Vakantie

Terwijl de laatste restjes blauwe en zwarte verf van onze huid afslijten, zijn wij al bijna in Wellington. We zijn daar niet via het water maar via de weg gekomen. Op zaterdagmiddag waren we eindelijk zo ver. Het is tijd voor vakantie. Het is raar om onze Pinquin achter te laten op de werf. Anderhalf jaar is ze mijn thuis geweest. De afgelopen weken hebben we ongelooflijk hard gewerkt om haar nog verder te verbeteren en te beschermen tegen ouderdom, een total make-over inclusief face-lift zou je het kunnen noemen. Deze verjongingskuur is waarschijnlijk op ons over geslagen, want bij het bier kopen in de supermarkt op onze eerste vakantiedag vroegen ze om mijn paspoort. Alsof we nog geen 18 waren! Ik heb volgens mij nog nooit iemand zo spontaan uitgelachen.

Onze vakantiebestemming is het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Ons vervoermiddel is onze zelfomgebouwde, ingetimmerde bus en de duur is zo'n 4 weken. Na 4 nachtjes slapen vinden we het nog steeds geweldig. Af en toe mis ik de luxe van onze Pinquin, de keuken, het toilet, de koelkast en een goede spiegel. Maar douchen in de ijskoude rivier terwijl Ben naast mij de afwas doet, is toch wel het ultieme vakantie-kampeer-gevoel. En over vier weken kan ik weer baden in de luxe van ons superjacht.

Terwijl jij dit leest denk je misschien 'maar jullie hebben toch al anderhalf jaar vakantie'. Daar heb je wel deels gelijk in, maar het voelt niet als vakantie als we met de boot reizen. We zijn ons altijd erg bewust van het feit dat de boot heel moet blijven, voor onze veiligheid. Om je boot heel te houden, moet je ook veel doen. Dus al liggen we in het paradijs, we moeten ook een beetje werken. Maar eerlijk is eerlijk, het is wel de beste 'baan' dieik me kan wensen. Maar nu gaan we 4 weken rondreizen, wandelen, bossen en bergen bekijken, douchen in riviertjes en heel veel foto's maken.

Zo zit ik nu in het ochtendzonnetje voor de bus in een grasveldje naast de stromende Waikawa rivier te typen. Om me heen hoor ik krekels, klikkertorren, verschillende vogels en af een toe een hommel. Over het gras, dat opgefleurd wordt door boterbloempjes, madeliefjes en paarse klaver zie ik gele vlinders fladderen. Met ons op dit grasveld staan zo'n 4 kampeerbusjes. De grotere kampeerbussen zie je hier niet. Er zijn op dit kampeerterrein geen voorzieningen, afgezien van de Waikawa rivier en een toilet, maar daarom is het ook gratis. Een van de goede dingen aan reizen door Nieuw Zeeland is dat je aan campings zoveel geld kwijt kunt als je wilt. De campings zijn er in alle gradaties, van super luxe tot super niks. De laatste categorie campings spreekt ons erg aan. We zijn redelijk zelfvoorzienend en in deze categorie mag je vaak kampvuurtjes maken.

Vandaag rijden we de 40 km zuid naar Wellington, waar we de ferry hopen te pakken naar het zuidereiland. Behalve alle lovende woorden over het zuidereiland zijn we ook gewaarschuwd. Het is er koud en er zijn veel muggen, zandvliegen en andere vervelende stekende insekten. Het laatste probleem hopen we opgelost te hebben met de klamboe rond ons bed. Het eerste probleem zie ik vooral erg tegen op. Ik vind het namelijk op het noordereiland 's ochtends en 's avonds al koud, als het zo'n 15 graden is. Gelukkig is het in Nieuw Zeeland goed shoppen bij tweedehands winkels, dus als ik toch nog meer truien nodig heb, zijn ze in ieder geval betaalbaar. Zo zijn we gisteren samen ook weer goed geslaagd met een shirt, blouse, korte broek en jurk voor 5 euro. Er was namelijk uitverkoop, alles voor de helft!

Waar ik erg aan moet wennen is de snelheid waarmee je dingen passeert. De mijlen asfalt schieten onder je door, de diversiteit aan landschap die je in een dag passeert is enorm maar het brengt ons op de meest geweldige plekjes. Sinds zaterdagmiddag hebben we 931 km asfalt onder de bus door zien glijden. Overal waar we komen willen we langer blijven om te wandelen. Veel mensen zeggen ons dat het zuidereiland nog mooier is. Om dit zelf te kunnen bepalen moeten we er eerst naar toe, dus rijden we toch maar verder. Met de snelheid die we ons verplaatsen groeit onze carbonfootprint mee. Waarschijnlijk zullen we deze 4 weken net zo veel diesel verbranden als we het afgelopen 1,5 jaar hebben gedaan. Maar hebben we wel het zuidereiland van Nieuw Zeeland kunnen zien.

Groeten Miek