Sint Joris, die was kloek van zeden

Wisselvallig weer, we waren helemaal vergeten wat dat ook alweer was. Na twee weken op de Azoren begint het echter allemaal weer terug te komen. Onvoorspelbaar hondenweer met af en toe een zonnig dagje. Drie dagen dikke storm, vijftig knopen wind door de haven. Vijf dagen regen. Blijf binnen en sluit deuren en ramen. Of ga naar de kroeg, want er is hier elke dag wel een voortreffelijke reden te vinden om iets heel uitbundigs te vieren.

Tussen de buien door doen we klusjes en ik fotografeer alle Nederlandse bootschilderingen die we kunnen vinden. Elke boot laat hier een mooie schildering op de kademuur achter. Geen leeg plekje op het trottoir, de pier, de kade; alles is beschilderd. Een prachtig kijkje in de geschiedenis. Horta is het jachtzeilers-museum van de Atlantische oceaan. De creatieve voetafdruk van honderden jachten, hun bemanningen, hun verhalen. Alles in verweerde verf of in verse nieuwe kleuren op de kademuur. Trots als pauwen maken wij ook een mooie prent.

Hier staan ze! (Bijna) Alle Nederlandse bootschilderingen op Horta:

Nederlandse bootschilderingen op Horta, Azoren

We hebben pech met de zeilmakerij, want de lokale zeilmaker heeft het opeens ernstig aan zijn hart en neemt geen klusjes meer aan. Hij moet onder het mes, net als ons voorzeil. De genua heeft een grote renovatie nodig. Door de crisis kunnen we even geen nieuwe betalen. Die renovatie moet nu nog even wachten totdat we op het eiland San Miguel zijn, want daar zit naar verluid een kerngezonde zeilmaker. Ondertussen plakken wij alweer een scheur en begint de Genua er echt als een lappendeken uit te zien.

Na een feestelijke avond in Cafe Sport zitten we om half acht in de morgen erg brak op de veerboot naar Pico. Dat eiland wordt gedomineerd door een klassieke vulkaankegel die boven alles uitsteekt. Het enorme decolleté van de lokale VVV-dame maakt, in ieder geval op mij, minstens zoveel indruk. Eenmaal van deze eerste indrukken bekomen toeren we rond het eiland met een huurauto. Rond elke bocht vallen we weer in verbazing van een andere vorm van prachtig groen weelderig landschap. Op het centrale pleintje van het stadje Madalena zit een bakkerij waar ze onvoorstelbaar lekkere broodjes hebben. De huurauto heeft het moeilijk als we over piepkleine weggetjes steil omhoog de vulkaan oprijden. De carterpan krijgt een paar rake klappen en we horen rare geluiden, die zelfs onze uit volle borst gezongen reisliederen af en toe overstemmen. De auto weert zich echter kranig en uiteindelijk lever ik hem voldaan weer in, een beetje verbaasd dat er geen wielen zijn afgevallen.

Dan koersen we van Horta op Faial naar Velas op het eiland Sao Jorge. Harde wind en pal tegen. De golven in de zeestraat tussen de eilanden worden hoog opgezwiept. Terwijl we de zee afspeuren op zoek naar walvissen, duikt de Pinquin, dubbelgereefd en onder grote helling regelmatig met haar neus in de steile golven. De zeebenen van onze opstappers worden meteen zwaar op de proef gesteld, maar ze zijn voor geen kleintje vervaard. We knopen na 20 mijl rammen voldaan vast in het prachtige haventje van Velas. De havenmeester is een toffe peer. Hij is trots dat de foto van zijn haventje op de voorkant staat van de nieuwe Atlantic Islands Pilot van Imray. We zijn het enige jacht en het is een prachtig plekje. Dit is het eiland van Sint Joris en een prachtige stenen draak siert het plein. Morgen is Andrea jarig.

Als we vastliggen spoelen we het zout van onze gezichten en bakt Miek een taart. We wandelen over het eiland, langs steile rotskliffen, smalle rotspaadjes, verlaten dorpjes op afgelegen landpuntjes. Picknicken met tonijn op een broodje bovenop een klif met uitzicht op spuitende walvissen in de verte. Lokale kaas zo lekker dat we bijna het schaaltje erbij opeten. Zelfgeplukte selderijboeketjes voor door de couscous. Overal lopend de lekkerste koeien van de wereld zomaar rond. Ik eet er een stuk van bij het afscheidsetentje. Fornos de Lava, zo heet een biologisch restaurant waar alleen producten van het eiland geserveerd worden. We eten er naar grote tevredenheid. Een dag later stappen Carla en Andrea op de veerboot. Nu is voor ons de vakantie ook weer even voorbij. De zon schijnt mooi laag over het water. We zwaaien de veerboot uit en in de verte is de top van de vulkaan Pico zichtbaar in het avondlicht.

We hopen trouwens op zaterdag 28 juli weer in Nederland aan te komen.

Groeten vanaf Sint Joris
Ben

Sint Joris en de draak
't Is geschied vóór onze tijden
Dat Sint Joris kwam te rijden
Naar een stad in 't heidensch land
Waar men weinig Christ'nen vand

Deze stad was Tarentéche
Was in volle zee gelegen
En, zoo m'in de Schriftuur leest,
Was de draak een giftig beest.

Klein en groot die kwamen klagen
Bij den koning alle dagen,
Wien van hen allen tegaêr
Wilder stellen in 't gevaar.

De koning die sprak zonder spotten
"Wij zullen te zamen lotten:
Dat is mijne beste raad
Om te keeren meerder kwaad.

En als het lot zal vallen
Op de een van ons allen
Die zal zonder tegenspraak
Zich laten eten van den draak."

Eind'lijk kwam het lot te vallen
Op de een van hun allen,
Op het konings eenig kind
Van zijn vader teer bemind.

Toen moest deze dochter scheiden,
Waar de vader zeer om schreidde,
Naar den oever van de zee,
Waar zij kreeg een schaap of twee.

Sint Joris, die was kloek van zeden,
Kwam daar spoedig aangereden.
En hij sprak deez' juffrouw aan,
Waarom dat zij daar kwam staan.

"Edele jonkman, wilt 't getuigen
Wil hier van deez' plaats af rijden,
Want hier zal komen eene draak,
Die mij zal slikken in zijn kaak."

"Ed'le juffrouw, wil niet schrikken,
Dat de draak u op zal slikken.
Ik zal gaan in Christus' naam
Maken hem als een lam zo ta(a)m."

Sint Joris, die was kloek van zeden,
Reed de draak kloekmoedig tegen
En hij ook kloekmoedig sta(a)k
Met zijn lans(s)e in den draak.

Toen was deze dochter gebleven
Onbeschadigd in haar leven
En zij wierde Katholijk,
Ja, geheel het koninkrijk

-einde-