Boekpresentatie 25 oktober 16.00h Grote Houtstraat 153 Haarlem

Binnenkort in dit theater!

Willem is aan boord

Covermodel

Vandaag verscheen het laatste artikel van een lange reeks Blauwe Pinquin avonturen in het blad Zeilen. Als klap op de vuurpijl staan we ook nog op de voorkant! Daar zijn we best trots op en het is een mooie afsluiting van onze reisverslagen in het blad. Ben is nu heel druk met een boek over onze avonturen aan boord dat hopelijk in het najaar verschijnt.

De bemanningslijst van Blauwe Pinquin kan elk moment worden uitgebreid. We zijn neergestreken in Haarlem, waar deze heugelijke gebeurtenis in spanning wordt afgewacht. Over hoe we de draad van het leven aan de wal weer hebben opgepakt zullen we hier binnenkort wat meer vertellen.

groet,
Ben en Miek

Thuiskomen

Tevreden koeien staren ons na als we door de polder tussen Haarlem en Amsterdam fietsen. Het gras ruikt vertrouwd, we zijn weer thuis. Als is thuis een raar begrip want na drie jaar zeilen en wonen op de Pinquin is onze boot al lang ons varende huis geworden. We kijken onze ogen uit en fietsen de eerste weken dagenlang door stad en land. Het is fantastisch om iedereen weer te zien, het is prachtig weer en we wonen nog lekker aan boord.

Nederland is tijdens onze afwezigheid helemaal afgebouwd. Het is klaar, en dat is heel handig, want wij hebben de bijbehorende bouwputten helemaal gemist. Zo zijn er bijvoorbeeld allemaal stroken snelweg bijgekomen en op de meest geweldige plekken staan nieuwe gebouwen te huur. De skyline van Amsterdam is verrijkt met een heel cool museum langs het IJ, er is een tunnel onder Utrecht door, je mag overal 130 op de snelweg, en er zijn honderden Bekende Nederlanders bijgekomen die we nog niet kennen. We lezen de krant met een kopje filterkoffie, kopen nieuwe sokken bij de HEMA en eten vers Turks brood met chocoladehagelslag. We hebben ons laten strikken om de catering te doen van een heel leuk festival, en hebben daar voor 800 man pannenkoeken en frietjes gebakken en heel veel lol getrapt.

We vervelen ons in het geheel niet. Miek is net terug van een weekje vrijwilligen als begeleider op een vakantiekamp voor verstandelijk gehandicapten bij Bosjuweel. En nu liggen we dus met onze boot op de HISWA te water, de grootste drijvende bootshow van de lage landen. De Victoire 34 is gekozen tot boot van het jaar door de lezers van het blad Zeilen, wij liggen op de bootshow als varend voorbeeld. Dat is nog veel leuker dan we gedacht hadden. De hele dag lopen er honderden mensen langs en iedereen maakt een praatje. We liggen tussen glimmende nieuwe jachten wel een beetje uit de toon. De Pinquin glimt dan wel niet maar, ze heeft zichzelf al wel bewezen. En dat geldt nog lang niet voor al dat nieuwe glimmende spul wat hier te koop ligt.

Nu is de fase aangebroken dat er weer geld op de plank moet komen. Dat is weer een nieuw avontuur. We snuffelen rond op de markt voor betaalde arbeid en hopelijk komt daar binnenkort wat concreets uit voort. Volgende week gaan we de Pinquin tijdelijk verlaten om in een echt huis te gaan wonen. We gaan voor een half jaar op een mooi huis in Amsterdam-Oost passen. Daar hebben we ook internet en er staat een televisie. Misschien gaan we dus weer televisie kijken en kunnen we onze kennisachterstand op het gebied van de Bekende Nederlanders gaan inhalen.

Groet
Ben

Een Heel Warm Welkom

Om over naar huis te schrijven

We ruiken de stal. Op een vlakke Noordzee ergens tussen Schotland en Nederland. Opeens. Er staat een klein windje maar we gaan prachtig vooruit. Kleurige booreilanden, wiekende hefschroefvliegtuigen en knipperende boeien om ons heen. We zijn niet meer zo alleen. Het besef daalt op ons neer als de zon opkomt en een prachtige zomerse dag begint. De lucht ruikt naar de Noordzee, zoals alleen de Nederlandse Noordzee op een zomerochtend kan ruiken. Bekend, vertrouwd. Een zure bom op het Zandvoortse strand, mosselen van Floor.

“JAAAHH!!! NEDERLAND IN ZICHT!!” Miek ziet het als eerste. Euforie aan boord. “Dat daar, die hoge duinen! Dat is Nederland!” We doen een vreugdedans. We zijn net de laatste shippinglane overgestoken. Meteen de drukste van onze hele wereldreis. In een half uurtje hebben we 12 boten moeten laten voorgaan voordat we durfden oversteken. IJmuiden aan de horizon. Windmolens, vissertjes en vliegtuigen. Een onwaarschijnlijke opeenvolging van opstijgende vliegtuigen. We krijgen het idee dat alle Nederlanders nog net even voor onze aankomst via een luchtbrug worden geëvacueerd.

Als blije eikels varen we met een dikke glimlach, een buik vol fijne warme zenuwen en de mooiste boot van de hele wereld langzaam op ons eigen land af. Na 36 landen en 35.384 zeemijl zijn we opeens tussen de pieren van IJmuiden, dat prachtig en uiterst fotogeniek in de zon ligt te pronken. Het verwelkomingsschip Whitehaven van Pieter en Atty komt onder vol zeil met prachtige Blauwe Pinquinvlaggen de haven uitgevlogen. Ze escorteren ons naar Amsterdam waar ons een onvergetelijk welkomstfeest wacht. Op zaterdag 28 juli om exact 14.00 uur leggen we de boot onder luid gejuich aan op de NDSM werf in Amsterdam. Van het feest wat dan volgt zijn we nu nog aan het bijkomen. Daarover dus binnenkort meer.

Het log staat stil op 35.384 mijl. De Blauwe Pinquin en haar bemanning zijn weer thuis. Dat voelt fantastisch. We wonen voorlopig aan boord op de werf van Rheebergen bij de NDSM in Amsterdam. Er staat altijd wel een volle theepot klaar, dus kom gerust even buurten. We hebben al één telefoon en die luistert naar nul-zes-15688543.

Groeten Ben