Sint Joris, die was kloek van zeden
Wisselvallig weer, we waren helemaal vergeten wat dat ook alweer was. Na twee weken op de Azoren begint het echter allemaal weer terug te komen. Onvoorspelbaar hondenweer met af en toe een zonnig dagje. Drie dagen dikke storm, vijftig knopen wind door de haven. Vijf dagen regen. Blijf binnen en sluit deuren en ramen. Of ga naar de kroeg, want er is hier elke dag wel een voortreffelijke reden te vinden om iets heel uitbundigs te vieren.
Tussen de buien door doen we klusjes en ik fotografeer alle Nederlandse bootschilderingen die we kunnen vinden. Elke boot laat hier een mooie schildering op de kademuur achter. Geen leeg plekje op het trottoir, de pier, de kade; alles is beschilderd. Een prachtig kijkje in de geschiedenis. Horta is het jachtzeilers-museum van de Atlantische oceaan. De creatieve voetafdruk van honderden jachten, hun bemanningen, hun verhalen. Alles in verweerde verf of in verse nieuwe kleuren op de kademuur. Trots als pauwen maken wij ook een mooie prent.
Hier staan ze! (Bijna) Alle Nederlandse bootschilderingen op Horta:
Nederlandse bootschilderingen op Horta, Azoren |
We hebben pech met de zeilmakerij, want de lokale zeilmaker heeft het opeens ernstig aan zijn hart en neemt geen klusjes meer aan. Hij moet onder het mes, net als ons voorzeil. De genua heeft een grote renovatie nodig. Door de crisis kunnen we even geen nieuwe betalen. Die renovatie moet nu nog even wachten totdat we op het eiland San Miguel zijn, want daar zit naar verluid een kerngezonde zeilmaker. Ondertussen plakken wij alweer een scheur en begint de Genua er echt als een lappendeken uit te zien.
Na een feestelijke avond in Cafe Sport zitten we om half acht in de morgen erg brak op de veerboot naar Pico. Dat eiland wordt gedomineerd door een klassieke vulkaankegel die boven alles uitsteekt. Het enorme decolleté van de lokale VVV-dame maakt, in ieder geval op mij, minstens zoveel indruk. Eenmaal van deze eerste indrukken bekomen toeren we rond het eiland met een huurauto. Rond elke bocht vallen we weer in verbazing van een andere vorm van prachtig groen weelderig landschap. Op het centrale pleintje van het stadje Madalena zit een bakkerij waar ze onvoorstelbaar lekkere broodjes hebben. De huurauto heeft het moeilijk als we over piepkleine weggetjes steil omhoog de vulkaan oprijden. De carterpan krijgt een paar rake klappen en we horen rare geluiden, die zelfs onze uit volle borst gezongen reisliederen af en toe overstemmen. De auto weert zich echter kranig en uiteindelijk lever ik hem voldaan weer in, een beetje verbaasd dat er geen wielen zijn afgevallen.
Dan koersen we van Horta op Faial naar Velas op het eiland Sao Jorge. Harde wind en pal tegen. De golven in de zeestraat tussen de eilanden worden hoog opgezwiept. Terwijl we de zee afspeuren op zoek naar walvissen, duikt de Pinquin, dubbelgereefd en onder grote helling regelmatig met haar neus in de steile golven. De zeebenen van onze opstappers worden meteen zwaar op de proef gesteld, maar ze zijn voor geen kleintje vervaard. We knopen na 20 mijl rammen voldaan vast in het prachtige haventje van Velas. De havenmeester is een toffe peer. Hij is trots dat de foto van zijn haventje op de voorkant staat van de nieuwe Atlantic Islands Pilot van Imray. We zijn het enige jacht en het is een prachtig plekje. Dit is het eiland van Sint Joris en een prachtige stenen draak siert het plein. Morgen is Andrea jarig.
Als we vastliggen spoelen we het zout van onze gezichten en bakt Miek een taart. We wandelen over het eiland, langs steile rotskliffen, smalle rotspaadjes, verlaten dorpjes op afgelegen landpuntjes. Picknicken met tonijn op een broodje bovenop een klif met uitzicht op spuitende walvissen in de verte. Lokale kaas zo lekker dat we bijna het schaaltje erbij opeten. Zelfgeplukte selderijboeketjes voor door de couscous. Overal lopend de lekkerste koeien van de wereld zomaar rond. Ik eet er een stuk van bij het afscheidsetentje. Fornos de Lava, zo heet een biologisch restaurant waar alleen producten van het eiland geserveerd worden. We eten er naar grote tevredenheid. Een dag later stappen Carla en Andrea op de veerboot. Nu is voor ons de vakantie ook weer even voorbij. De zon schijnt mooi laag over het water. We zwaaien de veerboot uit en in de verte is de top van de vulkaan Pico zichtbaar in het avondlicht.
We hopen trouwens op zaterdag 28 juli weer in Nederland aan te komen.
Groeten vanaf Sint Joris
Ben
Sint Joris en de draak
't Is geschied vóór onze tijden
Dat Sint Joris kwam te rijden
Naar een stad in 't heidensch land
Waar men weinig Christ'nen vand
Deze stad was Tarentéche
Was in volle zee gelegen
En, zoo m'in de Schriftuur leest,
Was de draak een giftig beest.
Klein en groot die kwamen klagen
Bij den koning alle dagen,
Wien van hen allen tegaêr
Wilder stellen in 't gevaar.
De koning die sprak zonder spotten
"Wij zullen te zamen lotten:
Dat is mijne beste raad
Om te keeren meerder kwaad.
En als het lot zal vallen
Op de een van ons allen
Die zal zonder tegenspraak
Zich laten eten van den draak."
Eind'lijk kwam het lot te vallen
Op de een van hun allen,
Op het konings eenig kind
Van zijn vader teer bemind.
Toen moest deze dochter scheiden,
Waar de vader zeer om schreidde,
Naar den oever van de zee,
Waar zij kreeg een schaap of twee.
Sint Joris, die was kloek van zeden,
Kwam daar spoedig aangereden.
En hij sprak deez' juffrouw aan,
Waarom dat zij daar kwam staan.
"Edele jonkman, wilt 't getuigen
Wil hier van deez' plaats af rijden,
Want hier zal komen eene draak,
Die mij zal slikken in zijn kaak."
"Ed'le juffrouw, wil niet schrikken,
Dat de draak u op zal slikken.
Ik zal gaan in Christus' naam
Maken hem als een lam zo ta(a)m."
Sint Joris, die was kloek van zeden,
Reed de draak kloekmoedig tegen
En hij ook kloekmoedig sta(a)k
Met zijn lans(s)e in den draak.
Toen was deze dochter gebleven
Onbeschadigd in haar leven
En zij wierde Katholijk,
Ja, geheel het koninkrijk
-einde-
woensdag 16 mei 2012
Cafe Sport
Misschien wel de beroemdste zeilersbar ter wereld zit hier aan de kade. Gisteravond hebben we onze gasten Carla en Andrea er mee kennis laten maken. De dames, Miek inclusief, trokken veel bekijks in dit geweldige kroeglokaal. Er waren net een paar giganttische megajachten binnengekomen, en zoals gebruikelijk hier, werd de aankomst op de Azoren erg uitbundig gevierd. Voordat we het wisten werden er grote hoeveelheden drank onze kant op geschoven en probeerde de kapitein van de Elena, een weergaloos mooi gaffelgetuigd megajacht er met Annemiek vandoor te gaan. Hij maakte natuurlijk geen schijn van kans, en het was een memorabele avond die ons heel veel nieuwe vrienden heeft opgeleverd, al zal niet iedereen zich dat vandaag nog kunnen herinneren.
Na een paar dagen storm en regen is nu een minivakantie begonnen. Miek's zus is aan boord, we zijn begonnen met onze muurschildering én het lijkt af en toe tussen de buien door zowaar langzaam mooier weer te worden. Vandaag hebben we de vulkaan van Pico beklommen en zijn we over het buureiland gebanjerd dat we vanuit onze huidige haven zo mooi kunnen zien liggen. Weergaloos mooi landschap en onze gasten Carla en Andrea hebben dan wel niet het allermooiste weer van de wereld meegenomen, ze brengen ons wel op de mooiste plekjes. De Caldera van de vulkaan van Faial op maandag, Pico op dinsdag en hopelijk nog een zeiltochtje richting Sao Jorge op Donderdag. We vermaken ons uitstekend op de Azoren, u zult daar binnenkort nog meer over horen.
groeten Ben
Horta, Azoren |
woensdag 9 mei 2012
Best een eindje
We zijn er. Horta, de Azoren. Zaterdagmorgen in alle vroegte stuurt Miek de boot op de kademuur af. Ik gooi een lijntje naar een jongen die wel verdacht vroeg wakker is. Hij vangt de lijn en knoopt hem vast. Ik spring de kant op en bind de achterlijn vast. Vaste grond onder de voeten voelt raar. De hele kade is volgeschilderd met duizenden kleuren. Ik spring weer aan boord en geef Miek een hele dikke zoen. Ongeschoren, volledig in oliegoed, licht vermoeid maar apetrots. Een bejaarde Azoriaan die een ochtendwandeling maakt bekijkt ons eens goed en zegt Ola. We zijn er. Wauw.
De sensatie van onze aankomst duurt nog steeds voort. Het is zo'n fijn gevoel om stil in bed te liggen, een sinaassappel te eten en koude pils te drinken in Cafe Sport met een bord patat. We hebben er 31 dagen over gedaan en in die tijd 3313 zeemijl op het log gezet. We hebben het als een fantastische tocht ervaren. Verreweg onze langste en meest indrukwekkende oversteek. Niet alleen door de lengte ervan maar ook door alle verschillende omstandigheden. De boot heeft er wel voor moeten werken. Tweeduizend mijl tegenstroom en hoog aan de wind zonder klagen. We zijn nog nooit zo trots op onze Pinquin geweest. We doen extra ons best om zo lang mogelijk te blijven genieten van alle sensaties die aan de wal de gewoonste zaak van de wereld zijn. groet Ben en Miek
oversteek Ascension-Azoren |
woensdag 2 mei 2012
Atlantis
Over een paar mijl varen we half over een onderwaterberg genaamd Atlantis Seemount. Dat is het restant van het verloren continent waar u vast wel eens van gehoord heeft. Lang geleden was dit continent een florerende aangelegenheid. Er bloeide een bloeiende beschaving met alle toeters en bellen en iedereen heeft het er nog lang over nagepraat. De nazi's dachten dat het volk van Atlantis een soort noordse übermenschen waren en Himmler is zelfs nog op zoek geweest naar restanten van dit supervolk. Op een bepaald moment is het hele zaakje echter afgeborreld en is men de aandacht op andere continenten gaan vestigen. Nu varen wij er dus overheen op weg naar de Azoren. We zijn daar momenteel zo'n 310 mijl vandaan en we hebben haast.
Sinds de passage van een koufront vijf dagen geleden, toen wij in harde wind onze genua (voorzeil) scheurden is er veel gebeurd. Omdat de genua niet naar beneden kwam hadden we als noodzeil alleen een stormfok, gezet op onze kotterstag (een extra stag binnen het voorstag). Dat zeil voldeed prima met veel wind, daarna was het veel te klein. De genua zat echter vast en kon niet naar beneden en we waren al bang dat we het hele eind op een piepklein fokje met 2 toit 3 knopen moesten gaan afleggen. Na wat trek rek en rukwerk kwam de genua gelukkig uiteindelijk toch naar benden. We hebben hem geplakt en weer gehezen en vanaf dat moment gaan we als de bliksem. Het is inmiddels de 29e dag van onze overtocht en als ik dit typ staat het log op precies 3000 mijl. We gaan hard en hebben windje mee.
Dat moet ook want het slechte weer zit ons op de hielen. Een groot laag ten Westen van de Azoren, waarvan het niet erg duidelijk is wat het gaat doen, kan ons lelijk gaan pesten. Een groot lagedrukgebied, een groot hogedrukgebied en wij er zo'n beetje tussenin. Voorlopig ziet het er goed uit, maar de weersvoorspelling wisselt sterk per dag en dat is meestal een veeg teken.
Die gezwinde spoed brengen we vandaag al feestvierend door vanwege mijn verjaardag. Ik voel me zeldzaam jarig door de verwenning en geweldige cadeaus. Miek heeft miniaturen gemaakt van papier en karton van alle cadeautjes die ik nog krijg op de vaste wal (waaronder een tientje patat!!) En Gerlof, onze onvolprezen walkapitein, heeft als cadeau onze Iridium telefoon geactiveerd zodat ik even naar het thuisfront kon bellen. Daarnaast is er tiramisutaart, slingers en zijn al onze bootknuffeldieren uitgerust met een feestmutsje met daarop mijn verse leeftijd. Ondertussen stak in de morgen ook een prachtig windje op zodat we nu, voor het eerst sinds de evenaar, weer ruime wind met meer dan 6,5 knoop de juiste richting op scheuren. We duimen dat het weer goed blijft totdat we in Horta zijn.
Groeten
Ben
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Sinds de passage van een koufront vijf dagen geleden, toen wij in harde wind onze genua (voorzeil) scheurden is er veel gebeurd. Omdat de genua niet naar beneden kwam hadden we als noodzeil alleen een stormfok, gezet op onze kotterstag (een extra stag binnen het voorstag). Dat zeil voldeed prima met veel wind, daarna was het veel te klein. De genua zat echter vast en kon niet naar beneden en we waren al bang dat we het hele eind op een piepklein fokje met 2 toit 3 knopen moesten gaan afleggen. Na wat trek rek en rukwerk kwam de genua gelukkig uiteindelijk toch naar benden. We hebben hem geplakt en weer gehezen en vanaf dat moment gaan we als de bliksem. Het is inmiddels de 29e dag van onze overtocht en als ik dit typ staat het log op precies 3000 mijl. We gaan hard en hebben windje mee.
Dat moet ook want het slechte weer zit ons op de hielen. Een groot laag ten Westen van de Azoren, waarvan het niet erg duidelijk is wat het gaat doen, kan ons lelijk gaan pesten. Een groot lagedrukgebied, een groot hogedrukgebied en wij er zo'n beetje tussenin. Voorlopig ziet het er goed uit, maar de weersvoorspelling wisselt sterk per dag en dat is meestal een veeg teken.
Die gezwinde spoed brengen we vandaag al feestvierend door vanwege mijn verjaardag. Ik voel me zeldzaam jarig door de verwenning en geweldige cadeaus. Miek heeft miniaturen gemaakt van papier en karton van alle cadeautjes die ik nog krijg op de vaste wal (waaronder een tientje patat!!) En Gerlof, onze onvolprezen walkapitein, heeft als cadeau onze Iridium telefoon geactiveerd zodat ik even naar het thuisfront kon bellen. Daarnaast is er tiramisutaart, slingers en zijn al onze bootknuffeldieren uitgerust met een feestmutsje met daarop mijn verse leeftijd. Ondertussen stak in de morgen ook een prachtig windje op zodat we nu, voor het eerst sinds de evenaar, weer ruime wind met meer dan 6,5 knoop de juiste richting op scheuren. We duimen dat het weer goed blijft totdat we in Horta zijn.
Groeten
Ben
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Abonneren op:
Posts (Atom)