Simonstown

We zitten achter een curry aan boord van een prachtige klassieke schoener in de baai van Simonstown. Het waait windkracht 8 maar de windvlagen zijn nog veel harder. Na de borrel in het clubhuis worden we uitgenodigd om een hapje te komen eten aan boord bij Keeran. Zijn boot, de Lilly Bolero, is echt een plaatje. Een stoer schip waarmee hij met wisselende bemanning de wereld over scharrelt. We worden kletsnat in zijn bijboot maar we zijn er zo. Benedendeks is het goed toeven. Als ik aan dek kom merk ik pas hoe hard het waait. Het is een mijl terugvaren naar de jachthaven, maar in deze wind is dat levensgevaarlijk dus blijven we maar aan boord slapen. 's Nachts slaat de bijboot van Keeran los en te pletter op de rotsen. Er zijn alleen nog maar kleine stukjes hout van over als hij in het eerste daglicht met zijn wetsuit aan op onderzoek gaat in een kayak. Zijn buitenboordmotor ligt op de bodem en het waait nog steeds hard. Hij reageert als een echte zeeman. “Balen, maar niks aan te doen. Koffie iemand?”

Waar ons laatste verhaal stopte gierde de wind ons om de oren. De bergwand waarlangs de wind accelereert op nog geen 200 meter aan bakboord. Simonstown in de verte. De wind trekt aan. Eerst 30 dan 35 knopen. We lopen ruim 8 knopen. De jachthaven van Simonstown half verscholen achter een grote Marinehaven. We vinden beschutting achter de gigantische havenmuur van de marinehaven en gooien de zeilen neer. Het waait nu wel heel hard en onze motor heeft moeite om tegen de wind de haven in te varen. We worden achteruit geblazen in een dikke vlaag en draaien nog maar een rondje. Uiteindelijk komen we tegen de wind in en kruipen de haven binnen. Genoeg handjes op de kade om onze lijnen aan te pakken. Een warm weerzien met een hoop vrienden en tijdens de borrel in het clubhuis van de jachtclub toasten we op Oma Stiek.

Twee dagen later zijn we aan boord van de gouden huurkoets van Vincent en Linda en cruisen we door de woestijn rond Oudtshoorn. Linda heeft allerlei geweldige plekjes opgesnord. Zo overnachten we in onze eigen safaritent met uitzicht over een mooie vallei. Terwijl Miek en Linda in het zwembad liggen met een drankje en zeedieren na doen, steken de gebroeders Rutte de braai aan. Onze eigen tent heeft een balkon rondom met een jacuzzi onder de sterren. Wat een geweldige plek. Wat volgt is een roadtrip van een paar dagen met heel veel lol, bergpassen, grotten en wijnproeverijen.

Als klap op de vuurpijl dineren we bij het meest gerenommeerde restaurant van Zuid-Afrika. Le Quartier Francais in Franschhoek. Daar spetteren de tovervonken van je bord en eten we lekkerder dan we ooit hadden kunnen bedenken. Als we op vrijdag afscheid nemen van Vincent en Linda in Kaapstad duiken we een internetcafe in voor een geheel nieuwe ervaring. Letterlijk geheel nieuw, want hoe vaak bent u al live via skype bij een uitvaart geweest? Omringt door emailcheckende backpackers en moppentappende medewerkers zijn we er toch een beetje bij en dat is heel fijn.


Nu zijn we alweer een paar dagen aan boord. Ons nieuwe grootzeil is gearriveerd. Helaas heeft de zeilmaker een rekenfoutje gemaakt en bleek het zeil veel te klein. Nu moeten ze dus een heel nieuw zeil maken, erg zonde van alle moeite en materialen. Simonstown is echter een prima plek om te verblijven en we houden het hier nog wel even uit. Ian, onze Zuid-Afrikaanse buurman heeft ons zijn auto uitgeleend en we combineren bootklussen met toeristische uitstapjes. Zojuist hebben we de boot verlegd. De Pinquin ligt nu buitenop Lilly Bolero die vanavond een groot feest geeft en daarvoor in de haven is komen liggen. We doen niet aan goede voornemens maar we zullen proberen weer wat vaker ons blog bij te schrijven want er gebeurt genoeg.


groet
Ben en Miek