Het land van de buren

Onze bus verkochten we op de dag voordat we weer te water gingen. De fietsen zijn weggegeven aan een werkloze tegelzetter en zijn vriendin. Goeie gozer. Het hoofdstuk klussen aan de boot in Whangarei is afgesloten. Het afscheid was goed. En toen ik voor een etentje bij onze buren een fles wijn ging halen bij de Megaknaller moest ik me legitimeren. Ze dachten dat ik nog geen vijfentwintig was. Ik had me net daarvoor geschoren. Mijn naderende midlifecrisis is zodoende vijf jaar naar achteren geschoven.



Het nieuwe hoofdstuk heet: de andere helft van de wereld. We zijn halverwege onze wereldomzeiling en er is nog minstens een halve aardbol te ontdekken voor we weer in thuiswater varen. Het vervolg van onze reis is inmiddels begonnen. De Pinquin is weer zout! Gisteren hebben we definitief al het klusstof van het dek gevaren. Nadat we eergisteren voor het eerst de zeilen hebben gehesen en uit Whangarei zijn vertrokken. Het ging aan de wind naar het noorden. Met 20 knopen uit het Noordoosten. Het voelt vertrouwd, al is het wennen. Golvend water is alweer een hele tijd geleden. Een plets zout water in je gezicht ook.

Eerste zeiltochtje, met nieuwe navigatiesoftware



We hebben besloten om van hier naar Vanuatu te varen, de voormalige Nieuwe Hebriden, oftewel: http://en.wikipedia.org/wiki/Vanuatu. Het is nog minstens een weekje wachten op goed weer, maar we zijn er klaar voor. En krijgen er langzaam ook weer zin in. Het kost twee dagen zee om het walleven van ons af te schudden.


Opeens waait er een weldadige geur mijn neus binnen. We liggen voor anker bij Russel en Miek heeft net haar haar gewassen. Handgeplukte roze koraalbloesem met witte nectarineshampoo. Dat staat op het flesje. Het ruikt verdomd lekker. Met een zinneprikkelende zindering van tropische sensaties tot gevolg. Het bestaat echt, want het staat op het flesje. De wereld waar echte bloemen geuren is nu voor iedereen bereikbaar.


Zometeen komen onze Zuid-Afrikaanse buren een borrel drinken. We gaan ze even uithoren over de route naar Zuid-Afrika. Er zijn veel zeilende Zuid-Afrikanen, en allemaal roepen ze dat we gek zijn als we daar niet even een kijkje gaan nemen. Het zou ons niet slecht uitkomen, want we vermijden daarmee de knotsgekke piraten. Die schieten daar met scherp en welgemikte schoten. En daar hebben we weinig trek in. Dus wordt het waarschijnlijk dat we een echte kaap gaan ronden. Daarover later meer. De buren zijn gearriveerd.

Groeten
Ben