Letter H

'Welcome to Saldanha Bay Yachtclub and don't worry about customs.' Maandagmiddag hebben we het anker laten vallen in de lagoon van Saldanha. Onderweg vanaf Simonstown hadden we wat problemen met onze windvaan. Tevens was er behoorlijk harde wind voorspeld onderweg naar Luderitz, Namibie. Dit was reden genoeg om bij Saldanha binnen te gaan, maar ons niet te melden bij de Port Captain. Voor vertrek uit Simonstown hadden we alle het papierwerk rondom het uitklaren netjes geregeld. We zouden immers het land uit zeilen. Nu liggen we hier illegaal in de baai, maar voor de mensen van de Jachtclub maakt dit niks uit.



De ochtend van vertrek uit Simonstown is het windstil in de marina. Het voelt als het begin van een nieuwe hoofdstuk van de reis. We hebben een nieuw grootzeil, een nieuw Zeilen-vlaggetje en vanaf nu gaan we richting het Noorden. De GPS lijkt er net zo over te denken want bij het aanzetten begint hij te piepen en 'while searching the sky' is hij compleet gereset. Alle data kwijt inclusief logstand, waypoints en routes. Wel jammer maar de belangrijkste gegevens staan gelukkig veilig in ons logboek geschreven. Met ons varen nog drie andere boten uit om zeven uur 's ochtends. We hijsen ons nieuwe grootzeil in de beschutting van de marinebasis. Om de hoek staat een mooi windje. Aan de wind zeilen we de baai uit naar Cape Point. De boot is binnen 10 minuten zout, maar het voelt goed om weer te zeilen. We missen Gerlof aan boord, maar het is goed dat hij terug is in Nederland. Daar is hij veel harder nodig. Eenmaal bij Cape Point krijgen we de wind wat ruimer en ronden we Kaap de Goede Hoop met een ruimwindse koers, een volgende zee en een prachtig blauwe lucht. Rond 12.00 uur is het een feit; de Blauwe Pinquin heeft De Kaap gerond en wij zitten trots in haar kuip.


Het water rond de Kaap is koud, heel koud. Je kan er misschien niet schaatsen maar veel scheelt het voor mijn gevoel niet. In de volle zon met wind van achteren trekken we onze lange fleece-tuinbroek aan, inclusief thermo-ondergoed, twee truien, skisokken in de zeillaarzen en een muts over de oren. We vrezen voor de nachtwacht, hoe koud zal die niet worden? Als we tegen de avond te hoogte van Houtbaai komen wordt het langzaam aan weer warmer. De wind komt hier over land en is zo'n 10 graden warmer. Als de avond valt en de zon ondergaat zitten we in de korte broek en een trui buiten. Kaapstad met de Tafelberg op de achtergrond wordt in het avondlicht op haar mooist getoond. De nachtwacht is niet koud, maar wel spannend. In het water rond Kaapstad zwemmen behoorlijk veel walvissen. De walvissen duiken in en uit het water, waarbij we de rug en de staart te zien krijgen. De bekende foto waarbij een springende walvis op een jacht landt is hier ooit ergens genomen. Het geluid dat ze maken is luid en in het donker angstaanjagend. Ik blijf bang dat ze ons bootje over het hoofd zien en er tegen aan zwemmen. Zo breng ik al stampend op de kuipvloer mijn wacht door in de hoop dat ze ons horen.


Om het ronden van de Kaap te vieren nemen we een stuk chocolade bij de warme thee. En niet zomaar chocolade, maar een door Hannie gestuurde chocoladeletter H. Deze letter heeft heel wat kilometers afgelegd. Op de post gedaan in Nederland inclusief gedicht is zij gestuurd naar het postkantoor Post Restante in Durban. Hier zijn we minimaal tien maal wezen vragen of ons post restante al was gearriveerd. Er zouden hier namelijk twee poststukken op ons liggen te wachten. Na enkele malen vragen was de kaart uit Nijmegen gearriveerd. De aardige dame van het postkantoor snapte ook niet waar de tweede envelop zich kon bevinden. Helaas was het poststuk nog niet gevonden op de dag dat we vertrokken uit Durban. De dame wilde ons graag helpen en vroeg ons een adres achter te laten. We hadden toen nog het plan om naar de Royal Cape Yacht Club te varen dus dit adres lieten we achter. Uiteindelijk zijn we daar niet meer met de boot terecht gekomen omdat Simonstown plek voor ons had. Maar nu hadden we nog wel een geleende gasfles aan boord van SY Pylades. Laten zij nou in Royal Cape liggen. Bij terugbrengen van de gasfles gingen we voor de zekerheid toch nog even naar de post vragen. Een dikke stapel aflopend, 'nee, nee, nee......nee', tot de laatste envelop waar Ben en Annemiek Rutte opstaat. Vol spanning maken we de envelop open om daarin een gedicht van de Sint en chocoladeletter H aan te treffen. Dit is echter niet de eerste Chocoladeletter H die we hebben gekregen.

Vorig jaar in Nieuw Zeeland lazen we in een reactie op de site dat er Post Restante lag in Christchurch. Tijdens onze rondreis over het Zuider Eiland was er de zware aardbeving in Christchurch. Toen eindelijk in de buurt kwamen van deze stad vonden we het zeer ongepast om een verwoeste stad in te rijden om een poststuk op te halen. Dit poststuk is echter niet onder al het bevingstof verdwenen en ging retour sender. Afgelopen kerst in Kaapstad had Vincent deze envelop in zijn tas. Om een lang verhaal kort te maken. De envelop bevatte een gedicht van de Sint en een Chocoladeletter H. 's Avonds heeft deze letter het Kerstdessert geoptimaliseerd. Dank je wel Hannie.

Waarschijnlijk varen we zaterdag verder. Wij zijn er al klaar voor maar de wind is hard en de golvenvoorspelling zegt zes meter op vrijdag. Gelukkig zijn de mensen hier erg aardig, liggen we hier de eerste 10 dagen gratis, zijn er warme douches en een gratis wasmachine. Ik heb geen haast om te vertrekken.

Groeten Miek

In het maart nummer van 'Zeilen' staat een prachtig verhaal over de Blauwe Pinquin-avonturen in Nieuw Zeeland. Kopen dus...