Die buien hebben we vandaag en gisteren overal om ons heen. Ertussen is het lekker weer met een mooi windje. In de buien draait de wind raar rondjes en regent het kletsnat zoet water. Het zout is lekker van ons en de boot afgespoeld inmiddels. Je had moeten zien hoe dik de witte zoutkorsten waren geworden. Sinds Gomera hebben we niet zoveel zoet water op de boot gehad.
We proberen te mikken op een aankomst bij daglicht en daarvoor moeten we gemiddeld 5 knopen blijven varen. We zullen zien of dat gaat lukken. Op het moment varen we met variabele winden en alleen de fok erop. Het is een beetje onstabiel, maar het gaat volgens de verwachting wel weer wat constanter uit de goede hoek waaien vanavond. Hopelijk wordt de deining dan ook wat constanter want momenteel moeten we ons om de zoveel minuten schrap zetten voor een bijna salto, waarna de rust weer een paar minuten wederkeert. Soms vloeken we heel hard, vooral ik, en daarna bedenken we ons weer dat we het zo leuk vinden.
Het besef dat we er bijna zijn verdring ik door te bedenken dat we er nog niet zijn. Ik bewaar mijn euforie voor als we daadwerkelijk English harbor op Antigua binnenvaren. Dan ga ik helemaal los vermoed ik. Niet eerder. We kregen vandaag nog een berichtje van een medezeilboot die zijn schroefas had losgevaren mid-atlantisch. Hoe je dat doet wil ik eigenlijk niet weten. Gelukkig is alles weer gefixt na tig keer het water in te zijn gedoken, maar toch..
Het zeilen gaat ondertussen gewoon door. Bij alles wat we de afgelopen 15 dagen gedaan hebben, gleed continu de oceaanbodem met gemiddeld 5 knopen onder onze bipsen door. Zo ook nu, en ik vermoed dat ik die constante beweging nog ga missen als we weer stil liggen achter ons anker. Na zo'n lange tijd op zee word je toch een dynamisch geheel met je omgeving. Toen ik vanmorgen wakker werd zaten we in een dikke bui en waaide en regende het erg hard. Miek was de fok aan het reven en het ging flink tekeer. Toch had ik een volkomen ontspannen gevoel, alle golven en deining en lawaai ten spijt.
We voelen ons hier prima thuis en qua voorraden houden we het nog wel een paar weken uit. We hebben nog appels, sinaasappels, piepers, 3 soorten kolen, wortels, pompoenen en tomaten en yoghurt voor 2 weken. En dan hebben we de blikvoorraden nog amper aangesproken. Maar die patat met mayo en al dat ijskoude bier lokken steeds sterker. En een nacht lang slapen in een bed dat niet beweegt! Alleen daarom al wordt het tijd om weer eens land te gaan bekijken.
De reacties op de site krijgen we trouwens doorgestuurd en die zijn heel tof om te lezen. Zo zijn we eigenlijk een stuk dichterbij dan we daadwerkelijk zijn.
groeten van 17'13n 057'24w
Ben en Miek
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Van onze redactie: "wereldzeiler zuipt zich in coma op Antigua."
BeantwoordenVerwijderenHet was een droom, werd een sprookje en eindigde in een nachtmerrie. Juli 2009 vertrok B.R. met zijn kersverse echtgenote voor een wereldreis van 3 jaar aan boord van hun Victoire 10.40. Na een zeer gedegen voorbereiding op de werf in Amsterdam werd eindelijk losgegooid aan de Borneo-kade waar het uitzwaai-gezelschap zich in de stromende regen te goed deed aan ijskoude pils. B.R. liet in zijn hoofd even de vele gezellige en bierovergoten jaren in Mokum de revue passeren alvorens hij aan zijn "zelfopgelegde" afkickreis rond de wereld begon met zijn prachtige, voornamelijk liters thee verslindende vrouw A.R. "Van nu af aan wordt het allemaal anders." , dacht hij nog. "Ananassap zal me er doorheen helpen.", was het houvast. Toch nog even gesmokkeld op de Kanaries en de kaap Verden met een paar schalks veroverde 'units' maar toen was het uit met de pret. De passaatroute kent geen drijvende barretjes en zelfs de vissen kijken hier helderder uit hun ogen. Verplicht ontslakken, slapen, sturen, koken, blikken ananas en gecondenseerde melk leegslurpen en weer slapen. Niet alleen de alcohol leek afgedaan te hebben maar zelfs de heerlijke gedachten daaraan verdwenen, zo leek, voorgoed naar de achtergrond. Eindelijk getemd zonder het zo te beleven. Inmiddels weken verder en fitter dan ooit lopen de zeezeilers de 'English Harbor' binnen en leggen vast. "Zo, en dan nu eerst...een kopje thee" , zoiets moet B.R. aanvankelijk gedacht hebben maar...alles liet anders. Spoken uit een ver verleden togen hem bij de hand. "Ik loop even naar de havenmeester", waren zijn, voorlopig laatste, woorden aan boord. Inderdaad blijkt B.R. bij de havenmeester geweest te zijn maar hoe het daarna allemaal gelopen is....? We hebben geprobeerd het spoor te recontrueren. B.r. liep vanaf de haven even richting Nelsons Dockyard waar een pinapparaat zou zijn. Of het nu een lichte zonnesteek is geweest in combinatie met een laaggistend resedu van ananassap, of de nuchterdronkenmakende zwoele carribische muziek; hoe dan ook...B.R. belandde in de Abracadabra en besloot dan maar even 1 kouwe pils te nemen (om het af te blijven leren). Hij heeft daar nog heel geanimeerd gesproken met andere zeezeilers en uit pure beleefdheid liet hij niet het bier verschalen dat ze hem lieten schenken. De rest is geschiedenis. Enige uren later bleek er een shovel vermist te worden op een nabij gelegen bouwplaats en weer iets later helderde dit raadsel zichzelf op door het niet te missen gebulder van een enorme dieselmotor tussen 4 manshoge wielen. De industriele mastodont braakte een dikke pluim zwarte rook terwijl hij alles wat op zijn weg kwam. Ooggetuigen verklaarden hoog boven de wielen een rood petje te zien met een karakteristieke puntneus daaronder. Een en ander gecomplementeerd met een waanzinnige grijns en bloeddoorlopen ogen. Als door een wonder raakte er niemand gewond maar de historische panden op Nelson's Dock kregen het enorm te verduren alvorens met een laatste histerische uithaal de shovel definitief tot stilstand kwam met zijn bek halverwege naar binnen in de plaatselijke supermarkt. het rode petje kwam naar beneden gezeild met pal daar achteraan het hoofd en lichaam die daar eerder onder zaten. Niet alleen ging het licht uit voor de shovel maar ook zijn bestuurder hield hier op te bewegen. Hevig verontrustte omstanders bogen zich onmiddelijk over het slachtoffer zonder zich daarbij te laten hinderen door de alles overheersende zure lucht die uit de mond van de "vreemdeling" kwam. een paar eilanders schoven B.R. op een ouwe fruitkar en duwden hem zo weer terug de Abracadabra in waar ze hem tevergeefs probeerden te wekken met....een lekker vers kopje thee.
Wat fijn dat jullie er bijna zijn!! Hier is niks veranderd en toch is alles een beetje anders... En ik hoor sinds vandaag bij de Mac club... joehoe...
BeantwoordenVerwijderenDikke kus
Jullie lange oversteek heeft bewezen dat je van veel water gaat typen. Jullie schrijven vaker dan voor de oversteek, wist je dat? Lees het graag en met plezier, beter dan Het Journaal van Abel Tasman. Die schreef ook veel (er er gebeurde vaak niks).
BeantwoordenVerwijderenWij hebben hier vandaag ook veel water. Het regent hier nu al lang en ik vind het meer dan genoeg. Ben maar gaan typen...
Schijf eens een stukie over waar jullie over langere tijd denken te zijn. Heb je een route voor ogen? Tijdspad? Ben benieuwd. Ga ik nu nog even lekker zitten werken aan een presentatie voor een fijne klant. Ook leuk!