De diesel van Joe

Gisteravond Bonte Avond. Kamperen in de duinen bij Bream head. Fikken op het strand. Biefstukje op ons meegesleepte rooster. Glaasje wijn erbij. Windstil, blauwgrijze hemel met duizend sterren en een glinsterende branding. De zee trok langzaam weg en het lange vlakke strand bleef nat en spiegelglad en we zagen alles dubbel. De maan bijna vol en een mooie fik van drijfhout. De vakantie is voorbij en we hebben 'm in stijl afgesloten.

Zondagmorgen vonden we onze Pinquin weer in goede staat terug op de werf en kan de arbeid weer beginnen. Na 5900 kilometer in onze bus met bijna 500 liter diesel verstookt, kunnen we in ieder geval niet meer zeggen dat we zo'n verwaarloosbare carbon footprint hebben. Maar we hebben dus mooi wél met onze eigen ogen kunnen zien hoe hard de gletsjers in de Zuidelijke Alpen smelten. Het was een briljante trip. Onze bus heeft ons overal gebracht, zonder mopperen en we hebben hem maar één keer moeten aanduwen, maar toen had het 's nachts gevroren. NZ per kampeerbus is een groot succes. We hebben overal gekampeerd, aan bergmeren, langs rivieren, op stranden, onder hoge bomen, tussen hoge gebouwen, bij oude goudmijnen en naast onze eigen boot.




We hadden het al gemeld, maar het is echt zo: Kiwi's zijn ongelooflijk lief. Zo kregen we zomaar 25 liter diesel kado van een wegwerker aan wie in de middle of nowhere vroegen of er misschien nog ergens een benzinepomp was. In het laatste stadje dat we gepasseerd waren, 40 km terug was de pomp gesloten en dus hadden we onze hoop gevestigd op een gehucht 5 km verderop.
Zijn antwoord: “How many ya got left?”
“About 30 km” zeg ik aarzelend.
“Who's fault is that!?”, zegt hij lachend. “Pull over there!” Hij wijst naar de berm. En hup voordat we het weten giet Joe, want zo heet hij, een gigantische jerrycan leeg in onze tank en wil hij van enige compensatie niks weten. Als hij wegrijdt gooi ik nog snel even 2 biertjes in zijn auto. De diesel van Joe doet het uitstekend, en wij hebben geleerd dat een stipje op de kaart soms geen stadje is met een benzinepomp, maar een verlaten gehucht waar zelfs de oma's en opa's die normaal op veranda's in schommelstoelen zitten, zijn weggetrokken.

We zijn weer aan boord. Het is maandagochtend en we moeten aan de slag, maar het regent pijpestelen. Miek heeft net een appeltaart gebakken omdat mijn moeder vandaag jarig is en ze is nu extatisch omdat we de post aan het openen zijn. Geweldige kaarten, brieven en een heus Jip en Janneke survivalpakket van Patricia. Bedankt! Nu ga ik de bus te koop zetten en hopelijk kunnen we over 2 weken het water in zodat de boot ook weer in zijn element is. Op ons lijstje staan: dek schilderen, nieuwe verstuiverhulzen, schroefaslager, antifouling, lekkages verhelpen, Furlex repareren, stormfok hermaken, logo's en bootnaam laten printen en opplakken, nieuwe babystag maken, roerlager vervangen, ovenfornuis repareren en nog een paar zaken.

Groet
Ben