Even wachten

De beruchte Agulhas stroom staat hier in Durban vlak langs de kust. Deze stroom is erg handig want hij neemt je mee zuidwaarts. Het enige probleem is dat er zeer geregeld, en soms ook zeer onverwachts, depressies met heel harde zuidwestenwind ontstaan en langs de kust omhoog razen. Mocht jij op dat moment met je bootje zuidwaarts dobberen, comfortabel met de stroming mee, dan heb je een groot probleem. Als deze harde wind tegen de harde stroom opbotst ontstaan er namelijk vreselijk gevaarlijke zeeën. Heel hoge steile golven die veel hoger en steiler zijn dan waar ook ter wereld (denk aan gebouwen van vijf verdiepingen). Je wilt dus altijd voorkomen dat er opeens een zuidwesterstorm opsteekt. Jammer genoeg gebeurt dat hier minimaal eens per week.





Als ik 'Agulhas' intyp geeft de spellingscontrole van OpenOffice als spelling-suggestie ' lulhannes'. Dat is ongeveer de zelfde typering die de Commodore van de jachtclub hier overhad voor een zeiler die zich van al het lokale advies niets had aangetrokken en die vervolgens van zee gered moest worden. De afstand tussen Durban en de eerstvolgende haven waar je kunt schuilen is 250 mijl, minimaal twee dagen varen. Je begrijpt dus dat het nauw luistert wanneer je hier uit de haven vertrekt. En dat je beter maar wel naar de locals kunt luisteren.

Zondagmorgen half zeven. Uit de veren, bed opruimen, bijboot door het voorluik naar binnen en gaan. Althans dat was de bedoeling. De boot ligt er klaar voor. Watertanks vol, klusjes gedaan, verse proviand aan boord. Iedereen was het er al een paar dagen over eens dat zondag een uitstekende dag was om te vertrekken uit Durban. De wind zou naar het Noordoosten draaien en zo een paar dagen blijven. Net genoeg om mee naar East London of zelfs iets verder, maar Port Elizabeth te varen. En dat is precies wat je wilt. Dus vrijdag waren we braaf alle instanties ( immigratie-douane-havendienst-douane-havendienst) afgelopen om uit te checken. Klaar om na twee weken Durban richting de Kaap te varen.




Dat ik op zaterdag nog even door mijn rug ging hielp niet mee. Maar toen bleek dat de noordenwind wel heel hard zou zijn en er zelfs een gale-warning werd uitgevaardigd krabden we ons allemaal nog even achter de oren. Druk geouwehoer op de steiger. Gaan of niet? Uiteindelijk met rug als goed excuus hakken we de knoop door. We gaan niet. Twee uur later komt een boot die wel was uitgevaren terug. Die gale-warning had hem doen besluiten om te keren. Het is 4 december. Miek besluit pepernoten te gaan bakken. Die avond krijgen alle Nederlandse boten op mysterieuze wijze bezoek van de Sint. En de stormwaarschuwing doet zijn naam eer aan. Verderop in het zuiden waaien de winden met meer dan 40 knopen door de bomen. De brave kinderen aan boord Blauwe Pinquin draaiden zich nog maar eens om onder hun heerlijk warme dekbed. Volgende week beter.


groet
Ben