Lente Herfst

“22.3 Ampere! Accu is al weer 80% vol” zegt Ben terwijl hij naar de accumeter kijkt en de windgenerator in een dikke windvlaag het lawaai maakt van zeker drie dikke straalmotoren.


We zijn er klaar voor. Alle hoekjes en gaatjes zijn gevuld met proviand, de vloerplanken sluiten nog maar nauwelijks. We zijn klaar voor vertrek naar warme zomerse zonnige tropische oorden. Alleen het weer werkt nog niet mee. Dus het wachten is wéér begonnen. Terwijl de zomerse geluiden uit Nederland via de computer onze kombuis binnenkomen, proberen wij ons warm te houden met door-oma-gebreide-sokken, mutsen, extra truien en de olielamp. De wind giert tussen de masten en doet de bootjes wiebelen op de golven terwijl wij verlangen naar tropenzon, witte stranden en helder blauw water. En we zijn niet de enige. Er zijn nog zo'n 50 andere boten die met de dag ongeduldiger worden. Het gespreksonderwerp in de marina is het weer 'Wanneer kunnen we weg?' De meerderheid gaat samen in een Rally met de Island Cruising Assotiation richting Tonga. Wij trekken ons eigen plan en gaan naar Nieuw Caledonie, net als de Duitse boten Thule en Momo en het Ierse schip Pylades (www.pylades.net). We hebben de beslissing genomen. We gaan terug via Zuid Afrika. We moeten in verband met weerssystemen daar al in November zijn. We gaan dus niet naar Fiji, maar naar Nieuw Caledonie,Vanuatu en Darwin.

Na drie maanden klussen in Whangarei zijn de meeste klussen klaar. Het is lang geleden dat ik tijdens slecht weer zocht naar iets te doen. De klusjes van 'mijn' lijstje zijn gedaan, behalve het maken van een zonnehoes voor de bijboot. Deze zonnehoes moet er voor gaan zorgen dat de UV-straling het materiaal van onze bijboot niet verder verweekt. Maar patroontekenen in windstoten van 35 knopen en regen op krantenpapier zie ik nog niet tot een goed einde komen.


Ik heb wel alle tijd om de grote dag van morgen voor te bereiden. Het is even wennen. Normaal is Ben in het voorjaar jarig. Fris groen, fluitende vogels, narcissen, tulpen, oplopende temperaturen en af en toe blote benen. Dit in tegenstelling met mijn verjaardag in oktober. Herfst in al zijn schoonheid, als het frisse groen al bruin en rood kleurt, de temperaturen afnemen en de regenjas zeer welkom is. Het is dus wennen want het is hier herfst, in vol ornaat, in al zijn glorie, alleen moet ík nog een half jaar wachten, morgen wordt Ben verwend. Ben is jarig en wordt 38. Welkom op het Zuidelijk halfrond. Met alle tijd van voorbereiden zou het een groot feest kunnen worden, mits onze boot dit toelaat. De leefruimte is, mede door de proviand wat schaars aan boord van ons 10 meter Megajacht. Ik heb in ieder geval tijd genoeg om een taart te bakken. Ik zag me al tussen mijn wachten door, op open zee en in hoge golven een appeltaart in de oven schuiven, terwijl ik de slingers ophang en 'Lang zal-ie leven' zing. Nu neem ik overal de tijd voor, geen reden tot multitasken, we zijn hier waarschijnlijk nog zo'n 5 dagen.


Koninginnedag is ook aan boord Blauwe Pinquin gevierd. Ondanks regen en harde wind hebben we het feest van ons Koningshuis niet voorbij laten gaan maar gevierd met echt Oranje(gekleurde) pannekoeken.


Vervelen we ons al? Nee! We zijn druk bezig met zin en onzin. Zoals inlezen in Nieuw Caledonie, Vanuatu en Australie en naar buiten kijken hoe de buurman in zijn bijboot stapt en naar de kant gaat.

Herfstige Lentegroet
Miek