360 graden

Van voor naar achter, van voor naar achter. Ik zit in de kuip op de stuurboord bank met mijn voeten op de andere bank. Ik moet moeite doen om op deze schommelstoel niet in slaap te vallen. De zee schommelt de boot rustig van links naar rechts. Er staat een rustig windje en de zee is in een kalme kadans. De temperatuur van 24 graden Celcius voelt aangenaam aan en boven mij wisselen de wolken elkaar snel af. Af en toe gluren de sterren nog als glinsterende diamanten door de opening in het wolkendek.

Dichtbij de kust van Afrika is het in en op het water een drukte van belang. Zo zien we grote rood-oranje kwallen voorbij drijven lijkend op hersenen maar dan wel 3 tot 4 keer een mensen hoofd. 's Nachts zijn het de dolfijnen die in het fosforescerende water de meest abstracte vormen teken en af en toe geheel groen van de fosforescentie uit het water springen. 'Hee wel opletten Joh!' roept Ben als we weer bijna een zeeleeuw aanvaren. De zeeleeuwen zijn niet vooruit te branden en dobberen op hun rug rond. Voor een haai moet dit wel een heel makkelijk hapje zijn. Maar ze luieren niet alleen want tegen de schemer zien we een groep van zo'n 100 zeeleeuwen jagen. De grote mannen voor op gevolgd door de kleintjes. Tijdens mijn wacht raak ik iets. Een doffe klap bij het achterschip en een voelbare vertraging zijn het gevolg. Met mijn hoofdlampje kijk ik achter ons maar zie niks. Bij zonsopkomst de volgende ochtend zie ik dat het windvaanroer naar achteren verbogen is, maar zij doet het nog prima. Zou het een zeeleeuw zijn geweest?

Naarmate we de kust verder achter ons laten wordt het warmer. Elke nacht is het weer een graadje warmer en kunnen de truien overdag uit. De wind varieert tussen de 8 en 18 knopen en de zee is rustig en super-blauw. We gaan niet heel hard vooruit omdat we onze Genua, een grote fok hebben geruild voor de veel kleinere High-Aspect fok. De Genua is in Kaapstad voor reparatie geweest, maar helaas is het er niet beter van geworden. De tocht van zo'n 500 mijl naar Namibië heeft gaten in de Genua laten vallen. In Luderitz hebben we een dag besteed aan plakken en naaien, maar besloten dit zeil te sparen en onze kleine fok weer te gebruiken. Dit houdt ons meteen ook bezig want het loont nu sneller de moeite om de gekleurde Gennaker, een licht-weer-zeil te hijsen.

En al schommelend en zeilen wisselend zijn we onder Nederland door gezeild. Na 967 dagen zijn we onze vertrek-lengtegraad gekruist en hebben we de 360 lengtegraden van de aarde bevaren. De Pinquin heeft een extra schouderklopje gekregen. We zijn er nog niet maar ook dit voelt als een mijlpaal. En vannacht zal de Pinquin van het Oostelijk halfrond af weer het Westelijk halfrond op glijden.

Feestelijke groeten vanaf 19' 46,1 Z 001' 31,9 O
Miek

----------
radio email processed by SailMail