Een dagje op de oceaan

'Wat doe je dan die hele dag op de oceaan, drie weken lang?' Deze vraag heb ik vaak gehoord als ik zei dat ik ging zeilen. Ik zal proberen een indruk te geven hoe we onze dag vullen op de oceaan.

06.30 u De zon komt op. Ik zit in de kuip en kijk elke 10 minuten om me heen, zijn er bootjes
aan de horizon? Met het aanbreken van de dag, word ik wat actiever. Ik stop wat
kleren in de wasmachine (een waterdichte zak met was, water en sop, de golven doen
de rest) en kneed eventueel al het deeg voor het brood. Een uur voor Ben wakker is
gooi ik de hengel uit.
08.30 u Na 3,5 uur slaap wordt Ben wakker. We maken een bakje yoghurt met fruit en
drinken een kopje thee. Als het nodig is, doen we wat aan de zeilerij.
09.00 u Ik ga 2,5 uur slapen. Ben praat via de SSB-zender met de Dave en Marc van resp
Mintaka II en En Passant (12.00 u UTC). Ze wisselen de posities uit en het
plaatselijke weer en het weerbericht. Daarna kletsen ze nog wat. De rest van zijn
wacht drinkt hij thee en wordt langzaam wakker.
11.00 u Mijn wekker gaat. Ik word wakker in de heerlijke lucht van vers gebakken brood. Ik
kruip uit mijn bedje naar de kuip. Ik smeer me in met zonnebrand en ontwaak
langzaam uit een diepe slaap.
12.30 u We kijken wat we zullen lunchen. Als er een restje is van de vorige dag, maken we
daar een salade mee en we smikkelen natuurlijk van ons vers gebakken brood.
We zitten wat te lezen en keutelen wat rond.
14.30 u Ben doet een poging om via de SSB-zender het nieuwste weerbericht binnen te
halen. Tegelijker tijd mailt hij de positie door naar Gerlof, die het op de kaart zet,
zodat jullie allemaal kunnen zien waar we zijn. En om de dag, typen we een stukje
voor de site. Het leukste onderdeel is het lezen van binnengekomen email van onder
andere de reacties van de site.
15.30 u Ben gaat nog even slapen. Ik houd buiten de wacht, terwijl ik de afwas doe of een
boekje lees.
16.00 u Ik zet een kruisje op de kaart. Wij kunnen de kaart op de site niet zien, maar op onze
kaart, zetten we elke dag een kruisje om te zien of we de juiste kant op gaan.
16.30 u Tijd voor het controle rondje binnen en buiten. Binnen kijk ik of er groente of fruit is
met rotte plekken. Dit bepaalt meestal ook wat we zullen eten. Ben doet het controle
rondje buiten. Een rondje over het dek waarbij we alle harpjes en boutjes
controleren, de verstagingen voelen, windvaan checken en goed rondkijken op de
boot. Na deze controles lezen we een verhaaltje Kleine Kapitein, tenzij we dit al
eerder in de middag hebben gedaan.
17.00 u Voorbereiden van het diner. Het wassen, snijden en bakken van de groente terwijl de
kunst is het niet van je snijplank te laten glijden en zelf te blijven staan.
18.00 u Etenstijd! Na het eten ruim ik op en zet een pot thee voor de nacht.
19.00 u Als de zon onder is ga ik slapen. Ben houdt de wacht, luistert muziek, schrijft in zijn
boekje en leest wat. Als mijn wekker na 2,5 uur gaat, kleed ik me aan, vul het
logboek in, pak een plak brood en een kop thee. Hierna los ik Ben af, hij mag gaan
slapen.
22.00 u Ben gaat slapen en ik zit buiten. Om de 10 minuten gaat mijn telefoon alarm als
herinnering dat ik om me heen moet kijken. Afhankelijk van de golven en de wind
schrijf ik wat, verzink ik in gedachten, staar naar de sterren of breek mijn hersenen
over een cryptogram. Wie wil me verder helpen, Opscheppers die hun slag slaan (7),
Indrukwekkende betrekking? (9) en Men loopt er volgzaam in (6).
01.00 u Ben verschijnt met brood en thee in de kajuitopening. Ik mag weer gaan slapen.
04.00 u Ik kom met moeite uit mijn bed, maar Ben wil graag naar bed, dus ik moet er uit. Als
ik mijn thee en broodje op heb, en nog niet wakker kan blijven, slaap ik 8 minuten,
kijk 2 minuten rond en slaap weer 8 minuten. Net zo lang tot de zon opkomt en ik
weer actiever word.
06.30 u De zon komt op, een nieuwe dag.

Is dat dan niet saai, elke dag hetzelfde, zul je denken. Nee, het is het zelfde als elke dag naar je werk gaan (als het goed is) is dat ook niet saai. En er is voordurend een gezonde spanning voor wat komen gaat. Voor we het anker ophaalden in Mindelo, dacht ik dat elke dag er hetzelfde uit zou zien, elke dag hetzelfde uitzicht, water! Niets is minder waar. Elke dag heeft zijn eigen golven, wolken en luchten. Ik verbaas me er over, dat tot nu toe nog geen dag en nog geen nacht hetzelfde is geweest. Het blijft me verrassen en ik blijf genieten.

Groeten van 17'22,6 N 048'37,1 W

Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

aan de wind

We zeilen al twee dagen aan de wind. Fok en grootzeil lekker strak, de boot schuin over bakboord. Het weer is Hollands op een zomerse dag. Wolkjes en af en toe een buitje. We zijn eergisteren door een front gevaren en vanaf toen draaide de wind naar het noordwesten. Redelijk ongebruikelijk, maar best leuk, want onze boot vaart geweldig aan de wind en de golven zijn weliwaar reusachtig, ze zijn ook heeel lang met een grote golflengte. het is dus meer alsof je door de duinen fietst.

We vieren vandaag dat we halverwege zijn. Ik heb een fust aangesloten en dat staat nu te koelen. Er komen Dansmariekes, vuurwerk en er is animatie. We verwachten een paar saluutsalvo's met tomahawks van de ons omringende onderzeers en waarschijnlijk komt om 19uur lokale tijd een speciale delegatie van geelstaarttonijnen het diner verzorgen.

Hoe is het verder? Goed! We varen gemiddeld 120 mijl per dag en hebben er nu nog 1010 voor de boeg. De routine zit er lekker in en we genieten met wisslende intensiteit van de oceaan en de wind. Meestal zeilt het als een zonnetje aan, voor of ruime wind, maar af en toe valt de wind weg en dan trekt langzaam het bloed uit je hersens richting je vuisten. Vooral als de deining hoog is, en dat is ie momenteel zeker. Een of andere storm voor de USA kust zorgt hier voor geweldige golven. Lange muren van water die langzaam oprijsen. Helemaal niet vervelend omdat ze zo lang en traag zijn, en te verkiezen boven de wat kortere windgolven die vaak veel verwarrender patronen hebben en waar het schip soms van gaat rollen en stampen.Als de wind wegvalt blijft alleen de oude deining over. Gisteren was het een paar uur windstil en we lagen te dobberen, 2 knopen voorwaartse snelheid door de stroming en een zuchtje wind. Toen begon het opeens 15 knopen te waaien. Wij trekken snel alle zeilen omhoog en de Blauwe Pinquin schoot vooruit. 6 knopen snelheid over nog helemaal glad water, behalve dan die hele hoge deining dus. En het was volmaakt stil, omdat de wind nog niet veel windgolfjes had kunnen maken. Magisch! Alsof we vlogen.
De ontwerper van onze boot ( meneer Koopmans senior) verdient en dikke pakkerd! Hij heeft een boot getekend die zo fantastisch zeilt onder bijna alle omstandigheden dat we eigenlijk nooit meer een andere boot willen.

Is het niet ook gewoon heel irritant dat oceaanzeilen? Ja dat is het zeker. Als je uit je bed moet, midden in de nacht bijvoorbeeld. Voordat je goed en wel wakker bbent heb je al weer een par blauwe plekken te pakken. We vertellen hier natuurlijk alleen maar de hosanna verhalen, maar als het een beetje golft voelt het wc hokje als de binnenkant van een keukenmachine. Alles valt om of uit kastjes. Alles rammelt, zelfs mensen en vooral als ze 2 meter lang zijn met slasausbenen. Als het niet waait wil je in een praatgroep voor frusto's die zich niet kunnen uiten. Als het wel waait ben je bang dat de boot kapot gaat. Als je een vis vangt ben je bang dat ie te groot is en misschien in je kuit bijt. De zon brandt vel en verschroeit soms alle frisse gedachten. En de nachtwacht is vaak een gevecht tegen windstilte, zou water in je nek, klapperende zeilen, onwelriekende windjes en onzedelijke gedachten.

Dat weegt allemaal ruimschoots op tegen de lol en vrijheid die wij momenteel ervaren. Daarbij kunnen we af en toe ook nog met de vaste wal mailen en horen we op hoeveel zetels de PVV in de peilingen staat. Wat wil een weldenkend mens nog meer?

groeten vanaf halverwege de oceaan
17'12.1N 044'09.8W op donderdag 28 jan om 17:00 UTC

Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Grote Beer

Ik ben een jaar of 10 en lig net in bed. Ik gluur onder mijn luxaflex door en zie daar 4 sterren die een rechthoek vormen. Als ik dit aan mijn vader of moeder, die mij komt instoppen zeg, vertellen ze me dat ik er nog twee sterren bij moet doen om een steelpannetje te zien. Dit sterrenbeeld heet de Grote Beer. Vanaf toen gluurde ik regelmatig onder de luxaflex door om te kijken of ik die Grote Beer weer zag. Waarna ik in slaap viel en misschien wel droomde over verre zeeen, ik in de kuip van mijn bootje, wijdbeens met mijn ogen op de kim. Nu zit ik elke avond op dat water, in ons bootje en kijk naar diezelfde Grote Beer. Aan het begin van de avond staat deze beer aan de noordoostelijke hemel, tijdens de nacht draait zij met ons mee richting het westen om bij zonsopkomst langzaam te vervagen.

De wind is erg licht. We dobberen op dit moment rond zonder echt vooruit te komen. Hopelijk komt de wind snel weer een beetje terug. Het verschil in beleving is groot. Een paar nachten geleden bulderden golven om ons heen terwijl de maan onder was en de nacht pikkedonker. De golven komen zo uit het niets, zijn er opeens en laten van zich horen. Het is alsof je in een verlaten winkelstraat staat, waar zo'n 300 mensen uit het niets opeens op je af komen rennen. Je kan geen kant op, je moet maar afwachten. De ene keer wordt je aan de kant geduwd, soms omgeduwd en af en toe verdwijnen ze, alsof ze er nooit zijn geweest, alleen je hartslag is een aantal slagen versneld. Om mezelf gerust te stellen zoek ik naar de Grote Beer. Ik voel een gevoel van veiligheid, achter glas, warm onder mijn dekbed, glurend onder de luxaflex.

De tegenstelling tot afgelopen nacht is groot. De zee is vlak, zodat ik niet op een golftop hoef te wachten om de horizon af te turen. De wind is net genoeg om de Gennaker bol te houden. De maan is 10 dagen oud, ofwel meer dan half vol. Tot een uur of 3 verlicht zij de hemel. Hierna worden de sterren steeds meer zichtbaar. En zo zit ik bij veel en weinig wind in de kuip. Ik verzink in gedachte, kijk naar de sterren om te zien of er nog wat te wensen valt en staar ik de horizon af, om te zien of er nog bootjes zijn. Totdat Ben mij komt aflossen en ik mijn bedje in kruip.

De vroege wacht, vanaf een uurtje of half 5 is mijn favoriet. Als ik buiten kom is het pikkedonker. Tegen een uur of 6 worden de sterren steeds een beetje minder zichtbaar, terwijl de hemel langzaam vanuit het oosten een beetje lichter wordt. Steeds een beetje minder donker tot de sterren niet meer te zien zijn, op een paar extreem heldere na. Dan laat de zon zicht voorzichtig een beetje zien, langzaam kleurt zij de hemel en de wolken met de mooiste roze, oranje, paarse kleuren, tot de lucht blauw en de wolken wit zijn en zij mij verwarmt. Als Ben zijn slaperige hoofd uit de kajuit steekt zit ik al in bikini op het achterdek.

We zijn nu 8 dagen (jaja, tweede feestdag) onderweg en nog 1258 mijl verwijderd van Antigua.
Acht dagen geleden vertrokken we uit Minderlo dat nu 867 mijl achter ons ligt. We hebben weinig gezien van Mindelo, nog minder van Sao Vicente. We gingen voor provianderen en dat is wel gelukt. De Kaap Verden zijn prima voor inkopen doen. Al is de keuze beperkt door het droge warme klimaat, dit trotse volk houdt niet van gekoelde groente, of ze hebben gewoon weg geen koelkast. Dit is gunstig voor ons, want wat ongekoeld is, is ook ongekoeld veel langer goed te houden. Een hele zaterdag hebben we inkopen gedaan. En wat hebben we gehaald voor 21 dagen op zee? Nou, 320 liter water , 5 kg bananen, 5 kg appels, 3 kg sinaasappels, 1kg mandarijnen, 2 kg peren, 4 kolen, 4 kg uien, 4 kg aardappels, 3 kg aubergine, 6 calabassen, 3 kg tomaten, 1 kg paprika, 4 pepino's, 4 rettich, 2 kg wortel, 15 stuks knoflook, 36 eieren, 1 selderijknol en 40 bakjes yoghurt, ook buiten de koelkast houdbaar tot half april!
En nu is het zorgen dat het allemaal zo lang mogelijk goed blijft. Ik word wel steeds meer voorstander van bespoten groente en fruit. Als ik een aubergine, paprika of callabas opensnijdt en daar kruipen wormpjes, maden of ander gespuis in rond, kruipen de rillingen over mijn rug. Dapper snij ik ze uit mijn waardevolle eten en snij verder, bang voor nieuwe bewoners.

En wat maakt dag 8 tot een feestdag? Zelfgebakken Bananenbrood, aardappelsalade, stroopwafels, letterdrop, een blikje Cola en belleblazen over zee!

Groetjes Miek

positie 17' 22,5 N 039' 53,5 W
tijd 17:15 utc (boordtijd 15:15uur)26 januari 2010
koers 289
sp 4.7
wr VAR
ws 2kn
baro 1013

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

ouwe wijven

Voordat we zelf vertrokken met onze boot verslond ik alle reisverslagen van medezeilers. Weblogs, sites, boeken, verhalen in het blad Zeilen of in de Zilt. Ik stortte me jarenlang op elk zeilverhaal dat ik kon vinden. Elke idioot die een boot had, mijlen maakte en erover schreef had mijn aandacht. Ik smulde van verhalen over oceaanoversteken. Wat me daarbij altijd opviel was de moeite die het kostte om zo'n oversteek te beschrijven. Drie weken achtereen op zee doet wat met je, dat is wat ze je allemaal proberen te vertellen. Maar het idioom is gebrekkig. Er zijn niet genoeg goede woorden voorhanden. De strekking is dus meestal ook: Ga het zelf maar ervaren.

Nu ben ik zelf zo'n idioot. We zitten bijna een week op zee, met nog een kleine 2 weken te gaan. De omstandigheden zijn prachtig en we komen langzaam in de greep van de oneindige ruimte rondom de boot. Er is ook meer ruimte rond onze hoofden. Je kunt uren nadenken over niets en alles, staren naar de mooiste golven, fantaseren over de toekomst. Mijn hersens lijken veel helderder, alsof ze op andere brandstof lopen. En wat voor dag het is? Dat maakt niet uit. De tijd zit als een fijne pyama heel losjes om ons heen. Het knelt nergens. Dit is misschien idyllische gezwam, hier is het heel concreet, en dat maakt het ook zo mooi.

Wat ook concreet is is de afstand tot de buitenwereld. We zijn continu bedacht op het behoud van ons scheepje en van onszelf. En als het opeens uit het niets 25 knopen gaat waaien ben ik me daar extra van bewust. Onze zeilvoering is conservatief, we zeilen als een stel ouwe wijven. Vandaag voor het eerst met genua uitgeboomd over bak en grootzeil over stuurboord. Daarvoor was alles nog mooi ruime wind bezeild (zodat je de zeilen niet kunstmatig hoeft uit te hangen met een paal). Toch varen we gemiddeld 130 mijl per dag en dat is niet eens zo slecht voor een stel ouwe wijven.

Vanaf de wal krijgen we soms berichtjes doorgestuurd van onze geweldige walkapitein Gerlof. Zo hebben we begrepen dat we vlakbij (150 mijl) een oceaanroeiboot zijn (http://www.atlanticrowingrace09.com/).
Ze doen een recordpoging met 12 man aan boord. Heel misschien komen ze binnenkort in zicht, maar die kans is uiterst klein. We hebben vast wat snoepgoed en bananen klaargelegd. Dat zijn pas echt idioten en het zou geweldig zijn om ze even te kunnen aanmoedigen. We rekenen nergens op, het laatste bootje dat we zagen verdween 5 dagen geleden in de nacht uit ons zicht.

We zijn nu op 17'27N 036'47W en dat betekent nog 1430 mijl naar Antigua. Wij varen vrolijk verder, eten heerlijke verse vis en hopen dat het weer mooi blijft. Als het goed is hoor je hier over 2 dagen weer van ons.

Ben

PS in het schermpje met het kaartje hier rechts kun je onze voortgang zien. Gerlof houdt die voor ons bij. Klik eronder en het wordt groter.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

het is feest

Drie weken op zee is een periode die we niet meteen kunnen overzien. Onze oplossing is het te verdelen. En zo komt het dat we elke vierde dag op zee, feestdag hebben. Vanmorgen zijn we begonnen met een stroopwafel bij de thee, de lunch moest een lekkere vis worden, maar helaas wist deze te ontsnappen aan onze feestvreugde, dus is het eiersalade geworden. Verder lezen we feestelijk onze boeken, punnik ik een feestkoord en verzinnen we elk moment weer een nieuw feestelijke moment.

Kortom het gaat goed hier aan boord. De klok is trouwens ook verzet, een uurtje terug (voor diegene die net zo slim zijn als ik: de aarde is op de evenaar verdeeld in 360 graden, wat gelijk is aan 24 uur dus elke 15 graden naar het westen, moet de klok een uurtje achteruit).
Overdag schijnt het zonnetje en is het heerlijk bikini-zeilweer. De nachten zijn warm maar nog donker. De maan staat vanaf de middag hoog aan de hemel en gaat rond middernacht onder. Ze is pas 6 dagen oud dus zal voorlopig alleen maar groter worden. De sterren doen na middernacht hun best om ons bij te lichten.

Feestelijke groeten
Ben en Miek

positie: 17'00.7n 032'16.0W
tijd 16:55 utc (boordtijd is vanaf vandaag utc-2, het is nu dus 14:55uur)
koers 278
sp 6.0
sog 6.7
wr ene
ws 20
baro 1017

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Groot

Je kunt op het wad 's nachts heel goed fikkie steken. Droogvallen onder oostpuntje Ameland, Schier of Terschelling, hout sprokkelen en onder de sterren fikken. Dan voel je je klein in een grote wereld, alle mensen ver weg en jij in het midden met iets moois en een koud biertje. Dat gevoel heb ik nu ook een beetje. Alleen is groot een relatief begrip. De wereld die wij nu betreden is namelijk pas echt groot. Onze bestemming ligt op 1970 mijl van waar we nu zijn. We zijn op bezoek in een feestzaal die groter is dan onze zintuigen kunnen bevatten. Het is er prachtig, maar het is er niet altijd feest, we hebben geen enkele invloed op het programma. Dat maakt het ook weer spannend. Momenteel is het wel feest. 15 knopen wind van achteren en een dikke dorade in de koekenpan. We zijn begonnen en vol spanning en met heel veel lol kruipen we vrolijk verder over de kaart.

We hebben contact gelegd met 2 jachten hier in de buurt. De En passant uit Ierland en de MintakaII uit australie. Elke ochtend kletsen we even over de voortgang, posities en het weer. Goed om te weten dat we niet alleen zijn op deze grote vlakte.

groet
Ben en Miek
from 16'49.6n 027'27.3 W
koers 275
snelheid 5.3 kn.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Onderweg

Vandaag is het precies en half jaar geleden dat we de pier van Ijmuiden uitvoeren. En zojuist hebben we het anker gelicht en zijn we vertrokken richting Antigua. We hebben 2111 mijl voor de boeg en hopen dat in 3 weken te redden. We zullen hier zo vaak als dat lukt berichtjes plaatsen van onze voortgang en avonturen op het grote water. Momenteel zien we achter ons nog 2 jachten varen, De Emocion uit Venezuela en de MintakaII uit Australie. Hopelijk kunnen we ze zo even oproepen op de Marifoon om een kletsfrequentie af te spreken. We proberen het in ieder geval elke dag op 5122 USB om 12 uur utc.

Groeten en tot later!
Ben en Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Een vrouw van ongeveer negentig kilo

Drie maal is scheepsrecht wordt wel beweerd. En zo bakten we het brood. De eerste poging was zo zout dat de vissen er dorst van kregen. Het tweede brood reisde wel een aantal zeemijlen maar wilde niet rijzen. De derde (en ondertussen ook de vierde) was heerlijk, luchtig en perfect gelukt, al zeg ik het zelf.

Precies 6 maanden geleden zwaaiden we uit op de Borneokade in Amsterdam. We hadden ideeen en dromen over onze reis, en nu zitten we er midden in. We zijn de zon achterna gegaan en liggen nu in de tropen achter ons anker. In mijn hoofd moet de herfst, de Sint en de kerst nog komen, terwijl we de jaarswisseling al gehad hebben. Alle mail en foto's over schaatsen, sneeuwduinen en winterleed komen mij onwerkelijk voor, maar zijn erg leuk.

We liggen bij Palmeira, een van de stadjes van Sal. Er zijn hier drie steden. Palmeira, Espargos en Santa Maria. Tussen deze steden rijden de toyota busjes heen en weer. Palmeira is een vissersdorp, waar alles heel rustig en gemoedelijk aan toe gaat. Niemand lijkt zich hier druk te maken behalve als er een borrel te halen valt.
Espargos is iets groter dan Palmeira, net wat meer winkels, een bank en een internetcafe. Als je hier rondloopt als toerist vragen de toyota-chauffeurs onafgebroken of je een lift naar Santa Maria wilt. Het kan toch niet zo zijn dat je hier wilt blijven...?
Santa Maria is het mekka voor kite-surfers en wind-surfers, maar erg toeristisch. De apartementen en hotels schieten uit de grond, al lijkt hier de kridietcrisis ook voelbaar. Sommige projecten liggen er verlaten bij, waar ik twijfel heb of dit de komende 10 jaar veranderen zal. Op straat roept elke winkelier dat je in zijn winkel moet kijken. Als we wachten op een toyotabusje wachten om weer naar Palmeira te gaan, valt me op dat hier de taxichaffeur degene is die 'Taxi!' roept in plaats van degene die de taxi zoekt.

Met ons liggen hier nog zo'n 25 schepen. Eén Nederlander, met de Tom uit Zierikzee, wie we eerder zagen in noord Spanje. Verder een heleboel Duitsers en een paar Fransen die ook op La Gomera waren. Ook zien we onze Engelse buren uit Las Palmas, Gran Canaria weer. Naast ons op een Ierse boot vaart Pieter mee. Pieter is een hele goeie vent uit Amsterdam die ooit op zijn catamaran heeft gewoond bij de werf waar wij al onze vrije uurtjes doorbrachten. De wereld is toch klein...

Op zaterdag, voordat Peter weer terug de sneeuw in gaat, hebben we met een groep medezeilers een tour over het eiland gemaakt. Het is een grote vlakte, met hier en daar opeens een berg. Over het algemeen is er weinig begroeiing. We zijn wezen kijken bij de zoutwinning, dat ziet er indrukwekkend uit. Baden, midden in een krater, die met grondwater gevuld worden. De baden drogen in 3 tot 4 weken op en dan hebben ze weer een heleboel zout om te verkopen. In het verre verleden hebben ze hier veel geld verdiend aan de export van zout, maar tegenwoordig 'produceren' ze alleen voor eigen gebruik. 's Avonds na een bordje pompoensoep, gaan we naar de kant. We drinken nog een drankje bij Hermina, de kroeg waar elke avond de zeilers een drankje doen, en dan komt de taxi voor Peter. Hij gaat weer naar huis na twee weken aan boord te zijn geweest en ons verwend te hebben met de allerlekkerste pannekoeken.

Voor negen uur 's ochtends is er weinig bedrijvigheid op de jachten te bespeuren.Er wordt heel wat afgefeest en gezopen. De drank, met name de sterke drank, is hier heel goedkoop. De kater is hier dus bij velen nogal heftig. Maar de avonden bij Hermina zijn erg gezellig. Iedereen schuift aan en heeft zo zijn eigen verhaal. We schakelen over van Engels naar Duits, via Frans. En af en toe weer Nederlands.
Renee, kapitein van de Tom, is met zijn neef Joep hier heen gezeild. De vader en broer van Joep, Edwin en Tom zijn hierheen gevlogen. Geweldige lui met een heel eigen verhaal En het leuke is, dat ik ze in Nederland waarschijnlijk nooit gesproken zou hebben, en nu drinken we elke avond een biertje.

Op zondag is het uitgaansavond in Palmeira. Bij Hermina is het extra druk. Bahalve de zeilers zijn er heel veel locals te vinden, en ook veel kinderen. Er is namelijk een grote popcorn kraam. Om de hoek is een BBQ en aan het water is een discotheek, waar ze allemaal staan te dansen. Heerlijke muziek, maar dansen durf ik hier al helemaal niet, zelfs niet een klein beetje. De mensen hier zijn te muzikaal voor mij, maar het is wel geweldig om te zien. Een Gambiaan of Gambanees die bij ons aan tafel zit en ook niet wil dansen zegt tegen Ben dat hij 'only one dancing leg' heeft en daarom niet gaat. Met nog een paar andere Gambianen werken ze hier op het eiland. Hij heeft gestudeerd en is opzichter in de cementfabriek. Zijn doel is om het te gaan maken in Europa. Maar daar blijft het niet bij. Eerder deze week verklapte hij dat hij op zoek is naar een Europeese vrouw van ongeveer negentig kilo.

We liggen ondertussen al een week bij Sal, rustig achter ons anker en zijn steeds meer op ons zelf aangewezen. Even de slang in de tank hangen voor water is verleden tijd. Dus met de bijboot vol lege jerrycans naar de kant, naar de ' waterput' en met een kruiwagen vol met 90 liter water weer terug. Dan helpen we de lokale economie een handje door een van de vissers op de kant te charteren om voor ons heen en weer te varen. In de bijboot met die jerrycans is niet echt handig (en een extra handje bij het aan boord tillen is ook niet verkeerd).
Douchen is helemaal een feestje. We gieten wat zoet water in de grote plantenspuit, zepen ons in, springen in het water, boenen en schrobben de dode huidcellen weg en spoelen ons eenmaal aan boord af met het reeds opgewarme water uit de plantenspuit. En wind en zon doet de rest. Hoe heerlijk is het leven buiten...
Groente en fruit is iets moeilijker te vinden, maar vis is er genoeg. Elke dag, behalve zondag wordt er vis verhandeld op de kade. Zowel gisteren als vandaag heeft een visser een zwaardvis van zo'n 3 meter gevangen. Ik wil niet weten, of misschien juist wel, wat voor enorme vechtpartij dat is geweest tussen mens en natuur (de vissersbootjes zijn maar een meter of zes). Helaas, voor ons, wordt deze vis niet in stukjes gehakt en voor elke kleine koper een beetje maar in zijn geheel aan de hoogste bieder verkocht.

Vanavond gaan we nog even naar Hermina voor een afscheidsdrankje. Morgen zetten we koers naar Mindeloo. Daarvandaan willen we de oceaan weer op richting de Carieb.

Gegroet
Miek

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Sal

Het waait 20 knopen en de zon schijnt. Een paar vissers laden versgevangen tonijnen op de kant uit hun houten bootjes. We gaan zometeen een stukkie van ze kopen. Onze eigen tonijn is van de haak gesprongen, 50 mijl voor aankomst. Ik baal er nog steeds van, want het was een hele dikke jongen. We hadden elkaar al 3 dagen gek gemaakt met het opdreunen van nieuwverzonnen tonijnrecepten.

Het was spannend. Halen we het, of halen we het niet? Aankomen bij daglicht is namelijk wel zo fijn in een vreemde ankerbaai, waar wrakken liggen en de navigatieverlichting niet betrouwbaar is. Maar dat moet dan wel uitkomen. En dat deed het bij ons totaal niet. We konden niet echt meer afremmen omdat we al een dubbel rif hadden en een weggerold voorzeiltje. De laatste twee dagen waaide het 5 a 6 Bft, steeds een tikje harder. Het leek er lang op dat we het zouden halen, maar uiteindelijk waren we net te laat en was het donker. Dat had ik gelukkig wel goed voorbereid en uiteindelijk bleek de aanloop geen enkel probleem. We ankeren aan de buitenkant van een roedel jachten en trekken de champagne open. Morgen bij daglicht verkassen we naar een beter plekje.

Hoera! We hebben de eerste serieuze oceaantocht achter ons. 806 mijl in 6 dagen(en 7 uur). Dat is 5,3 knoop. We zijn de tropen ingezeild en aangeschoven op de lopende band van de passaatwind. We hebben erg goed weer gehad. De eerste dagen na vertrek was het weer nog wat instabiel, maar dat leverde ons veel oostenwind op en daar kunnen we prima op varen. De eerste 12 uur duwde een harde Noordwester ons met 7 knopen zuidwaarts en dat was precies het duwtje dat we nodig haden om later uit de windstiltes te blijven. In totaal dreven we misschien maar een uurtje zonder wind. Daarna ging het steeds harder en constanter waaien. 48 uur lang ruime wind en zes knopen snelheid is heerlijk varen. De zee bouwde zich langzaam op tot golven van zo'n vier meter hoog, maar ook daar wen je aan. Ondanks deze deining bleven er heerlijke dingen uit de kombuis komen. Tussen de couscous, linzensoepen en versgebakken broden door haden we geen tijd om hongerig te zijn. Met zijn drieen is het heel gezellig en het wachtlopen is een luxe want we kunnen nu vier uur aaneengesloten slapen. Heerlijk!

Hoe dat is, 6 dagen op zee? Peter, onze superopstapper vat het samen als een groot contrast. Tussen het grote natuur en zeespektakel waarin je nietig bent, en het machtige gevoel van een grote prestatie dat je zoiets groots kunt trotseren. En zo is het. We genieten heel erg van de elementen, de golven, de vliegende vissen, de sterren en de volle maan. We voelen ons steeds meer thuis in deze prachtige leegte. Tegelijkertijd kriebelt in je kuiten de bezorgdheid en angst voor de macht van dit alles. We zijn piepklein en nietig en er is niet veel voor nodig om de euforie om te doen slaan in serieuze angst als er iets mis gaat. De euforie wint het van de angst en we toasten onze oud en nieuwchampagne op de behouden vaart.

De Kaap Verden liggen nu voor ons ter ontdekking. We zijn heel soepel ingeklaard en liggen tussen een hoop bekenden in een goed beschutte ankerbaai. Eenmaal op de wal betreden we een nieuwe wereld. Muziek overal, tonijnfileercursus op de kademuur, dikke mamma's die pepertjes verkopen in de schaduw van een boompje. Rum voor een schijntje. De mensen op straat glimlachen met dikke witte tanden. En het gen dat voor pretoogjes zorgt is hier ontstaan. Dat kan niet anders.

Gelukkig nieuwjaar
Ben

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

2 boten per dag

Jazeker, we zijn in de tropen. Dat gaat heel makkelijk. Je steekt gewoon de Kreeftskeerkring over. Momenteel hebben we nog 290 mijl voor de boeg, de hemel is onbewolkt en we hebben de noordenwind opgepikt. Er is hier erg veel water en we zien 2 boten per dag. Gisteren zelfs een zeilboot, maar die bleef stil toen we 'm opriepen. De verwachte windstiltes zijn erg meegevallen, we hebben fantastisch gezeild de afgelopen 3 dagen. Vannacht viel de wind weg maar was na een half uur weer terug. Veel halve wind gevaren. Momenteel staat er een brood in de oven en wordt er druk gelezen op het achterdek. Er zwemt een aasje achter de boot maar ze willen nog niet erg bijten. De oceaan is erg groot, en na drie dagen varen wordt dat ook tastbaar. We waren gistermiddag halverwege en hebben dat gevierd met pepernoten en antistress thee. Niet dat we veel stress hebben gelukkig, maar dat spul smaakt heerlijk. De wachtloperij met z'n drieen is erg fijn, ik slaap bijna meer dan normaal. Maar dat komt ook omdat de omstandigheden vooralsnog erg goed zijn. Vannacht was het wel heel vochtig, de boot is een grote zoutpilaar. Zoals het er nu naar uitziet gaat de Noordenwind waar we nu inzitten nog wat aantrekken. We verwachten over drie dagen wel in de buurt van Sal te zijn als alles goed gaat.

Groeten vanaf 21'09.8N 020'30.5W om 14.15 utc
koers 240
snelheid 4.5knts

Ben, Miek en Peter

Ps vannacht zagen we de Skandi Santos varen, in het donker konden we d'r echter niks van maken. Was het een boot? Een varende robot, een booreiland? Wel een groot ding, maar wat het was?

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com